تقدیم به همه ژن‌های خوب...

مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام:

ما رأیت نعمة موفورة إلا وإلى جانبها حق مضیع[1].

وفور نعمت را در جایی ندیدم، مگر در کنار آن، حقی پایمال شده بود.

مقام معظّم رهبری آیت الله سید علی خامنه‌ای حفظه الله:

این‌که امیرالمؤمنین علیه‌السّلام می‌فرماید:
«ما رأیت نعمة موفورة الّا و فی جانبها حقّ مضیّع»؛
یعنی هرجا شما دیدید ثروت انباشته‌ای به وجود آمده، بدانید در کنارش حقوق ضایع‌شده‌ی فراوانی وجود دارد؛
مظهر اصلی و مصداق عمده‌اش همین است که کارگزاران و مسؤولان حکومت، با استفاده از نفوذ و قدرت، راحت بتوانند از امکانات عمومی استفاده کنند؛
بانک‌ها راحت وام بدهند؛ مراکز گوناگون، امکان استفاده از زمین، آب، هوا، تجارت و وارد کردن و صادر کردن را در اختیار آنها بگذارند؛
ناگهان ببینید کسانی که دستشان از مال دنیا تا اندکی پیش خالی بود، ثروت‌های گزاف پیدا کرده‌اند؛
ظاهر کار هم قانونی است...[2]

این که امیرالمومنین ـ طبق نقل ـ می‌فرماید:
«ما رایت نعمه موفوره الا و فی جانبها حق مضیع»
یعنی هرجا شما دیدید ثروت انباشته‌ای به وجود آمده, بدانید در کنارش حقوق ضایع شده فراوانی هم وجود دارد؛
معنایش این است که اگر اموال از راه حلال بدست آید و حقوق واجب و مستحب آن داده شود، اینقدر روی هم جمع نمی‌شود.
اگر ثروتمندی در کنارش فقرا در مانده را ببیند و به آنها بی‌توجه نماند طبعاً پول‌های راکد خود را صرف فقرا می‌کند و ثروت انباشته شده‌ای پیدا نمی‌شود.
تولید ثروت فراوان از راه صحیح عیب نیست و ارزش است! کمتر کسی در عالم به قدر امیرالمؤمنین علی علیه السلام تولید ثروت کرده است اما تولید ثروت حضرت برای رسیدگی به محرومان بود و نه انباشت ثروت!،
مشکل آنجا است که ثروت انباشته شود و در کنار آن جمعیت زیادی محروم باشند و ثروتمندان بی‌توجه به محرومین به جمع ثروت ادامه دهند و آه و ناله این‌ها را نا دیده بگیرند[3].

حضرت امام علی بن موسی الرضا علیه السلام:

لا یجتمع المال الا بخصال خمس: ببخل شدید، و امل طویل، و حرص غالب و قطیعه الرحم و ایثار الدنیا علی الاخرة[4].

مال جمع نمی‌شود مگر با پنج خصلت:
با بخل شدید
و آرزوی دراز
و حرصی که (بر نفس انسان) غالب شده
و رهاکردن رسیدگی به نزدیکان
و ترجیح دادن دنیا بر آخرت.

مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام:

ان الله سبحانه فرض فی اموال الاغنیاء أقوات الفقراء فما جاع فقیر الاّ بما متع به غنی و الله تعالی جده سائلهم عن ذلک[5].

خداوند سبحان در دارایی‌‌های توانگران روزی‌های فقرا را واجب گردانید. پس فقیری گرسنه نماند، مگر به سبب آنچه توانگری به او نداده است و در روز رستاخیز خداوند متعال، آن اغنیا را به خاطر این کار مؤاخذه می‌‌نماید.

حضرت امام جعقر صادق علیه السلام:

إن الناس ما افتقروا و لا احتاجوا و لا جاعوا و لا عروا إلا بذنوب الأغنیاء[6].

به راستی که مردم فقیر و نیازمند و گرسنه و برهنه نمی‌شوند مگر به واسطه گناه اغنیا و ثروتمندان.

آیا اگر کسی خمس و زکات و حقوق مالی واجبش را ادا کرد، دیگر هر‌گونه دلش خواست می‌تواند در اموالش دخل و تصرف کند؟!
پاسخ:

حضرت امام جعفر صادق علیه السلام:

إن اللّه فرض للفقراء فی أموال الأغنیاء فریضة لا یحمدون إلا بأدائها و هی الزکاة بها حقنوا دماءهم و بها سموا مسلمین
و لکن اللّه تعالى فرض فی أموال الأغنیاء حقوقا غیر الزکاة - فقال تعالى:
فِی أَمْوالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ و الحق المعلوم غیر الزکاة و هو شیء یفرضه الرجل على نفسه فی ماله یجب علیه أن یفرضه على قدر طاقته و سعة ماله فیؤدی الذی فرض على نفسه إن شاء کل یوم و إن شاء کل جمعة و إن شاء فی کل شهر[7].

ابابصیر از یاران نزدیک امام صادق روایت می‌کند که: نزد امام جعفر صادق بودیم که برخی از ثروتمندان نیز همراه ما بودند.
آنان نام زکات را به میان آوردند،
امام صادق علیه السلام فرمود: پرداخت زکات چیزی نیست که به خاطر آن از صابحش تعریف و تمجید شود
بلکه زکات امری ظاهری است که به وسیله پرداخت آن... مسلمان نامیده می‌شود و اگر آن را بجا نیاورد نماز وی پذیرفته نخواهد شد.
در اموال شما ثروتمندان حقوقی واجبی غیر از زکات وجود دارد!!
عرض کردم خداوند تو را خیر دهد چه حقوقی غیر از زکات در اموال وجود دارد که باید آن را به جای آوریم؟
فرمود: سبحان الله مگر نیشینده‌ای که خداوند عز و جل در قرآن می‌فرماید:
«و الذین فی اموالهم حق معلوم * للسائل و المحروم (معارج - 24 و 25) و کسانى که در اموالشان حقى معلوم است. براى سائل و محروم»
عرض کردم چه حقی بر گردن ما وجود دارد؟
فرمود همان چیزی است که شخص در مال خویش بر طبق وسعت روزی و توانش تعیین می‌کند که در پایان هر روز و یا هر جمعه و یا هر ماه آن را از مالش خارج می‌کند و به نیازمندان می‌دهد.

پی‌نوشتی تقدیم به همه ژن‌های خوب:

حضرت امام جعفر صادق علیه السلام:

کَانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلَامُ کَثِیراً مَا یَقُولُ: اعْلَمُوا عِلْماً یَقِیناً أَنَ‏ اللَّهَ- عَزَّ وَ جَلَّ- لَمْ یَجْعَلْ لِلْعَبْدِ- وَ إِنِ اشْتَدَّ جَهْدُهُ، وَ عَظُمَتْ حِیلَتُهُ، وَ کَثُرَتْ‏ مُکَابَدَتُهُ أَنْ یَسْبِقَ‏ مَا سُمِّیَ لَهُ فِی الذِّکْرِ الْحَکِیمِ، وَ لَمْ یَحُلْ مِنَ الْعَبْدِ فِی ضَعْفِهِ، وَ قِلَّةِ حِیلَتِهِ أَنْ یَبْلُغَ مَا سُمِّیَ لَهُ فِی الذِّکْرِ الْحَکِیمِ. أَیُّهَا النَّاسُ، إِنَّهُ لَنْ یَزْدَادَ امْرُؤٌ نَقِیراً بِحِذْقِهِ‏، وَ لَمْ یَنْتَقِصِ‏ امْرُؤٌ نَقِیراً لِحُمْقِه‏[8].

مولی امیرالمؤمنین علی عیله السلام بسیار ‌می‌فرمود:

این را به طور علم یقین بدانید که حقیقتاً ممکن نیست کسی با داشتن آگاهی کامل از تمام رموز کار و کوشش و فعالیت، بتواند بر آنچه که در عالَم تقدیرِ خدا، برایش مقرّر شده پیشی بگیرد
و بیش از آن مقدارِ مقدّر را رزق خود گرداند.
ای مردم! همان هرگز ممکن نیست کسی بر اثر هوشمندیش به قدر نقیری (فرورفتگی روی هسته خرما) بر آنچه خدا مقرّر کرده بیفزاید و ممکن نیست کسی بر اثر کم‌فهمی‌اش به قدر نقیری از آن روزی که خدا مقدّر خدا کمتر بهره ببرد.

زمانی که به قارون گفته شد:

«أَحْسِنْ کَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَیْکَ (سوره قصص - آیه ۷۷)
همان‌گونه که خدا به تو احسان کرده تو نیز به دیگران احسان کن!»

در پاسخ گفت:

«إِنَّمَا أُوتِیتُهُ عَلَى عِلْمٍ عِنْدِی (سوره قصص - آیه ۷۸)
جز این نیست که این ثروت را به وسیله دانشی که نزد من است به دست آورده‌ام!»

پس هر کس در پاسخ به اینکه چرا پول‌دار هست و به دیگران هم کمک نمی‌کند بگوید:
زرنگیم هست، دانشم هست، هوشم هست، تلاش و پشتکار خودم هست، عرضه خودم هست، توانایی‌های خودم هست،
ژن خوب‌ داشتم برای خودش یک‌پا قارون هست[9]!!!
خداوند می‌فرماید مال و ثروت نتیجه احسان خداست نه تلاش و کوشش و دانش شما!
خودِ توفیق اون هوش رو کی به شما داده؟
توان و تدبیر رو کی به شما داده؟
این اشخاص رو که در رشد اقتصادی شما تأثیرداشتن کی بر سر مسیر زندگی شما قرار داده؟
آیا ذاتی‌ خودت هست این هوش و استعداد و توان؟
اگر ذاتی‌ خودت هست، پس چرا سنت رفت بالا همش دونه دونه از دست می‌ره؟

حضرت امام جعفر صادق علیه السلام:

إنَّ اللّهَ تَعَالى‏ وَسَّعَ فِی أرزَاقِ الْحَمْقى لِیَعتَبِرَ الْعُقَلَاءُ وَ یَعلَموا أنَّ الدُّنْیَا لَیسَ یُنَالُ مَا فیها بِعَمَلٍ و لَا حِیل[10].

همانا خداوند بدین خاطر در روزى افراد احمق و نادان وسعت فراوان بخشیده است تا عاقلان خردمند عبرت بگیرند؛ و بدانند که دنیا و نعمت‌هایش چیزى نیست که بتوان با زرنگى و حیله و نیرنگ به دستش آورد.

پی‌نوشتی برای پی‌نوشت:

رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله:

مَنْ أَکَلَ مَا یَشْتَهِی وَ لَبِسَ مَا یَشْتَهِی وَ رَکِبَ مَا یَشْتَهِی لَمْ یَنْظُرِ اللَّهُ إِلَیْهِ حَتَّى یَنْزِعَ أَوْ یَتْرُک[11]‏.

هر کس هر چه [دلش‏] خواست بخورد و هر چه دوست داشت بپوشد و هر چه از مرکب‌ها [نظرش را گرفت‏] سوار شود، خداوند [با نظر رحمت] به او ننگرد تا او بمیرد یا آن کارها را وانهد.

خوب اگر خدا نظر رحمتش را از کسی به واسطه تبعیت از خواسته‌های نفسانی‌ آن شخص بردارد چه می‌شود:

 مولا امیرالمؤمنین علی علیه السلام:

اتباع الهوی فیصد عن الحق[12].

پیروی از هوای نفس آدمی را از  (پذیرش) حق باز می‌دارد.

یعنی چه؟!
یعنی ولو که شخص مالش را از راه حلالِ حلال بدست آورده باشه، اگر هر کاری خواست باهاش کرد، یعنی هر چه دلش خواست انجام داد، خونه و ماشین میلیاردی و لباس میلیونی و ...؛
یا در حد طبقه متوسط جامعه هر وقت هر چی دلش خواست خورد و تابع نفسش در شکم‌چرانی بود و ... چه می‌شود؟!
می‌شود روزی بیاید که به واسطه تبعیت از هوای نفس و هوس‌هایش، دیگر تابع حق نشود، و به مرور خط فکریش هم عوض شود و ...
انقلابیِ آمریکا ستیز دیروز می‌شود
لیبرال کدخداپرست امروز...

---

[1]  دراسات فی نهج البلاغه (محمد مهدی شمس الدین):‌ ص 40

[2]  بیانات به مناسبت عید نیمه‌شعبان (30 مهر 81)

[3]  نشریه پرسمان دانشجویی نهاد نمایندگی مقام معظّم رهبری در دانشگاه‌ها: کد ۱/۱۰۰۱۰۹۱۲۵

[4]  خصال صدوق؛ ج1؛ ص 238

[5]  نهج البلاغه: حکمت 32

[6]  الوافی: ج10، ص 50

[7]  الکافی: ج3، ص499

[8]  الکافی: ج‏۹۵، ص ۸۱

[9]  برگرفته از تفسیر نور (محسن قرائتی): ذیل آیه ۷۸ سور قصص

[10]  الکافی: ج۵، ص ۸۲

[11]  تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص 39

[12]  امالی (شیخ مفید): مجلس ۴۱، حدیث ۱

رابطه مدرنیته و افسردگی - راه رهایی بشر از معضل بزرگ افسردگی

چرا معضل افسردگی مهمترین معضل آینده جهان است؟ راه حل چیست؟!

برای پاسخ به سؤال بالا نظر شما را جلب می‌کنم به عباراتی از دو مقاله‌ی بسیار حائز اهمیت؛
مقاله نخست در سایت سازمان بهداشت جهانی (WHO) منتشر شده است:

در قسمتی از این مقاله آمده است:
According to the World Health Organization, unipolar depressive disorders were ranked as the third
leading cause of the global burden of disease in 2004 and will move into the first place by 2030.

به گفته سازمان بهداشت جهانی، اختلال افسردگی به عنوان سومین رتبه‌ی عمده‌ترین عوامل بیماری در سال 2004 در جهان معرفی شده و این معضل یعنی افسردگی تا سال 2030 به رتبه نخست تهدید کننده سلامت جوامع بشری می‌رسد.

منبع:
https://www.who.int/mental_health/management/depression/wfmh_paper_depression_wmhd_2012.pdf
صفحه 3 از مقاله بالا



عبارت دوم برای یک مقاله بود که در سایت (مرکز ملی اطلاعات بیوتکنولوژی (NCBI) منتشر شده و در طی آن رابطه مدرنیته و افسردگی از جهات مختلف بررسی شده  و در نهایت به نتیجه زیر رسیده است که:

Parallel lines of evidence indicate that modernization is generally associated with higher rates of depression
تحلیل داده‌‌ها نشان می‌دهد که به طور کلی میزان مدرنیزاسیون (افزایش مدرن‌شدن سبک‌زندگی افراد و جامعه) به طور کلی افزایش افسردگی را با خود به همراه دارد.

منبع:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3330161/
پاراگراف اول از عنوان:
Future directions and implications


خوب حالا برویم سر سؤال اصلی:
راه حل چیست؟
مدرنیته‌ای که بزرگترین دستاور بشر مدرن و میوه رنسان (عصر روشنگریست که بشر گفت خودش می‌خواهد صرفاً با تکیه بر عقل و علم خودبنیاد به ربوبیت خود بپردازد) باعث افسردگی روز افزون بشر شده.
مشکل کجاست؟
چه باید کرد؟

راه حل به نظر شما چیست؟



پی‌نوشت:


أَلَا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ (سوره رعد - آیه 28)
همانا که تنها با یاد خدا قلوب به آرامش و اطمینان دست یابد.


مَن أعرَضَ عَن ذِکرِی فإنّ لَهُ مَعِیشَهً ضَنکاً (سوره طه - آیه 124)
هر کس از یاد من رویگردان شود پس برایش زندگی تنگ و سختی خواهد بود.

یکی از علمای ربانی می‌فرماید:
دو چیز وجود دارد: خود وخودیت. [نفس و نفسانیت]
خود نباید فراموش شود چرا که راه اتصال انسان به خداست. [همان نَفَختُ فیهِ مِن روحی و إنا لِله وَ إنا الیه راجعون]
[خدا] در ‌قرآن فرمود:
وَ لَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ ﴿سوره حشر - آیه ۱۹﴾
و مانند کسانی مباشید که خدا را فراموش کردند، پس خدا هم آنان را دچار خودفراموشی کرد و خودشان را از یاد بردند.
اما خودیت [نفسانیت، انانیت، رفتن دنبال هوا و هوس و حرص و آز و جاه و مقام و دنیا] و باد‌کردن [و مغرور شدن] غلط است.
این خود [نفس] در حیوانات هم هست، این که شیر پای اولیا خدا را می‌بوسد، چون خود او [نفسش] مخاطب قرار گرفته نه طبیعتش که درّندگی است.

و تمدن و غرب و مدرنیته همان است که خود و نفس و از کجا آمده‌ام، آمدنم بهر چه بود، به کجا می‌روم آخر را از یاد برده
و تابع نفسانیت و هواها شده
و این بشری که چهارنعل به دنبال تحقق هواهای نفسش است و کاری با خالق ندارد و خود ربوبیت خود را بر عهده گرفته است عاقبتش چه می‌شود؟
می‌شود بشر مدرنی که روز به روز با پدیده افسردگی بیش از پیش دست و پنجه نرم می‌کند و هر روز افسرده‌تر از دیروز می‌شود و به تحقق آیه ذیل بیش از پیش نزدیک می‌شود:

ظَهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ لِیُذیقَهُمْ بَعْضَ الَّذی عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ (41-روم)
ظاهر شده است فساد در خشکی و دریا به واسطه آن چه مردم خودشان کسب کرده‌اند تا نتیجه قسمتی از اعمالشان را بچشند، باشد که بازگردند (41)

این آیه قرآن در فرازی از دعای عهد هم آمده البته نه به طور کامل بلکه قسمت اول آن: ظهر الفساد فی البر و البحر بما کسبت ایدی الناس
به این معنا که: با آنچه که مردم کسب کردند (بدون توجه به امر و نهی خدا و با تشخیص خودشان) در خشکی و دریا فساد آشکار شد

یعنی وقتی بشر شروع کرد به تمدن‌سازی صرفاً با تکیه بر عقل و علم منفک از وحی و خود‌بنیاد و زیر بار ولایت خدا که در ولایت امام تجلی میابد نرفت
حاصلش شده این حجم عظیم از فساد که در خشکی و دریا به وجود آمده!

حال چه می‌شود و این روند تا کِی ادامه می‌یابد؟
تا جایی که همان‌گونه که قرآن بیان داشته نتیجه این استکبار نسبت به ربوبیت خدا را بشر مدرن ببیند و طعم تلخ و سخت و ناخوشایند آن را با تمام وجود بچشد و دیگر آن را نخواهد! به تعبیر بزرگان دیگر غرب و مدرینته و آن سرابی که به بشر ارائه می‌دهد از زندگی مطلوب برای بشر جذابیت نداشته باشد و از آن اعراض کنند؛ در این هنگام که به تعبیر قرآن چشیدند و اعراض کردند چه می‌شود؟ بله «لعلهم یرجعون» می‌شوند و امید است که بازگردند.
به چه بازگردند؟
به فطرتشان که خداجو و به دنبال منجی و ولی خداست.

آن وقت است که إن شاء الله ظهور واقع خواهد شد.

البته نشانه‌های این بازگشت بسیار قبل از ایران در مهد مدرینته آغاز شده و امروز موجش به ما هم رسیده است؛
برخی به عنوان نمونه:
1. به وجود آمدن نهضت غذای آرام (Slow Food) به جای غذای سریع (Fast Food) از سال 1986
جالب توجه که در احادیث معصومین علیهم السلام بسیار تأکید شده است بر خوردن غذا با آرامش و جویدن بسیار تا جایی که بیان شده این زمانی که صرف خوردن غذا می‌شود جزو عمر محسوب نمی شود و از هر گونه عجله در خوردن غذا باید پرهیز کرد؛ بشر پس از پرداخت هزینه‌های هنگفت به حرف معصومین علیهم السلام رسیده است و به آن بازگشته است. (حضرت امام جعفر صادق علیه السلام: نشستن بر سفره را طولانی کنید که جزء عمر شما به حساب نمی‌آید. (مکارم الاخلاق (شیخ طبرسی): ص141) - حضرت فاطمه سلام الله علیها:‌ لقمه‌ها را کوچک بردارید، غذا را خوب بجوید تا کاملا نرم شود. (عوالم: ج11، 692))

2. بشر امروز وقتی می‌خواهد به آرامش برسد از مصنوعاتش و جاهایی که وجه غالب آن مصنوعات خودش است فرار می‌کند و به جایی می‌رود که طبیعت دست نخورده است یا مصنوعاتی با حداکثر هماهنگی با طبعیت و حداقل دخل و تصرف در‌ آن تهیه شده است.
دو مقاله در این زمینه:

مقاله اول با عنوان:

The Positive Effects Of Nature On Your Mental Well-Being

تأثیرات مثبت طبیعت بر بهزیستی ذهنی شما
مقاله دوم با عنوان:
Green is good for you
طبیعت سبز برای شما مناسب است)

3. اعراض مردم از طب مدرن و داروهای شیمیایی به سمت طب سنتی و داروهای گیاهی‌ و طبیعی و روش‌های درمانی طب سنتی نظیر حجامت و ... (در این خصوص بی‌مناسبت نیست رجوعی به مقاله کالبد شکافی طب مدرن ، قطعه ای از پازل نظم نوین جهانی بیاندازید.)
فعالیت رسمی "۱۱۶ کلینیک حجامت" در انگلستان/ مخالفت با حجامت فقط در ایران! وب‌سایت و آدرس یکی از بزرگترین کلینیک‌های طب‌سنتی و حجامت در انگلستان (مرکز طب سنتی وودفورد)

مراکز بزرگ حجامت در نیویورک و لندن!!! (گزیده‌هایی از برنامه راز در موضوع طب سنتی)

4. اعراض مردم از مصرف مواد کارخانه‌ای و اقبال ایشان به محصولات ارگانیک از خوارکی گرفته تا پوشاک و... (چقدر مغازه‌های محصولات سنتی در محلات دوباره رواج یافته است...)

ظهور تحقق حداکثری توحید در تمام شئون است، یعنی توحید در خالقیت و ربوبیت و عبودیت؛
برای ظهور بر این اساس باید دو اتفاق واقع شود.

کلمه توحید چیست؟!
لا اله الا الله
برای رسیدن به الله باید اول اله‌ها را نفی‌کنیم
بشر امرزو معبود‌های غیر حقانی زیادی برای خودش درست کرده است
معبود چیست؟
معبود آن چیزی است که انسان رسیدن به آن را مطلوب خود می‌پندارد و کمال و خوش‌بختیش را‌ در نیل و دستیابی به آن می‌داند و برای رسیدن به آن تلاش می‌کند. به این تلاش برای رسیدن به مطلوب که مستلزم تن دادن به یک سری امر و نهی‌ و نظام ارزشی و اعتقادی است می‌گویند پرستش و عبودیت.

بشر امروز آیا حقیقتاً بندگی خدا را می‌کند و رسیدن به قرب خدا را آن هم از همان راهی که خدا نشان داده دنبال می‌کند؟ یا به طور مثال
رسیدن به مدرنترین تکنولوژی شده معبود و هدف بشر
در حدیث داریم: مؤمن در دنیا به دنبال کسب توشه آخرت خویش است‌ و کافر و منافق در دنیا به دنبال رفاه و لذت بیشتر.
حال با این تعریف انصافاً ما زندگیمان به کفار بیشتر شباهت دارد  یا مؤمنین؟

این عبور از سراب مدرنیته و مطلوب‌هایی که او برای بشر تعیین کرده و بشر امروزی به دنبال آن است باید به وجود بیاد و خود بشر هم باید به این حقیقت برسد.
چون لا اکراه فی الدین و اجباری در کار نخواهد بود
بشر نیاز به درک عمیق این حقیقت دارد که سعادتش در پذیرش ولایت خدا و اولیای اوست.

نکته پایانی:
زیر بنای جامعه‌سازی و جامعه‌پردازی در علوم انسانی شکل می‌گیرد که انسان و کمال انسان رابطه انسان با خودش و دیگران و جهان اطرافش تعریف می‌شود
و اینجا که این انسان با عقل و علم منفک از وحی می‌آید و علوم انسانی تولید می‌‌کند و بر اساس آن هم جامعه‌پردازی می‌کند بر طبق آیات قرآن و روایات حاصلی جز لغزش و فساد نخواهد داشت.

اینجا معلوم می‌شود که ما به چه علت‌ نیاز به تحول در علوم انسانی داریم.



یا علی

التماس دعا



پ.ن:
امیرالمومنین علی علیه السلام:
مَنْ أُعْجِبَ بِرَأْیِهِ ضَلَّ
وَ مَنِ اسْتَغْنَى بِعَقْلِهِ زَلَّ.

هر کس تنها نظر خود را قبول داشته باشد گمراه شود
و هر کس تن‌ها به عقل خود اکتفا کند دچار لغزش شود.

بحار الانوار:  ج‏1، ص 161

بزرگترین دستاورد مدرنیته به گواه سازمان بهداشت جهانی چیست؟ که فراگیرترین اثر را بر همه مردم دارد! هر روز بیشتر از دیروز!

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم

ظَهَرَ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ لِیُذِیقَهُمْ بَعْضَ الَّذِی عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ (سوره روم - آیه 41)

فساد، در خشکی و دریا به واسطه آنچه مردم کسب کرده‌اند آشکار گشته است؛ خدا می‌خواهد نتیجه بعضی از اعمالشان را به آنان بچشاند، باشد که (بسوی حق) بازگردند!

چرا معضل افسردگی مهمترین معضل آینده جهان است؟ راه حل آن چیست؟

سلام
یک سؤال
امروز داشتم یک‌سری مقاله می‌خوندم به دو عبارت بسیار جالب توجه رسیدم:

According to the World Health Organization, unipolar depressive disorders were ranked as the third
leading cause of the global burden of disease in 2004 and will move into the first place by 2030.

به  گفته سازمان بهداشت جهانی، اختلال افسردگی به عنوان سومین رتبه عمده‌ترین عوامل بیماری در سال 2004 در جهان معرفی شده و تا سال 2030 به رتبه اول  می‌رسد.

منبع:
http://www.who.int/mental_health/man..._wmhd_2012.pdf
صفحه 3 از مقاله بالا




عبارت دوم برای یک مقاله بود که رابطه مدرنیته و افسردگی را از جهات مختلف بررسی کرده بود و در نهایت به نتیجه زیر رسیده بود:

Parallel lines of evidence indicate that modernization is generally associated with higher rates of depression

تحلیل داده‌‌ها نشان می‌دهد که به طور کلی میزان مدرنیزاسیون با میزان بالای افسردگی همراه است.


منبع:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3330161/
پاراگراف اول از عنوان:

Future directions and implications

خوب راه حل چیست؟
مدرنیته‌ای که بزرگترین دستاور بشر مدرن و میوه رنسان (عصر روشنگریست) باعث افسردگی روز افزون بشر شده.
مشکل کجاست؟
چه باید کرد؟
راه حل به نظر شما چیه؟



پی‌نوشت:

وَ لَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿سوره حشر - آیه ۱۹﴾
و مانند کسانی مباشید که خدا را فراموش کردند، پس خدا هم آنان را دچار خودفراموشی کرد و خودشان را از یاد بردند.


أَلَا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ (سوره رعد - آیه 28)
همانا که تنها با یاد خدا قلوب به آرامش و اطمینان دست یابد.


مَن أعرَضَ عَن ذِکرِی فإنّ لَهُ مَعِیشَهً ضَنکاً  (سوره طه - آیه 124)
هر کس از یاد من رویگردان شود پس برایش زندگی تنگ و سختی خواهد بود.


دو چیز وجود دارد: خود وخودیت. [نفس و نفسانیت]
خود نباید فراموش شود چرا که راه اتصال انسان به خداست. [همان نفختُ فیه من روحی؛ انا لله و انا الیه راجعون]
[خدا] در ‌قرآن فرمود:
و لا تکونوا کالذین نسواالله فانساهم انفسهم [سوره حشر - آیه 119]
اما خودیت [نفسانیت، انانیت، رفتن دنبال هوا و هوس و حرص و آز و جاه و مقام] و باد کردن غلط است.

این خود[نفس] در حیوانات هم هست، این که شیر پای اولیا خدا را می‌بوسد، چون خود او [نفسش] مخاطب قرار گرفته نه طبیعتش که درندگی است.

و تمدن و غرب و مدرنیته همان است که خود و نفس و «از کجا آمده‌ام، آمدنم بهر چه بود، به کجا می‌روم آخر» را از یاد برده! و تابع نفسانیت و هواها شده و این بشر مدرن که چهارنعل به دنبال تحقق هواهای نفسش است و کاری با خالق ندارد و خود ربوبیت خود را بر عهده گرفته است عاقبتش چه می‌شود؟

می‌شود بشر مدرنی که روز به روز با پدیده افسردگی  بیش از پیش دست و پنجه نرم می‌کند و هر روز افسرده‌تر از دیروز می‌شود و  به تحقق آیه ذیل بیش از پیش نزدیک می‌شود:

مَن أعرَضَ عَن ذِکرِی فإنّ لَهُ مَعِیشَهً ضَنکاً  (سوره طه - آیه 124)
هر کس از یاد من رویگردان شود پس برایش زندگی تنگ و سختی خواهد بود.

تا کی این سیر ادامه دارد؟

تا وقتی که به غلط‌کردم بیافتد و نتیجه استکبارش در برابر حکم خدا و اولیای خدا را ببیند و اقرار کند:

غلط کردم گفتم نیاز به ولی خدا ندارم! حتی برای سعادت مادی و دنیوی‌ام!!

وقتی چشید و به غلط کردن افتاد چه می‌شود؟

می‌شود همان قسمت پایانی آیه بالا:

لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ (سوره روم - آیه 41)

باشد که (به سوی حق) بازگردند! [و خواهان حکم خدا و ولی خدا شوند!]

مطلبی بسیار معروف که به دروغ به امیرالمؤمنین نسبت داده‌ می‌شود (به اصطلاح در وصف دنیا)

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

 بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِیم

وَ لَا تَقْفُ مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ ۚ إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤَادَ کُلُّ أُولَٰئِکَ کَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا (سوره بنی اسرائیل - آیه 36)
از آنچه به آن آگاهی نداری، پیروی مکن، چرا که گوش و چشم و دل، همه مسؤولند.

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

 بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِیم

وَ لَا تَقْفُ مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ ۚ إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤَادَ کُلُّ أُولَٰئِکَ کَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا (سوره بنی اسرائیل - آیه 36)
از آنچه به آن آگاهی نداری، پیروی مکن، چرا که گوش و چشم و دل، همه مسؤولند. 

توجه ویژه:

متن زیر که به شدت در فضای مجازی توسط افراد بسیار و حتی متاسفانه کانالهای ارزشی باز نشر می‌شود ابدا ربطی به امیرالمومنین علیه السلام ندارد.

جملاتی دارد به صراحت با تعالیم قرآن و اهل بیت در تضاد است
از نوشته زیر تنها جمله پایانی آن با مطلع «در عجبم از مردمی که به دنبال دنیایی هستند که ...» از امیرالمومنین علیه السلام است و جملات قبل از آن تراوشات ذهنی نویسنده اولیه متن است و ابداً ربطی به مولا و هیچ‌یک از حضرات معصومین علیهم السلام ندارد

منتشر کنید، آگاه سازی شود و متنی که از حیث محتوا و معنی دارای اِشکالات مبنایی است، به ناحق به امیرالمومنین علیه السلام نسبت داده نشود!!

««*توصیف دنیا از زبان امام علی (ع)*#بیشترین_ضربه ها را خوبترین آدم ها می خورند ؛

#برای_خوبی_هایتان_حد_تعیین_کنید و هر کس را به اندازه لیاقتش بها دهید نه به اندازه مرامتان ؛

زندگی کردن با مردم این دنیا همچون دویدن در گله ی اسب است ! تا می تازی با تو می تازند ؛ زمین که خوردی ؛ آنهایی که جلوتر بودند ؛ هرگز برای تو به عقب باز نمی گردند ! و آنهایی که عقب بودند ؛ به داغ روزهایی که می تاختی تو را لگد مال خواهند کرد !

در عجبم از مردمی که به دنبال دنیایی هستند که روز به روز از آن دورتر می شوند و غافلند از آخرتی که روز به روز به آن نزدیک تر می شوند.نهج البلاغه خطبه ۴۳»»

http://shayeaat.ir/post/775

رابطه افزایش خوک‌صفتی در جامعه و به مسلخ رفتن امام قیام کننده در هر زمان از زبان امام سجاد علیه السلام

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

تا پایان با تامل:

زرارة بن اوفی گوید روزی خدمت امام زین العابدین علیه السلام رسیدم، حضرت فرمودند:

یا زرارة الناس فی زماننا علی ست طبقات اسد و ذئب و ثعلب و کلب و خنزیر و شاة فاما الاسد فملوک الدنیا یحب کل واحد منهم ان یغلب و لا یغلب و اما الذئب فتجارکم یذمون اذا اشتروا و یمدحون اذا باعوا و اما الثعلب فهؤلا الذین یاکلون بادیانهم و لا یکون فی قلوبهم ما یصفون بالسنتهم و اما الکلب یهر علی الناس بلسانه و یکرمه الناس من شر لسانه و اما الخنزیر فهؤلا المخنثون و اشباههم لا یدعون الی فاحشة الا اجابوا و اما الشاة فالمؤمنون الذین تجز شعورهم و یؤکل لحومهم و یکسر عظمهم فکیف تصنع الشاة بین اسد و ذئب و ثعلب و کلب و خنزیر. (1)


ای زراره مردمِ زمانِ ما شش طبقه‌اند: "شیر، گرگ، روباه، سگ، خوک و گوسفند"!

اما "شیر"، حاکمان و پادشاهانی هستند که دوست دارند بر هر کسی مسلط باشند و ظلم کنند، ولی احدی در برابر فسادشان ایستادگی نکند".

اما "گرگ"، تجار و کسبه‌ای هستند که در وقت خریدن جنس، آن را مذمّت می‌کنند تا ارزان‌تر بخرند، ولی برای فروش، آن را می‌ستایند تا گران بفروشند [و تنها به فکر سود بیشتر خویشند]".

اما "روباه"، کسانی هستند که دین را وسیله‌ای برای دنیایشان قرار داده‌اند و آنچه را به زبان می‌آورند در دل قبول ندارند".

اما "خوک"، مردانی هستند که رفتار زنانه دارند و همچنین کسانی که ذلیل و اسیر شهوتند و به هرعمل زشتی که دعوت می‌شوند پاسخ مثبت می‌دهند".

اما "سگ"، انسان بد زبان و فحاش است، به طوری که مردم [در بیرون از خانه [و یا اهل و عیالش در داخل خانه] از ترس زبانش او را احترام می‌کنند.

و اما "گوسفند"، شخص با ایمانی است که مانند گوسفند افرادشرور موی او را می‌بُرند و گوشت او را می‌خورند و استخوانش را می‌شکنند".

و از گوسفندی که میان شیر و گرگ و روباه و سگ و خوک گرفتار است چه ساخته است؟


(1): خصال (شیخ صدوق): باب احادیث شش گانه، ج۲، ص۳۷۸


جامعه ای که اکثر طبقه عامه اش خوک صفت شوند (یعنی مشتاقانه به هر امکان انجام گناهی پاسخ مثبت دهند ولو که در کنارش عبادت هم بکنند) در صورت قیام امام زمانش با او همان می کند که با حسین بن علی علیهما السلام شد.


در خصوص خوک صفتان، روایت ذیل نیز تامل برانگیز است که گمان نکنیم خوک صفتان تنها کسانی هستند که...

حضرت امام محمد باقر علیه السلام در خصوص این آیه از قرآن کریم با ابوحمزه ثمالی فرمودند:

«یَبعَثُ اللهُ یَومَ القِیامَةِ قَوما بَینَ أیدیهِم نورٌ کَالقَباطِیِّ، ثُمَّ یُقالُ لَهُ: کُن هَباءً مَنثورا.»
ثُمَّ قالَ: «أما وَاللهِ یا أبا حَمزَةَ، إنَّهُم کانوا لَیَصومونَ و یُصَلّونَ ولکِن کانوا إذا عَرَضَ لَهُم شَیءٌ مِنَ الحَرامِ أخَذوهُ.» (2)

روز قیامت، خداوند، گروهى را برمى‌انگیزد که پیشاپیش آنان نورى است، سپس به آن نور گفته مى‌شود: «نابود و پراکنده شو.»
سپس فرمود: به خدا سوگند اى ابو حمزه! آنان کسانى هستند که نماز مى‌خواندند و روزه مى‌گرفتند و اهل عبادات بودند؛ اما هر گاه چیزى از حرام به آنان عرضه مى‌شد، مرتکب می شدند.

(2)‌: تفسیر صافی: ج4، ص10

آیا ما در آخرالزمان هستیم؟

در روضه کافی از حمران روایت شده که گفت:
امام صادق (علیه السلام) (در مجلسی که صحبت از قدرت و شوکت بنی عباس و گرفتار و بدحالی شیعه می‌شد) فرمود:

من در روزی که ابو جعفر منصور دوانیقی با موکب سلطنتی خود حرکت می‌کرد با او بودم او بر اسبی سوار بود که جمعی از خدم و سوارگانش همراهش بودند و جمعی دیگر از پشت سر می‌آمدند و من بر الاغی سوار بودم و دوش به دوش او می‌رفتم.

به من گفت: یا ابا عبد الله به راستی جا دارد که به خاطر سلطنت و نیرویی که خدا به ما داده و عزتی که ارزانی داشته خوشحالی کنی و به مردم نگویی که شما و اهل بیت شما سزاوارتر از ما به این سلطنت بودید، زیرا اگر چنین حرفی را بزنی ما را هم علیه خودت و هم علیه مردم تحریک کرده‌ای.
فرمود: من گفتم: چه کسی از من چنین گزارشی به تو داده؟ هر کس که بوده دروغ گفته،

منصور گفت: آیا سوگند می‌خوری که چنین حرفی را نزده‌ای؟ می‌فرماید: به او گفتم: مردم ساحرند، یعنی دوست می‌دارند قلب تو را علیه من برنجانند، این تو هستی که باید اختیار گوش خودت را داشته باشی، هر چه آنها گفتند نپذیری، برای اینکه احتیاج ما به تو بیشتر است از احتیاج تو به ما،

آن گاه به من گفت: هیچ یادت می‌آید آن روزی را که من از تو پرسیدم: آیا ما به سلطنت می‌رسیم؟ تو گفتی: بله سلطنتی طولانی و گسترده و نیرومند، در سلطنت خود در مهلت و آسایشید و در دنیایتان در وسعت و فراخی تا آنکه در ماه حرام و در بلد حرام دست خود به خون ما بیالائید

امام می‌فرماید: فهمیدم که او جریان را به یاد دارد گفتم: بله ولی امید است خدای عز و جل تو را حفظ کند و من هم آن روز در آن سخن شخص تو منظورم نبود بلکه حدیثی بود که برایت نقل کردم البته ممکن است آن کسی که دست خود به خون ما بیالاید شخصی از اهل بیت تو باشد

چون سخن من بدینجا رسید ساکت شد و چیزی به من نگفت،

بعداً که به منزل آمدم یکی از دوستان با جمعیتی نزد من آمدند، آن دوست به من گفت:

فدایت شوم تو را در مرکب ابو جعفر دیدم در حالی که بر الاغی سوار بودی و او بر اسب سوار بود، سرش را به سوی تو خم می‌کرد و با تو سخن می‌گفت کانه می‌خواست زیر دست شدن تو را مجسم کند. یا للعجب این حجت خدا بر خلق است که صاحب واقعی این سلطنت و شوکت است و کسی است که همه سلاطین عالم باید به او اقتدا کنند و این دیگری مردی ستمگر و قاتل اولاد انبیا و مردی خونریز است، خون بی گناهانی را به زمین می‌ریزد که خدا دوست ندارد، آن وقت او در موکب سلطنتی قرار گرفته و تو بر الاغی سواری، این فکر مرا گرفتار شبهه کرد به حدی که بر دین و جانم ترسیدم.
امام (علیه السلام) فرمود:

بدو گفتم اگر حشم و خدمی را که من داشتم و آن فرشتگانی را که از پیش رو و پشت سر من در حرکت بودند می‌دیدی سلطنت منصور از نظرت می‌افتاد و آن را حقیر و پشیز می‌شمردی،

دوستم چون این بشنید گفت: الان دلم آسوده شده.
و سپس پرسید: اینها (حکام ظلم و جور) تا کی سلطنت خواهند کرد؟

و چه زمانی امت اسلام از شر اینها راحت می‌شود؟ (و حکومت به حق‌دارانش که شما اهل بیت علیهم السلام هستید می‌رسد؟)

در پاسخش گفتم: مگر تو نمی‌دانی که برای هر چیزی مدتی است،

گفت: چرا (می‌دانم)

گفتم: اگر بدانی که وقتی این امر تحقق یابد از چشم بر هم زدن هم سریع‌تر خواهد بود آن وقت علمت تو را نفع می‌دهد؟

آری اگر حال این قوم که نزد خدا دارند را بدانی و بدانی که چه حالی دارند آن وقت بغض و دشمنیت نسبت به آنان به نهایت درجه می‌رسد،

اگر تو و تمامی اهل زمین سعی کنید که حال آنان را شدیدتر از آنچه دارند بکنید هرگز نخواهید توانست

پس شیطان تو را دست نیندازد که عزت از آن خدا و رسول و مؤمنین است ولی منافقین نمی‌دانند.
آیا نمی‌دانی که هر کس منتظر امر ما باشد و بر اذیت‌ها و ترس‌ها که امروز می‌بیند صبر کند، فردا در زمره ما خواهد بود،

پس:

حمران قال : قال أبو عبد الله علیه‌السلام: ـ وذکر هؤلاء عنده وسوء حال الشیعة عندهم فقال : ـ إنی سرت مع أبی جعفر المنصور وهو فی موکبه ، وهو على فرس وبین یدیه خیل ، ومن خلفه خیل ، وأنا على حمار إلى جانبه فقال لی : یا أبا عبد الله قد کان ینبغی لک أن تفرح بما أعطانا الله من القوة ، وفتح لنا من العز ، ولا تخبر الناس أنک أحق بهذا الأمر منا وأهل بیتک فتغرینا بک وبهم.قال : فقلت : ومن رفع هذا إلیک عنی فقد کذب فقال لی : أتحلف على ما تقول؟ قال : فقلت : إن الناس سحرة ـ یعنی یحبون أن یفسدوا قلبک علی ـ فلا تمکنهم من سمعک فإنا إلیک أحوج منک إلینا ، فقال لی : تذکر یوم سألتک : هل لنا ملک؟ فقلت : نعم ـ طویل عریض شدید فلا تزالون فی مهلة من أمرکم ، وفسحة من دنیاکم حتى تصیبوا منا دما حراما فی شهر حرام فی بلد حرام؟ فعرفت أنه قد حفظ الحدیث ـ فقلت : لعل الله عز وجل أن یکفیک ـ فإنی لم أخصک بهذا وإنما هو حدیث رویته ، ثم لعل غیرک من أهل بیتک أن یتولى ذلک ، فسکت عنی ـ.فلما رجعت إلى منزلی أتانی بعض موالینا فقال ، جعلت فداک والله لقد رأیتک فی موکب أبی جعفر ، وأنت على حمار وهو على فرس ، وقد أشرف علیک یکلمک کأنک تحته فقلت بینی وبین نفسی : هذا حجة الله على الخلق ، وصاحب هذا الأمر الذی یقتدى به ، وهذا الآخر یعمل بالجور ، ویقتل أولاد الأنبیاء ـ ویسفک الدماء فی الأرض بما لا یحب الله ، وهو فی موکبه وأنت على حمار! فدخلنی من ذلک شک حتى خفت على دینی ونفسی ـ.قال علیه‌السلام : فقلت : لو رأیت من کان حولی وبین یدی ـ ومن خلفی وعن یمینی وعن شمالی من الملائکة ـ لاحتقرته واحتقرت ما هو فیه ـ فقال : الآن سکن قلبی ـ.ثم قال : إلى متى هؤلاء یملکون أو متى الراحة منهم؟ فقلت : ألیس تعلم أن لکل شیء مدة؟ قال : بلى ، فقلت : هل ینفعک علمک ـ إن هذا الأمر إذا جاء کان أسرع من طرفة العین؟ إنک لو تعلم حالهم عند الله عز وجل ، وکیف هی کنت لهم أشد بغضا ـ ولو جهدت وجهد أهل الأرض ـ أن یدخلوهم فی أشد ما هم فیه من الإثم لم یقدروا ، فلا یستفزنک الشیطان ـ فإن العزة لله ولرسوله وللمؤمنین ـ ولکن المنافقین لا یعلمون ، ألا تعلم أن من انتظر أمرنا ، وصبر على ما یرى من الأذى والخوف هو غدا فی زمرتنا؟

1.       فإذا رأیت الحق قد مات وذهب أهله،

2.       ورأیت الجور قد شمل البلاد،  

3.       ورأیت القرآن قد خلق ـ وأحدث فیه ما لیس فیه ووجه على الأهواء ،

4.       ورأیت الدین قد انکفأ کما ینکفئ الإناء

5.       ورأیت أهل الباطل قد استعلوا على أهل الحق ،

6.       ورأیت الشر ظاهرا لا ینهى عنه ویعذر أصحابه ،

7.       ورأیت الفسق قد ظهر ـ واکتفى الرجال بالرجال والنساء بالنساء ،

8.       ورأیت المؤمن صامتا لا یقبل قوله ،

9.       ورأیت الفاسق یکذب ولا یرد علیه کذبه وفریته ،

10.    ورأیت الصغیر یستحقر بالکبیر ،

11.    ورأیت الأرحام قد تقطعت ،

12.    ورأیت من یمتدح بالفسق یضحک منه ولا یرد علیه قوله ،

13.    ورأیت الغلام یعطی ما تعطی المرأة ـ

14.    ورأیت النساء یتزوجن بالنساء ،

15.    ورأیت الثناء قد کثر ،

16.    ورأیت الرجل ینفق المال فی غیر طاعة الله ـ فلا ینهى ولا یؤخذ على یدیه ،

17.    ورأیت الناظر یتعوذ بالله ـ مما یرى المؤمن فیه من الاجتهاد ،

18.    ورأیت الجار یؤذی جاره ولیس له مانع ،

19.    ورأیت الکافر فرحا لما یرى فی المؤمن ، مرحا لما یرى فی الأرض من الفساد ،

20.    ورأیت الخمور تشرب علانیة ـ ویجتمع علیها من لا یخاف الله عز وجل ،

21.    ورأیت الأمر بالمعروف ذلیلا ،

22.    ورأیت الفاسق فیما لا یحب الله قویا محمودا ،

23.    ورأیت أصحاب الآیات یحقرون ویحقر من یحبهم ،

24.    ورأیت سبیل الخیر منقطعا وسبیل الشر مسلوکا ،

25.    ورأیت بیت الله قد عطل ویؤمر بترکه ـ

26.    ورأیت الرجل یقول ما لا یفعله ،

27.    ورأیت الرجال یتمنون للرجال والنساء للنساء ،

28.    ورأیت الرجل معیشته من دبره ـ ومعیشة المرأة من فرجها ،

29.    ورأیت النساء یتخذن المجالس کما یتخذها الرجال ،

30.    ورأیت التأنیث فی ولد العباس ـ قد ظهر وأظهروا الخضاب ـ وامتشطوا کما تمشط المرأة لزوجها ، وأعطوا الرجال لأموال على فروجهم ، وتنوفس فی الرجل ، وتغایر علیه الرجال ،

31.    وکان صاحب المال أعز من المؤمن ،

32.    وکان الربا ظاهرا لا یعیر ،

33.    وکان الزنا تمتدح به النساء ،

34.    ورأیت المرأة تصانع زوجها على نکاح الرجال ،

35.    ورأیت أکثر الناس وخیر بیت من یساعد النساء على فسقهن ،

36.    ورأیت المؤمن محزونا محتقرا ذلیلا ـ

37.    ورأیت البدع والزنا قد ظهر ،

38.    ورأیت الناس یعتدون بشاهد الزور ،

39.    ورأیت الحرام یحلل ، والحلال یحرم ،

40.    ورأیت الدین بالرأی وعطل الکتاب وأحکامه ،

41.    ورأیت اللیل لا یستخفى به من الجرأة على الله ،

42.    ورأیت المؤمن لا یستطیع أن ینکر إلا بقلبه ـ

43.    ورأیت العظیم من المال ینفق فی سخط الله عز وجل ،

44.    ورأیت الولاة یقربون أهل الکفر ویباعدون أهل الخیر ،

45.    ورأیت الولاة یرتشون فی الحکم ،

46.    ورأیت الولایة قبالة لمن زاد ،

47.    ورأیت ذوات الأرحام ینکحن ویکتفى بهن ،

48.    ورأیت الرجل یقتل على التهمة وعلى الظنة ـ ویتغایر على الرجل الذکر فیبذل له نفسه وماله ،

49.    ورأیت الرجل یعیر على إتیان النساء ،

50.    ورأیت الرجل یأکل من کسب امرأته من الفجور یعلم ذلک ویقیم علیه ،

51.    ورأیت المرأة تقهر زوجها ـ وتعمل ما لا یشتهی وتنفق على زوجها ،

52.    ورأیت الرجل یکری امرأته وجاریته ـ ویرضى بالدنی من الطعام والشراب ،

53.    ورأیت الإیمان بالله عز وجل کثیرة على الزور ،

54.    ورأیت القمار قد ظهر ،

55.    ورأیت الشراب یباع ظاهرا لیس له مانع ،

56.    ورأیت النساء یبذلن أنفسهن لأهل الکفر ،

57.    ورأیت الملاهی قد ظهرت یمر بها لا یمنعها أحد أحدا ـ ولا یجترئ أحد على منعها ،

58.    ورأیت الشریف یستذله الذی یخاف سلطانه ،

59.    ورأیت أقرب الناس من الولاة ـ من یمتدح بشتمنا أهل البیت ،

60.    ورأیت من یحبنا یزور ولا تقبل شهادته ،

61.    ورأیت الزور من القول یتنافس فیه ،

62.    ورأیت القرآن قد ثقل على الناس استماعه ـ وخف على الناس استماع الباطل ،

63.    ورأیت الجار یکرم الجار خوفا من لسانه ،

64.    ورأیت الحدود قد عطلت وعمل فیها بالأهواء ،

65.    ورأیت المساجد قد زخرفت ،

66.    ورأیت أصدق الناس عند الناس المفتری الکذب ،

67.    ورأیت الشر قد ظهر والسعی بالنمیمة ،

68.    ورأیت البغی قد فشا ،

69.    ورأیت الغیبة تستملح ویبشر بها الناس بعضهم بعضا ،

70.    ورأیت طلب الحج والجهاد لغیر الله ـ

71.    ورأیت السلطان یذل للکافر المؤمن ،

72.    ورأیت الخراب قد أدیل من العمران ،

73.    ورأیت الرجل معیشته من بخس المکیال والمیزان ،

74.    ورأیت سفک الدماء یستخف بها ،

75.    ورأیت الرجل یطلب الرئاسة لغرض الدنیا ـ ویشهر نفسه بخبث اللسان لیتقى وتستند إلیه الأمور ،

76.    ورأیت الصلاة قد استخف بها ،

77.    ورأیت الرجل عنده المال الکثیر لم یزکه منذ ملکه ،

78.    ورأیت المیت ینشر من قبره ویؤذى وتباع أکفانه ،

79.    ورأیت الهرج قد کثر ،

80.    ورأیت الرجل یمسی نشوان ـ ویصبح سکران لا یهتم بما الناس فیه ،

81.    ورأیت البهائم تنکح ،

82.    ورأیت البهائم تفرس بعضها بعضا ،

83.    ورأیت الرجل یخرج إلى مصلاه ویرجع ـ ولیس علیه شیء من ثیابه ،

84.    ورأیت قلوب الناس قد قست ـ وجمدت أعینهم وثقل الذکر علیهم ،

85.    ورأیت السحت قد ظهر یتنافس فیه ،

86.    ورأیت المصلی إنما یصلی لیراه الناس ،

87.    ورأیت الفقیه یتفقه لغیر الدین ـ یطلب الدنیا والرئاسة ،

88.    ورأیت الناس مع من غلب ،

89.    ورأیت طالب الحلال یذم ویعیر ـ وطالب الحرام یمدح ویعظم ،

90.    ورأیت الحرمین یعمل فیها بما لا یحب الله ـ لا یمنعهم مانع ولا یحول بینهم وبین العمل القبیح أحد ،

91.    ورأیت المعازف ظاهرة فی الحرمین ،

92.    ورأیت الرجل یتکلم بشیء من الحق ـ ویأمر بالمعروف وینهى عن المنکر ـ فیقوم إلیه من ینصحه فی نفسه فیقول : هذا عنک موضوع ،

93.    ورأیت الناس ینظر بعضهم إلى بعض ویقتدون بأهل الشر ،

94.    ورأیت مسلک الخیر وطریقه خالیا لا یسلکه أحد ،

95.    ورأیت المیت یهز به فلا یفزع له أحد ،

96.    ورأیت کل عام یحدث فیه من البدعة والشر أکثر مما کان ،

97.    ورأیت الخلق والمجالس لا یتابعون إلا الأغنیاء ،

98.    ورأیت المحتاج یعطى على الضحک به ـ ویرحم لغیر وجه الله ،

99.    ورأیت الآیات فی السماء لا یفزع لها أحد ـ

100.ورأیت الناس یتسافدون کما تسافد البهائم ـ لا ینکر أحد منکرا تخوفا من الناس ،

101.ورأیت الرجل ینفق الکثیر فی غیر طاعة الله ـ ویمنع الیسیر فی طاعة الله ،

102.ورأیت العقوق قد ظهر واستخف بالوالدین ـ وکانا من أسوإ الناس حالا عند الولد ـ ویفرح بأن یفتری علیهما ،

103.ورأیت النساء وقد غلبن على الملک وغلبن على کل أمر لا یؤتى إلا ما لهن فیه هوى ،

104.ورأیت ابن الرجل یفتری على أبیه ـ ویدعو على والدیه ویفرح بموتهما ،

105.ورأیت الرجل إذا مر به یوم ـ ولم یکسب فیه الذنب العظیم ـ من فجور أو بخس مکیال أو میزان أو غشیان حرام ـ أو شرب مسکر کئیبا حزینا ـ یحسب أن ذلک الیوم علیه وضیعة من عمره ،

106.ورأیت السلطان یحتکر الطعام ،

107.ورأیت أموال ذوی القربى ـ تقسم فی الزور ویتقامر بها وتشرب بها الخمور ،

108.ورأیت الخمر یتداوى بها ویوصف للمریض ویستشفى بها ،

109.ورأیت الناس قد استووا فی ترک الأمر بالمعروف ـ والنهی عن المنکر وترک التدین به ،

110.ورأیت ریاح المنافقین وأهل النفاق قائمة ـ وریاح أهل الحق لا تحرک ،

111.ورأیت الأذان بالأجر والصلاة بالأجر ،

112.ورأیت المساجد محتشیة ممن لا یخاف الله ـ مجتمعون فیها للغیبة وأکل لحوم أهل الحق ـ ویتواصفون فیها شراب المسکر ،

113.ورأیت السکران یصلی بالناس ـ وهو لا یعقل ولا یشان بالسکر ـ وإذا سکر أکرم واتقى وخیف وترک لا یعاقب ویعذر بسکره ،

114.ورأیت من أکل أموال الیتامى یحمد بصلاحه ،

115.ورأیت القضاة یقضون بخلاف ما أمر الله ،

116.ورأیت الولاة یأتمنون الخونة للطمع ،

117.ورأیت المیراث قد وضعته الولاة ـ لأهل الفسوق والجرأة على الله ـ یأخذون منهم ویخلونهم وما یشتهون ،

118.ورأیت المنابر یؤمر علیها بالتقوى ـ ولا یعمل القائل بما یأمر ،

119.ورأیت الصلاة قد استخف بأوقاتها ،

120.ورأیت الصدقة بالشفاعة ـ ولا یراد بها وجه الله ویعطی لطلب الناس ،

121.ورأیت الناس همهم بطونهم وفروجهم ـ لا یبالون بما أکلوا وما نکحوا ،

122.ورأیت الدنیا مقبلة علیهم ،

123.ورأیت أعلام الحق قد درست فکن على حذر ـ واطلب إلى الله عز وجل النجاة ، واعلم أن الناس فی سخط الله عز وجل ـ وإنما یمهلهم لأمر یراد بهم فکن مترقبا ـ واجتهد لیراک الله عز وجل فی خلاف ما هم علیه ـ فإن نزل بهم العذاب ـ وکنت فیهم عجلت إلى رحمة الله ، وإن أخرت ابتلوا ـ وکنت قد خرجت مما هم فیه من الجرأة على الله عز وجل ـ واعلم أن الله لا یضیع أجر المحسنین ، وأن رحمة الله قریب من المحسنین.

هر زمان دیدی حق مرده و اهلش از بین رفته‌اند

و جور و ستم همه جا را فرا گرفته

و قرآن کهنه شده و چیزهایی در آن پدید آمده که در آن نیست

و دیدی که قرآن طبق هوا و هوسها توجیه و تفسیر می‌شود

و دیدی که دین وارونه شده،آن چنان که کاسه وارونه می‌شود

و دیدی که اهل باطل بر اهل حق آقایی و سروری می‌کنند

و دیدی که شر ظاهر گشته و از آن نهی نمی‌شود بلکه از اهل شر دفاع می‌شود

و دیدی که فسق علنی شده

و مردان به مردان و زنان به زنان (در مسائل جنسی) اکتفا می‌کنند

و دیدی که مؤمن سکوت کرده، چون گفتارش پذیرفته نمی‌شود

و دیدی که فاسق دروغ می‌گوید و پذیرفته می‌شودو کسی دروغ و افترای او را رد نمی‌کند

و دیدی که صغیر بزرگتران را تحقیر می‌کند

و دیدی که قطع رحم همگانی شده

و دیدی که وقتی کسی را به فسق می‌ستایند خود او می‌خندد و سخن گوینده را رد نمی‌کند

و دیدی که به پسر همان را می‌دهند که به زن می‌دهند

و دیدی که زنان با زنان ازدواج می‌کنند

و دیدی که مدح و ثنا بسیار شده

و دیدی که مرد مال خود را در غیر راه اطاعت خدا انفاق می‌کند و کسی نیست که او را نهی کند و دست او را بگیرد

و دیدی که مردم وقتی مؤمن را می‌بینند که در حال تلاش در مسیر بندگی است، پناه به خدا می‌برند از اینکه مثل او باشند

و دیدی که همسایه، همسایه‌اش را می‌آزارد و کسی نیست جلویش را بگیرد

و دیدی که کافر وقتی وضع رقت بار مؤمن را می‌بیند از وضع خود خوشحالی می‌کند و چون فساد را در پهنای زمین گسترده می‌بیند مسرور می‌شود

و دیدی که شراب‌های گوناگون علناً نوشیده می‌شود و مردمی بر سفره شراب جمع هستند که از خدای عز و جل هیچ پروایی ندارند

و دیدی که امر به معروف زایل شده

و دیدی که فاسق در اعمالی که خدا دوست ندارد نیرومند و مورد حمایت و مدح قرار می‌گیرد

و دیدی که دارندگان آیات  مورد تحقیر واقع می‌شوند و هر کسی هم آنان را دوست بدارد تحقیر می‌شود

و دیدی که راه خیر بسته شده و راه شر باز و پر رهرو است

و دیدی که خانه کعبه معطل مانده و مردم از رفتن به زیارت آن نهی می‌شوند و به ترک آن تشویق و مامور می‌گردند

و دیدی که هر کس به دیگری آنچه را که خود نکرده  می‌گوید

و دیدی که مردان خود را برای (بهره‌بردن جنسی دیگر) مردان آماده می‌کنندو زنان برای زنان 

و دیدی که مرد از راه مقعد خود روزی به دست می‌آورد و زن از راه فرجش.
و دیدی که زنان برای خود مجالس ترتیب می‌دهند آن چنان که مردان تشکیل می‌دهند

و دیدی که در دودمان بنی العباس عمل لواط و زن شدن مردان شایع و علنی گشته و به همین منظور خود را خضاب می‌کنند و شانه می‌زنند آن چنان که زنان برای شوهر خود شانه می‌زنند و مردان مالها به خاطر فروج خود خرج می‌کنند و چند نفر بر سر یک مرد تنازع می‌کنند و بر سر او، این علیه آن دیگری و آن علیه این غیرت به خرج می‌دهد.
و دیدی که صاحب مال محترم‌تر از مؤمن است

و ربا علنی معامله می‌شود و کسی سرزنش نمی‌کند

و دیدی که زنان به خاطر دادن زنا ستایش می‌شوند و زن شوهرش را در عمل لواط با مردی دیگر کمک و همکاری می‌کند

و دیدی که در نظر اکثریت مردم بهترین خانواده‌ها آن خانواده‌ای است که زنان را بر کار فسق کمک می‌کنند.
و دیدی که مؤمن همواره در اندوه و تحقیر شده و خوار است

و دیدی که بدعت‌ها و زنا علنی شده

و مردم را دیدی که با شاهدی که به دروغ شهادت می‌دهد به یکدیگر تجاوز می‌کنند

و دیدی که حرام حلال و حلال حرام شده است

و دیدی که هر کس دین را با رأی و نظر خود برای خود توجیه می‌کند و کتاب خدا و احکامش تعطیل شده.
و دیدی که در ارتکاب گناه از تاریکی شب استفاده نمی‌شود بلکه در روز روشن گناه می‌کنند

و دیدی که مؤمن جز با قلبش نمی‌تواند منکر را انکار کند

و دیدی که مال بسیار هنگفت در راه خشم الهی خرج می‌شود

و دیدی که والیان ولایت و سرپرستی مردم را قباله کسی بدانند که قدرتش بیشتر است

و دیدی که محرم به محرم خود اکتفا کند و با او ازدواج نماید

و دیدی که مردم به صِرف تهمت و بر اساس گمان حاکم یا صاحب قدرتی کشته می‌شوند

و دیدی که مردم بر سر عشق ورزیدن به یک پسر با یکدیگر به ملاک غیرت می‌ستیزند و حتی بر سر این عشق جان و مال فدا می‌کنند.
و دیدی که مردم کسی را که شهوت خود را با رفتن نزد زنان خاموش می‌کند سرزنش می‌نمایند

و دیدی که مرد با زنا دادن همسرش پول در می‌آورد و زندگی می‌کند با علم به اینکه او زنا می‌دهد و حتی بر این کار او نظارت دارد

و دیدی که زن قاهر و مسلط بر شوهرش می‌شود و بر خلاف میل او کارها می‌کند و علیه او پولها خرج می‌کند

و دیدی که مرد همسر و دختر- کنیز- خود را کرایه می‌دهد و در ازای آن به طعام و نوشیدنی پست راضی می‌شود

و اگر دیدی که سوگند به دروغ به خدای عز و جل بسیار و شایع شده

و دیدی که قمار علنی و آشکار گشته

و دیدی که شراب علنا فروخته می‌شود و کسی از آن منع نمی‌کند

و دیدی که زنان مسلمان ناموس خود را به اهل کفر می‌دهند.
و دیدی که لهو و لعب و رقص و آوازه‌خوانی علنی شده،مسلمانان از آن عبور می‌کنند و احدی، احدی را منع نمی‌کند و احدی جرات بر منع آن ندارد

و دیدی که افراد شریف و آبرومند به وسیله کسانی که از قدرت آنان می‌ترسند توهین شده و خوار می‌شوند

و دیدی که نزدیک‌ترین افراد به درگاه والیان آن کسی است که با بدگویی به ما اهل بیت آن والیان را مدح می‌گویند

و دیدی که شنیدن صوت قرآن بر مردم سنگینی می‌کند و در مقابل شنیدن آوازهای باطل برایشان آسان و خفیف است.
و دیدی که همسایه را از ترس زبانش احترام می‌کنند

و دیدی که راستگوترین مردم دروغ سازانند

و دیدی که شر علنی و بازار سخن چینی رایج شده

و دیدی که بغی و ستم آشکار گشته

و دیدی که غیبت کردن نوعی ملاحت و خوش‌اخلاقی تلقی می‌شود و مردم یکدیگر را به خاطر آن بشارت می‌دهند

و دیدی که حج و جهاد جنبه غیر خدایی به خود می‌گیرد

و دیدی که سلطان به خاطر کافر، مؤمن را توهین نموده و خوار می‌سازد

و دیدی که خرابی بر عمران مسلط شده

و دیدی که زندگی یک فروشنده از راه خیانت در کیل و وزن اداره می‌شود

و دیدی که خونریزی یک امر آسان و پیش پا افتاده تلقی می‌شود.
و دیدی که اگر کسی به طلب ریاست برمی‌خیزد عوضش تنها دنیا است و خود را مردی بد زبان معرفی می‌کند تا کسی جرات اعتراض کردن نداشته باشد و نیز امور به او نسبت داده می‌شود

و دیدی که به نماز بی اعتنایی می‌شود

و دیدی که ثروتمند مال بسیاری نزدش جمع شده و از روزی که مشغول جمع آوری آن شده، زکاتش را نداده

و دیدی که میت را از قبرش بیرون می‌کشند و آزارش داده، کفن‌هایش را می‌فروشند

و دیدی که هرج و مرج بسیار شده

و دیدی که افراد در صبح و عصر مست هستند و هیچ اهتمامی به وضع مردم ندارند

و دیدی که با چهار پایان جماع می‌کنند

و دیدی که چهار پایان به جان یکدیگر می‌افتند و یکدیگر را پاره می‌کنند.
دیدی که مرد به نمازخانه‌اش می‌رود و بر می‌گردد در حالی که جامه‌هایش را ربوده‌اند

و دیدی که دلهای مردم قساوت و چشمهاشان خشک شده و ذکر خدا بر آنان سنگین می‌آید و حرام خواری علنی گشته و بر سر آن از یکدیگر پیشی می‌گیرند

و دیدی که نمازگزار اگر به نمازخانه می‌رود برای آن است که خود را به مردم نشان دهد، مردم او را ببینند که نماز می‌خواند
و اگر دیدی که فقیه برای غیر هدف دین تفقه می‌کند، یعنی به این منظور فقه می‌خواند که دنیا و ریاست به دست آورد

و دیدی که مردم به سوی آن کسی می‌شتابند که غالب باشد و قدرت داشته باشد و  هر یک از دو طرف نزاع غلبه کند مردم با او باشند، چه غلبه‌اش حق باشد و چه باطل.
و دیدی که طالب حلال مورد مذمت و سرزنش و طالب حرام مورد مدح و احترام قرار گیرد

و دیدی که در دو حرم کعبه و مدینه کارهایی صورت می‌گیرد که خدا دوست نمی‌دارد و هیچکس جلوگیر آنان نیست و حتی بین آنان و آن عمل زشت کسی حائل نمی‌شود

و دیدی که در دو حرم شریف ساز و آواز علنی ارتکاب می‌شود

و دیدی که افرادی سخن از حق می‌گویند و امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند ولی از پای خطابه‌اش کسی برمی‌خیزد در حالی که خود را خیرخواه و دلسوز او می‌داند از در خیرخواهی و نصیحت می‌گوید: خدا از تو نخواسته که این حرف‌ها را بزنی

و دیدی که مردم در اقتدای به اهل شر به یکدیگر هم چشمی می‌کنند

و دیدی که راههای خیر از رهرو خالی است و احدی به آن راه نمی‌رود.
و دیدی که جنازه را به اهتزاز در می‌آورند و کسی از این عمل ناراحت نمی‌شود

و دیدی که هر سالی که می‌گذرد بدعت‌های بیشتری از سال قبل باب شده و شر بیشتری پیدا می‌شود

و دیدی که خلق و جمعیت‌ها جز اغنیا را پیروی نمی‌کنند،

دیدی که حاجت محتاج را در برابر مسخره کردن او و خندیدن به او بر آورده می‌کنند و ترحمشان برای غیر رضای خدا است

و دیدی که آیات آسمانی الهی رخ می‌دهد ولی کسی از آن نمی‌ترسد

و دیدی که مردم با یکدیگر (در ملأ عام) جفت‌گیری می‌کنند، آن طور که چهار پایان می‌کنند و کسی این عمل را زشت ندانسته و اگر زشت بداند از ترس مردم نهی نمی‌کند

و دیدی که افراد اموال بسیار در غیر راه خدا انفاق می‌کنند ولی در راه خدا از انفاق مالی اندک مضایقه می‌کنند

و اگر دیدی که رنجاندن و عقوق پدر و مادر علنی و خوار شمردن آنان شایع شده و والدین  در نظر فرزندان بدترین مردم تلقی می‌شوند، حتی فرزند خوشحال می‌شود از اینکه بر پدر و مادرش تهمت زده شود

و دیدی که زنان بر حکومت و سلطنت چیره شده‌اند و بر هر امری که هوا و هوس آنان را تامین کند مسلط گشته‌اند.
و دیدی که فرزندان به پدر و مادر خود افترا می‌بندند و پدر و مادر خود را نفرین می‌کنند و از شنیدن خبر مرگشان خوشحال می‌شوند

و اگر دیدی که وضع به اینجا کشیده که اگر شخصی روزی بر او بگذرد که در آن روز مرتکب گناه بزرگی نشود، فسق و فجوری انجام ندهد، کم‌فروشی و خیانتی ننماید، به حرامی دست نیافته و یا شراب مسکری ننوشد، در غم و اندوه فرو می‌رود و می‌پندارد که آن روز او به بطالت گذشته و یک روز از عمرش ضایع شده است

و دیدی که سلطان خوردنی‌ها را احتکار می‌کند

و دیدی که اموال ذوی القربای رسول خدا (صلوات الله علیه و آله) در ناحق تقسیم می‌شود و با آن اموال قمار می‌کنند و شراب می‌نوشند.
و دیدی که با شراب خود را معالجه می‌کنند و برای مریض تعریف و توصیف می‌کنند که فلان شراب برای تو بسیار نافع است و از شراب شفا می‌طلبند

و اگر دیدی که مردم در ترک امر به معروف و نهی از منکر و ترک اعتقاد به وجوب آن با هم برابرند

و دیدی که باد به بیرق منافقین و اهل نفاق می‌وزد، ولی بیرق اهل حق حرکتی ندارد (یعنی بازار منافقین گرم و پُرطرفدار است، بلعکس اهل حق)

و دیدی که مؤذن‌ها و نمازخوان‌ها در برابر مزد اذان می‌گویند و نماز می‌خوانند.
و دیدی که مسجدها پر است از مردمی که از خدا نمی‌ترسند در آنجا جمع شده‌اند، برای غیبت و خوردن گوشت اهل حق و در آن از خوبیهای شراب مسکر، سخن می‌گویند

و دیدی که پیشنمازی مست بر مردم نماز می‌خواند، در حالی که نمی‌فهمد چه می‌خواند و کسی هم او را ملامت نمی‌کند بلکه اگر مست شود مردم از ترس، احترامش می‌کنند و او را وا گذاشته، تعقیبش نمی‌کنند و بلکه معذورش می‌شمارند

و اگر دیدی که فردی را دارند به صلاح و خوبی مدح و ثنا می‌کنند که اموال ایتام را می‌خورد

و دیدی که قاضیان به خلاف آنچه خدا دستور داده قضاوت می‌کنند

و دیدی که والیان به انگیزه طمع، افراد خائن را امین خود می‌سازند.
و دیدی که والیان میراث (به جای اینکه ارث را کما فرض الله و طبق فرمان خدا در بین ورثه تقسیم کنند) تنها به وارثی می‌دهند که اهل فسق و جرات بر خدای تعالی باشد، (رشوه و حق و حساب خود را از او می‌گیرند) و او را آزاد می‌گذارند تا با حق سایر ورثه هر کاری که خواست بکند

و دیدی که در منبرها مردم را به تقوا امر می‌کنند ولی خود گویندگان به آنچه می‌گویند عمل نمی‌کنند

و دیدی که نماز در اوقاتش خوانده نمی‌شود، به اول وقت خواندن اهمیتی نمی‌دهند
و دیدی که صدقه‌ها به سفارش و شفاعت داده می‌شود و در آن رضای خدا مقصود نیست و بلکه به این جهت داده می‌شود که مردم از او طلب می‌کنند (برای حفظ آبرو و یا کسب وجهه)

و اگر دیدی که مردم در شکم و شهوت آزادند، باکی ندارند از اینکه چه می‌خورند و چه نکاح می‌کنند

و دیدی که دنیا به مردم روی آورده.
و دیدی که شعائر دین کهنه و بر افتاده،

در چنین روزگاری بر حذر باش، و برای درخواست نجات از خدا به خدا متوسل شو و بدان که مردم در چنین روزگاری غرق در سخط الهی هستند

و اگر خدای تعالی مهلتشان داده، از این کار منظوری دارد

و تو منتظر تحقق آن منظور باش

و کوشش کن تا خدای عز و جل تو را در وضعی ببیند که خلاف وضع مردم باشد

تا اگر عذاب در آنان نازل شود تو زودتر به رحمت خدای تعالی برسی

و اگر عذابشان تاخیر بیفتد آنها مبتلا شوند و تو از آنچه آنها در آن هستند بیرون شده باشی  (یعنی تو مثل آنان بر خدای عز و جل جرات نکرده باشی)

و بدان که خدای تعالی اجر نیکوکاران را ضایع نمی‌سازد و رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است.

منبع:

تفسیر المیزان (علامه طباطبایی): ج5، ص 296 به نقل از کتاب کافی (ثقة الاسلام کلینی): ج8، ص 36

http://lib.eshia.ir/12016/5/396

http://lib.eshia.ir/11005/8/36

آیا به آخرالزمان رسیده‌ایم؟!

ابن عباس نقل می‌کند که در حجت الوداع با رسول خدا صلوات الله علیه و آله بودیم

حضرت درب کعبه را گرفت و سپس روی خود را به طرف ما کرد و فرمود: می‌خواهید شما را خبر دهم از علامات آخرالزمان!؟
و در آن روز سلمان رضی الله عنه از هر کس دیگر به آن جناب نزدیک‌تر بود، لذا او در پاسخ رسول خدا (صلوات الله علیه و آله) عرضه داشت: بله یا رسول الله،

حضرت فرمود:  از علامت‌های آن  این است که

نماز (در نزد مسلمین بی‌اهمیت و) ضایع می‌شود

و از شهوات پیروی می‌شود

و مردم به سوی هواها میل می‌کنند،

مال در نزدشان مقامی عظیم پیدا می‌کند،

دین به دنیا فروخته می‌شود،

در آن زمان است که دل افراد با ایمان در سینه‌هاشان آب می‌شود چنانچه نمک در آب حل می‌گردد، به علت کثرت منکراتی که می‌بینند و نمی‌توانند آن را تغییر دهند.

سلمان با تعجب عرضه داشت: یا رسول الله: به راستی چنین روزی خواهد رسید؟
فرمود: آری، به آن خدایی که جانم به دست او است،

ای سلمان در آن هنگام سرپرستی و ولایت مسلمانان را امرای جور به دست می‌گیرند

امرایی که وزرایی فاسق و در ستمگیری شهره و امنایی خائن دارند.

سلمان پرسید: براستی چنین وضعی پیش خواهد آمد یا رسول الله؟ فرمود: آری به آن خدایی که جانم به دست او است ای سلمان

در این موقع منکر، معروف، و معروف، منکر می‌شود،

خائن امین قلمداد می‌گردد و امین خیانت می‌کند،

دروغگو تصدیق می‌شود و راستگو تکذیب می‌گردد.

سلمان با حالت تعجب پرسید: یا رسول الله به راستی چنین چیزی خواهد شد؟ فرمود: آری به آن خدایی که جانم به دست او است ای سلمان

در آن روزگار زنان به حکومت می‌رسند

و کنیزان طرف مشورت قرار می‌گیرند

و کودکان بر فراز منبر می‌روند

و دروغ نوعی زرنگی

و زکات خسارت،

و خوردن بیت المال نوعی غنیمت شمرده شود،

مرد به پدر و مادرش جفا ولی به دوستش نیکی می‌نماید

و ستاره دنباله دار طلوع می‌کند.

سلمان باز پرسید: یا رسول الله آیا چنین چیزی خواهد شد؟ فرمود: آری به آن خدایی که جانم به دست او است ای سلمان!

در این موقع زن با شوهرش در تجارت شرکت کند

و باران در فصلش نیامده بلکه در گرمای تابستان می‌بارد

و افراد کریم سخت خشمگین می‌گردند،

مرد فقیر تحقیر می‌شود،

در این هنگام بازارها به هم نزدیک می‌شوند (همه در پی خرید و فروش و امور دنیا هستند.)

(و در این بازارهای آخرالزمانی) یکی می‌گوید: من چیزی نفروختم و  دیگری می‌گوید: من سودی نبرده‌ام  و چیزی جز بدگوی و گلایه از خداوند در میانشان نمی‌بینی!!

سلمان پرسید: آیا حتما چنین وضعی خواهد شد یا رسول الله؟ فرمود: آری به آن خدایی که جانم به دست او است، ای سلمان

در این هنگام اقوامی بر آنان مسلط می‌شوند که اگرمردم  لب به اعتراض بجنبانند به امر آنان کشته می‌شوند

و اگر چیزی نگویند و اعتراضی نکنند دشمنان همه چیزشان را مباح و برای خود حلال می‌کنند

تا از بیت المالشان کیسه‌های خود را پر کنند

و به ناموسشان تجاوز نموده،

خونشان را بریزند

و دلهاشان را پر از وحشت و رعب کنند

و در آن روز مردم را جز در حال ترس و وحشت و رعب و رهبت نمی‌بینی.

سلمان عرضه داشت: یا رسول الله آیا چنین خواهد شد؟ فرمود:
آری به آن خدایی که جانم به دست او است ای سلمان

در این هنگام چیزی از مشرق می‌آورند و چیزی از مغرب تا امت اسلام را سرپرستی کنند،

در آن روز وای به حال ناتوانان امت من، از شر شرقی و غربی‌ها

و وای به حال آن شرقیان و غربیان از عذاب خدا،

آری نه صغیری را رحم می‌کنند

و نه پاس حرمت کبیری را دارند

و نه از هیچ مقصری عفو می‌کنند،

اخبارشان همه فحش و ناسزا است،

جثه آنان جثه و بدن آدمیان است ولی دلهاشان دلهای شیاطین.

سلمان عرضه داشت: یا رسول الله آیا چنین روزی خواهد رسید؟

فرمود: آری به آن خدایی که جانم به دست او است ای سلمان،

در این هنگام مردان به مردان اکتفا می‌کنند

و زنان به زنان

و همانطوری که پدر و اهل خانواده نسبت به دختر غیرت به خرج می‌دهند نسبت به پسر نیز غیرت به خرج می‌دهند،

مردان به زنان شبیه می‌شوند

و زنان به مردان

و زنان بر مرکب‌ها سوار می‌شوند که از طرف امت من لعنت خدا بر آنان باد.

سلمان از  تعجب پرسید: یا رسول الله آیا چنین وضعی پیش می‌آید؟

فرمود: آری به آن خدایی که جانم به دست او است ای سلمان،

در این هنگام مساجد طلا کاری و زینت می‌شود آن چنان که کلیساها(ی مسیحیان) و کنیسه‌ها (و معابد یهودیان) زینت می‌شود،

قرآنها به زیور آلات زینت

و مناره‌ها بلند

وصف‌های (جماعت مساجد) طولانی می‌شود

اما با دلهایی که نسبت به هم خشمگین است

و زبان‌هایی  (و اندیشه‌هایی) که مختلفند (و اختلاف نظر دارند. کنایه از اینکه قلوب، اندیشه‌ها و زبان مسلمینی که در کنار یکدیگرند مختلف و غیر متحد است.)

سلمان پرسید: یا رسول الله آیا این وضع پیش می‌آید؟

فرمود: آری به آن خدایی که جانم به دست او است،

در آن روز مردان و پسران امت من با طلا خود را زینت می‌کنند و حریر و دیبا می‌پوشند و پوست ببر (و دیگر حیوانات که لباس از آنها حرام است) کالای خرید و فروش می‌گردد. (یعنی مردان مسلمان آخرالزمانی در پوشش هیچ حرمتی قائل نیستند و مرتکب حرام می‌شوند.)

سلمان پرسید: یا رسول الله آیا این نیز واقع خواهد شد؟

فرمود: آری به آن خدایی که جانم به دست او است، ای سلمان

در آن روز ربا  یک عمل آشکار و علنی می‌شود 

و معاملات با غیبت و رشوه انجام می‌شود

و دین خوار و خفیف و بی‌ارزش

و دنیا بلندمرتبه و عزیز می‌شود.

سلمان گفت: یا رسول الله آیا این نیز واقع خواهد شد؟

فرمود: آری به آن خدایی که جانم به دست او است

ای سلمان در این هنگام طلاق زیاد می‌شود

و هیچ حدی جاری نمی‌گرددو البته این مسئله ضرری را به خدای متعال بی‌نیاز نمی‌رساند (بلکه ضررش و عواقبش دامن خود مسلمین را می‌گیرد.)

سلمان عرضه داشت: یا رسول الله آیا این نیز واقع خواهد شد؟

فرمود: آری به آن خدایی که جانم به دست او است ای سلمان

در این زمان زنان آوازه‌خوان و نوازنده پیدا می‌شوند

و اشرار امت من بر امت، ولایت و حکومت می‌کند.

سلمان پرسید: یا رسول الله آیا چنین وضعی خواهد شد؟

فرمود: آری به آن خدایی که جانم به دست او است ای سلمان

در این موقع اغنیای امت من صرفاً به منظور گردش و تفریح به حج می‌روند

و طبقه متوسط برای تجارت و

فقرا به منظور خودنمایی و ریا حج می‌روند،

در این هنگام است که اقوامی قرآن را برای غیر خدا می‌آموزند

و با آن نوعی مزمار و آلت موسیقی استفاده می‌کنند.

اقوامی دیگر به تعلم فقه اسلامی می‌پردازند اما برای غیر خدا

در آن روزگار زنا زادگان زیاد می‌شوند

با قرآن آوازه‌خوانی می‌کنند

و بر سر دنیا سر و دست می‌شکنند.

سلمان عرضه داشت: یا رسول الله آیا چنین وضعی خواهد شد؟

فرمود: آری به خدایی سوگند که جانم به دست او است ای سلمان

آخرالزمان وقتی است که حرمت‌ها و قرق‌ها شکسته شود

و مردم از روی عمد و آگاهی در پی ارتکاب گناه باشند

و اشرار بر اخیار مسلط شوند،

دروغ فاش و بی پرده بیان شود

و لجاجت‌ها ظاهر گردد

و فقرا فقر خود را علنی کنند،

مردم در لباس به یکدیگر مباهات کنند

و باران در غیر فصل ببارد

و مردم شطرنج و نرد و موسیقی را کاری پسندیده بشمارند

و در مقابل امر به معروف و نهی از منکر را عملی نکوهیده بدانند

تا آنجا که یک فرد با ایمان ذلیل‌ترین و منفورترین فرد امت شود

و قاریان و عابدان  را   ملامت و سرزنش کنند

این مردمند که در ملکوت آسمانها ناپاک‌ها و نجاست‌ها نامیده می‌شوند.

سلمان از در تعجب پرسید: یا رسول الله آیا چنین وضعی پیش می‌آید؟

فرمود: آری به آن خدایی که جانم به دست او است ای سلمان

در این هنگام است که توانگر هیچ دلواپسی جز فقیر شدن ندارد،

حتی یک سائل در طول یک هفته  مداوم درخواست می‌کند و احدی نیست که چیزی در دست او بگذارد.

سلمان باز پرسید: یا رسول الله آیا چنین روزگاری خواهد رسید؟

فرمود: آری به آن خدایی که جانم در دست او است ای سلمان

در این زمان رویبضة تکلم می‌کنند،

پرسید: یا رسول الله پدر و مادرم فدای تو، رویبضه چیست؟

فرمود: چیزی و کسی به سخن در می‌آید و در امور عامه سخن می‌گوید که هرگز سخن نمی‌گفت،

در این هنگام است که مردم، دیگر زیاد زنده نمی‌مانند ناگهان زمین نعره‌ای می‌کشد و هر قومی چنین می‌پندارد که زمین تنها در ناحیه او نعره کشید

بعد تا هر زمانی که خدا بخواهد هم چنان می‌مانند و سپس واژگونه می‌شوند و زمین هر چه در دل دارد بیرون می‌ریزد-

و خود آن جناب فرمود: یعنی طلا و نقره را- آن گاه با دست خود به ستونهایی که در آنجا بود اشاره نموده و فرمود مثل این،

ولی در آن روز دیگر نه طلایی فائده دارد و نه نقره‌ای، این است معنای آیه: فقد جا اشراطها- علامت‌هایش بیامد.

عبد الله بن عباس قال : حججنا مع رسول الله صلى‌الله‌علیه‌وآله حجة الوداع ـ فأخذ باب الکعبة ثم أقبل علینا بوجهه ـ فقال : ألا أخبرکم بأشراط الساعة؟ وکان أدنى الناس منه یومئذ سلمان رضی الله عنه ـ فقال : بلى یا رسول الله ـ.
فقال صلى‌الله‌علیه‌وآله : إن من أشراط القیامة إضاعة الصلاة، و اتباع الشهوات ، والمیل مع الأهواء ، و تعظیم المال ، و بیع الدین بالدنیا ـ فعندها یذاب قلب المؤمن وجوفه ـ کما یذوب الملح فی الماء ـ مما یرى من المنکر فلا یستطیع أن یغیره ـ.

قال سلمان : وإن هذا لکائن یا رسول الله؟ قال صلى‌الله‌علیه‌وآله : إی والذی نفسی بیده یا سلمان إن عندها یلیهم أمراء جورة ، ووزراء فسقة، و عرفاء ظلمة، و أمناء خونة.

فقال سلمان : وإن هذا لکائن یا رسول الله؟ قال صلى‌الله‌علیه‌وآله: إی والذی نفسی بیده ـ یا سلمان ـ إن عندها یکون المنکر معروفا والمعروف منکرا ، واؤتمن الخائن ، ویخون الأمین ، ویصدق الکاذب ، ویکذب الصادق.

قال سلمان ، وإن هذا لکائن یا رسول الله؟ قال صلى‌الله‌علیه‌وآله: إی والذی نفسی بیده یا سلمان فعندها إمارة النساء ، ومشاورة الإماء ، وقعود الصبیان على المنابر ، ویکون الکذب طرفا والزکاة مغرما ، والفیء مغنما ، ویجفو الرجل والدیه ، ویبر صدیقه ، ویطلع الکوکب المذنب.

قال سلمان : وإن هذا لکائن یا رسول الله؟ قال صلى‌الله‌علیه‌وآله: إی والذی نفسی بیده ـ یا سلمان وعندها تشارک المرأة زوجها فی التجارة ، ویکون المطر قیظا ، ویغیظ الکرام غیظا ، ویحتقر الرجل المعسر ، فعندها یقارب الأسواق إذا قال هذا : لم أبع شیئا وقال هذا : لم أربح شیئا فلا ترى إلا ذاما لله.

قال سلمان : وإن هذا لکائن یا رسول الله؟ قال صلى‌الله‌علیه‌وآله: إی والذی نفسی بیده یا سلمان فعندها یلیهم أقوام إن تکلموا قتلوهم ، وإن سکتوا استباحوهم ـ لیستأثروا بفیئهم ولیطؤن حرمتهم ، ولیسفکن دماءهم ولیملؤن قلوبهم رعبا ـ فلا تراهم إلا وجلین خائفین مرعوبین مرهوبین ـ.

قال سلمان : وإن هذا لکائن یا رسول الله؟ قال صلى‌الله‌علیه‌وآله: إی والذی نفسی بیده ـ یا سلمان إن عندها یؤتى بشیء من المشرق ـ وشیء من المغرب یلون أمتی ، فالویل لضعفاء أمتی منهم ، والویل لهم من الله ، لا یرحمون صغیرا ، ولا یوقرون کبیرا ، ولا یتجاوزون عن مسیء أخبارهم خناء ، جثتهم جثة الآدمیین ، وقلوبهم قلوب الشیاطین.

قال سلمان : وإن هذا لکائن یا رسول الله؟ قال صلى‌الله‌علیه‌وآله : إی والذی نفسی بیده یا سلمان ـ وعندها یکتفی الرجال بالرجال والنساء بالنساء ، ویغار على الغلمان ـ کما یغار على الجاریة فی بیت أهلها ـ وتشبه الرجال بالنساء والنساء بالرجال ، ویرکبن ذوات الفروج السروج ـ فعلیهن من أمتی لعنة الله.

قال سلمان : وإن هذا لکائن یا رسول الله؟ فقال صلى‌الله‌علیه‌وآله: إی والذی نفسی بیده یا سلمان إن عندها تزخرف المساجد ـ کما تزخرف البیع والکنائس ، وتحلى المصاحف وتطول المنارات ، وتکثر الصفوف بقلوب متباغضة وألسن مختلفة ـ.

قال سلمان : وإن هذا لکائن یا رسول الله؟ قال صلى‌الله‌علیه‌وآله: إی والذی نفسی بیده ـ وعندها تحلى ذکور أمتی بالذهب ، ویلبسون الحریر والدیباج ـ ویتخذون جلود النمور صفاقا ـ.

قال سلمان : وإن هذا لکائن یا رسول الله؟ قال صلى‌الله‌علیه‌وآله: إی والذی نفسی بیده یا سلمان وعندها یظهر الربا ، ویتعاملون بالغیبة والرشى ، ویوضع الدین ویرفع الدنیا.

قال سلمان : وإن هذا لکائن یا رسول الله؟ فقال صلى‌الله‌علیه‌وآله: إی والذی نفسی بیده یا سلمان ـ وعندها یکثر الطلاق فلا یقام لله حد ، ولن یضر الله شیئا ـ.

قال سلمان : وإن هذا لکائن یا رسول الله؟ قال صلى‌الله‌علیه‌وآله: إی والذی نفسی بیده یا سلمان ـ وعندها تظهر القینات والمعازف ویلیهم أشرار أمتی ـ.

قال سلمان : وإن هذا لکائن یا رسول الله؟ قال صلى‌الله‌علیه‌وآله: إی والذی نفسی بیده یا سلمان ـ وعندها یحج أغنیاء أمتی للنزهة ، ویحج أوساطها للتجارة ، ویحج فقراؤهم للریاء والسمعة ـ فعندها یکون أقوام ـ یتعلمون القرآن لغیر الله ویتخذونه مزامیر ، ویکون أقوام یتفقهون لغیر الله ، ویکثر أولاد الزنا ، ویتغنون بالقرآن ، ویتهافتون بالدنیا ـ.

قال سلمان : وإن هذا لکائن یا رسول الله؟ قال صلى‌الله‌علیه‌وآله: إی والذی نفسی بیده یا سلمان ـ ذاک إذا انتهک المحارم ، واکتسبت المآثم ـ وسلط الأشرار على الأخیار ، ویفشو الکذب ، وتظهر اللجاجة ، وتفشو الفاقة ویتباهون فی اللباس ، ویمطرون فی غیر أوان المطر ، ویستحسنون الکوبة والمعازف ، وینکرون الأمر بالمعروف والنهی عن المنکر حتى یکون المؤمن فی ذلک الزمان أذل من فی الأمة ، ویظهر قراؤهم وعبادهم فیما بینهم التلاؤم ، فأولئک یدعون فی ملکوت السماوات : الأرجاس والأنجاس ـ.

قال سلمان : وإن هذه لکائن یا رسول الله؟ فقال صلى‌الله‌علیه‌وآله: إی والذی نفسی بیده یا سلمان ـ فعندها لا یخشى الغنی إلا الفقر ـ حتى أن السائل لیسأل فیما بین الجمعتین ـ لا یصیب أحدا یضع فی یده شیئا ـ.

قال سلمان : وإن هذا لکائن یا رسول الله؟ قال صلى‌الله‌علیه‌وآله: إی والذی نفسی بیده یا سلمان ـ عندها یتکلم الرویبضة ،

فقال : وما الرویبضة یا رسول الله فداک أبی وأمی؟ قال صلى‌الله‌علیه‌وآله : یتکلم فی أمر العامة من لم یکن یتکلم ـ فلم یلبثوا إلا قلیلا حتى تخور الأرض خورة ـ فلا یظن کل قوم إلا أنها خارت فی ناحیتهم ـ فیمکثون ما شاء الله ثم ینکتون فی مکثهم ـ فتلقی لهم الأرض أفلاذ کبدها ، قال : ذهب وفضة ثم أومأ بیده إلى الأساطین ـ فقال : مثل هذا فیومئذ لا ینفع ذهب ولا فضة فهذا معنى قوله : « فَقَدْ جاءَ أَشْراطُها ».

منبع:

تفسیر المیزان (علامه طباطبایی): ج5، ص 394  به نقل از تفسیر قمی (علی بن ابراهیم): ج 2، ص 303

http://lib.eshia.ir/12016/5/394

http://lib.eshia.ir/12015/2/303

چرا معضل افسردگی مهمترین معضل آینده جهان است؟ راه حل؟ سلام
یک سؤال
امروز داشتم یک‌سری مقاله می‌خوندم به دو عبارت بسیار جالب توجه رسیدم:
1:

According to the World Health Organization, unipolar depressive disorders were ranked as the third
leading cause of the global burden of disease in 2004 and will move into the first place by 2030.

به گفته سازمان بهداشت جهانی، اختلال افسردگی به عنوان سومین رتبه عمده‌ترین عوامل بیماری در سال 2004 در جهان معرفی شده و تا سال 2030 به رتبه اول می‌رسد.




منبع:

http://www.who.int/mental_health/man..._wmhd_2012.pdf

صفحه 3 از مقاله بالا




عبارت دوم برای یک مقاله بود که رابطه مدرنیته و افسردگی را از جهات مختلف بررسی کرده بود و در نهایت به نتیجه زیر رسیده بود:

Parallel lines of evidence indicate that modernization is generally associated with higher rates of depression

تحلیل داده‌‌ها نشان می‌دهد که به طور کلی میزان مدرنیزاسیون با میزان بالای افسردگی همراه است.




منبع:

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3330161/

پاراگراف اول از عنوان:

Future directions and implications

خوب حالا برویم سر سؤال:


خوب راه حل چیست؟
مدرنیته‌ای که بزرگترین دستاور بشر مدرن و میوه رنسان (عصر روشنگریست) باعث افسردگی روز افزون بشر شده.
مشکل کجاست؟
چه باید کرد؟

راه حل به نظر شما چیه؟

پی‌نوشت:

وَ لَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿سوره حشر - آیه ۱۹﴾

و مانند کسانی مباشید که خدا را فراموش کردند، پس خدا هم آنان را دچار خودفراموشی کرد و خودشان را از یاد بردند.

أَلَا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ (سوره رعد - آیه 28)

همانا که تنها با یاد خدا قلوب به آرامش و اطمینان دست یابد.

مَن أعرَضَ عَن ذِکرِی فإنّ لَهُ مَعِیشَهً ضَنکاً  (سوره طه - آیه 124)

هر کس از یاد من رویگردان شود پس برایش زندگی تنگ و سختی خواهد بود.

دو چیز وجود دارد: خود وخودیت.[نفس و نفسانیت]
خود نباید فراموش شود چرا که راه اتصال انسان به خداست. [همان نفختُ فیه من روحی؛ انا لله و انا الیه راجعون]
[خدا] در ‌قرآن فرمود:
و لا تکونوا کالذین نسواالله فانساهم انفسهم [سوره حشر - آیه 119]

اما خودیت [نفسانیت، انانیت، رفتن دنبال هوا و هوس و حرص و آز و جاه و مقام] و باد کردن غلط است.

این خود[نفس] در حیوانات هم هست این که شیر پای اولیا خدا را می بوسد، چون خود او [نفسش] مخاطب قرار گرفته نه طبیعتش که درندگی است.

و تمدن و غرب و مدرنیته همان است که خود و نفس و از کجا آمده‌ام، آمدنم بهر چه بود، به کجا می‌روم آخر را از یاد برده

و تابع نفسانیت و هواها شده و این بشری که چهارنعل به دنبال تحقق هواهای نفسش است و کاری با خالق ندارد و خود ربوبیت خود را بر عهده گرفته است عاقبتش چه می‌شود؟

می‌شود بشر مدرنی که روز به روز با پدیده افسردگی بیش از پیش دست و پنجه نرم می‌کند و هر روز افسرده‌تر از دیروز می‌شود و به تحقق آیه ذیل بیش از پیش نزدیک می‌شود:

مَن أعرَضَ عَن ذِکرِی فإنّ لَهُ مَعِیشَهً ضَنکاً  (سوره طه - آیه 124)

هر کس از یاد من رویگردان شود پس برایش زندگی تنگ و سختی خواهد بود.

ویژه محتکرانی که گمان می‌کنند مسلمانند

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

وَیْلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ (1)

وای بر کم‌فروشان و محتکران.

تا کنون گمان من این بود که کم‌فروشان کسانی هستندکه گناه کبیره مرتکب شده‌اند. یا چون خوانده بودم که در روایتی آمده کسی که در بازار مسلمین دغلی کند روز قیامت با یهود محشور می‌شود چنین کسی مسلمان نیست.

اما امروز در کتاب شریف کافی حدیثَی از امام محمد باقر  علیه السلام خواندم که فهمیدم عمق فاجعه درباره کم‌فروشان و محتکران بسیار عمیق‌تر از این حرف‌هاست.

حضرت در خلال حدیثی می‌فرمایند:

وَ أَنـْزَلَ فـِى الْکَیْلِ «وَیْلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ» (2) وَ لَمْ یَجْعَلِ الْوَیْلَ لِأَحَدٍ حَتَّى یُسَمِّیَهُ کَافِراً قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ «فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ مَشْهَدِ یَوْمٍ عَظِیمٍ» (3). (4)

و (خداوند)  درباره پیمانه (این آیه را) نازل فرموده است : «ویل بر کم‌فروشان»  و خـدا ویـل را بـراى کـسـى قـرار نـداده ، جـز آنـکـه کـافـرش نـامـیـده . خـداى عزوجل فرماید: «ویل بر کافران از حضور یافتن در روزى بزرگ.»

بر این اساس خداوند نمی‌فرماید کم‌فروش و محتکر مسلمان نیست یا یهودی است (چون یهودی حداقل جزو کسانی محسوب می‌شود که به خدا عقیده دارد.) بلکه به تعبیر امام باقر علیه السلام می‌فرماید ، محتکر و کم‌فروش کافر است.

و کافر مخلد در دوزخ است تا ابد...!

(1) سوره مطففین - آیه 1

(2) همان

(3) سوره مریم - آیه 37

اصول کافى (ثقة الاسلام کلیی):  ج3 ، ص46 ، حدیث 1

مهمترین عامل حفظ ایمان در پیچیده‌ترین و سنگین‌ترین فتنه جامعه شیعی در آخرالزمان

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

 أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لَا یُفْتَنُونَ ﴿1﴾

آیا مردم پنداشتند که همین‌که گفتند ایمان آوردیم رها مى‌شوند و مورد آزمایش قرار نمى‏‌گیرند.

حاشیه‌ای به مهمی متن: خدا در آخرالزمان یه جوری صحنه رو می‌چینه که عمدتاً دنیا دست آدم بداست

در نتیجه آدم دنیا رو بخواد باید بره تو تیم آدم بدا یا حداقل باهاشون در نیافته.

در نتیجه چی‌میشه؟

یعنی نتیجه دشمنی نکردن با آدم بدا برای داشتن دنیایی آبادتر چی‌میشه؟

قبل از اینکه بفهمیم چی‌‌میشه یک حدیث جالب درباره آنچه تا اینجا خدمت شما عرض شد:

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :

به زودى زمانى بر مردم مى آید که در آن ،

ریاست ، جز با کشتار و خودکامگى ،

و ثروت ، جز با غصب و بخل ورزى ،

و محبوبیت ، جز با کنار گذاشتن دین و پیروى از هوس، به‌دست نمى‌آید.

پس هر کس آن زمان را در یابد و با آن که مى تواند ثروتمند شود، بر نادارىِ خویش شکیبایى کند

و با آن که مى تواند محبوبیت به دست آورد، بر نفرت و دشمنی [مردم] شکیبایى ورزد

و با آن که مى تواند قدرت به چنگ آورد، بر خوارى [و بر کنارى از قدرت] شکیبایى نماید،

خداوند، ثواب پنجاه صدّیق از صدّیقانى که مرا تصدیق کرده‌اند، به او عطا خواهد کرد.

سَیَأتی عَلَى النّاسِ زَمانٌ لایُنالُ المُلکُ فیهِ إلّا بِالقَتلِ وَ التَّجَبُّرِ، و لَا الغِنى إلّا بِالغَصبِ وَ البُخلِ، و لَا المَحَبَّةُ إلّا بِاستِخراجِ الدّینِ وَ اتِّباعِ الهَوى؛ فَمَن أدرَکَ ذلِکَ الزَّمانَ فَصَبَرَ عَلَى الفَقرِ و هُوَ یَقدِرُ عَلَى الغِنى، و صَبَرَ عَلَى البِغضَةِ و هُوَ یَقدِرُ عَلَى المَحَبَّةِ، و صَبَرَ عَلَى الذُّلِّ و هُوَ یَقدِرُ عَلَى العِزِّ، آتاهُ اللّهُ ثَوابَ خَمسینَ صِدّیقا مِمَّن صَدَّقَ بی. (14)

اوضاع اهل ایمان در آخرالزمان چگونه است؟

پرده  نخست:

حضرت امام جعفر صادق علیه السلام:

قبل ذلک فتنة شرّ: یمسی الرجل مؤمنا و یصبح کافرا، و یصبح مؤمنا و یمسی کافرا.(2)

پیش از آن روز موعود فتنه جانکاهی است که انسان در حال ایمان شب می‌کند و در حال کفر صبح می‌کند، یا در حال ایمان صبح کرده، در حال کفر شب می‌کند.

عامل اصلی مهم‌ترین و پیچیده‌ترینِ این فتنه‌ها چیست؟

پرده دوم:

حضرت امام علی بن موسی الرضا علیه السلام:

إنّ ممّن ینتحلُ مودّتنا أهلَ البیت، من هو أشدُّ فتنةً علی شیعتِنا من الدّجّال.فقلتُ: بماذا؟قال: بموالاتِ أعدائِنا و معاداةِ أولیائِنا. إنّه إذا کان کذلک، اختلطَ الحقُّ بالباطل و اشتبهَ الأمرُ فلم یُعرَف مؤمنٌ من منافقٍ. (3)

همانا از کسانی که مدعی مودت ما اهل بیت هستند، کسی هست که در فتنه‌گری، برای شیعیان ما از دجال شدیدتر است. (راوی) گفتم: برای چه؟

(امام) گفت: به خاطر دوستی با دشمنان ما

و دشمنی با دوستانمان.

چون چنین شد، حق با باطل آمیخته می‌شود و مؤمن از منافق بازشناخته نمی‌شود.

راهکار حفظ شدن در این فتنه عظیم چیست؟

پرده سوم:

حضرت امام جعفر صادق علیه السلام:
قال رسول الله صلوات الله علیه و آله: لاصحابه ای عری الایمان اوثق فقالوا الله و رسوله اعلم و قال بعضهم الصلاة و قال بعضهم الزکاة و قال بعضهم الصیام و قال بعضهم الحج و العمرة و قال بعضهم الجهاد فقال رسول الله صلوات الله علیه و آله لکل ما قلتم فضل و لیس به و لکن اوثق عری الایمان الحب فی الله و البغض فی الله و توالی اولیا الله و التبری من اعدا الله.

️ رسول خدا صلی الله علیه و آله به اصحاب خویش فرمود:
کدام دستگیره  از دست‌گیره‌های ایمان محکم‌تر است؟
اصحاب عرض کردند که: خدا و رسول او بهتر می‌دانند.
و بعضی از ایشان گفتند:
نماز، دسته استوارتر است.
و بعضی از ایشان گفتند که: زکات محکم‌تر است.
و بعضی از ایشان گفتند: روزه.
و برخی گفتند: حج
و عده‌ای هم گفتند: جهاد؛
سپس رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود که:
از برای هر یک از آن‌چه گفتید فضلیتی هست، اما هیچ‌یک، آن محکم‌ترین دستگیره ایمان نیستند،
محکم‌ترین دسته‌گیره ایمان،
دوستی در راه خدا است،
و دشمنی در راه خدا،
و دوست داشتن دوستان خدا،
و بیزاری جستن از دشمنان خداست.


تکمله‌ای برای تأمل بیشتر:

در دوره زمانه‌ای هستیم که بسیار شنیده می‌شود فلانی آدم بسیار موفق و شخصیت بسیار جالبی داره، با همه کس می‌تونه صمیمی بشه و بلده با هم خوب و خوش باشه! این گونه افراد در فرهنگ رایج امروز به عنوان شخصی موفق تلقی می‌شوند، حدیث زیر در این خصوص بسیار قابل تأمل است که به احادیث قبلی نیز مرتبط است:

پرده چهارم:

حضرت امام جعفر صادق علیه السلام:

کل من لم یحب علی الدین و لم یبغض علی الدین فلا دین له. (5)
هر که برای دینش دوستی نکند، و برای دینش دشمنی نکند،  اصلاً دین ندارد!!

معمولاً امروزه آدما برای دینشون خیلی با کسی درگیر نمیشن

همونطور که گفتم این جمله رو شاید شما هم‌ زیاد شنیده باشین:
فلانی با همه خوبه
با همه جور آدم خوب میتونه گرم بگیره
این تو جامعه امروز ما این شده یک خصیصه مثبت
در حالی که طبق این‌ بیان نشانه بی‌دینی طرف هست
نمیشه طرف علنی  با افتخار از کثافتکاریاش تو تایلند و مهمونی شبانه ویلای شمالش خبر بده و ما بهش لبخند بزنیم.
نمیشه طرف علنی حجاب رو مسخره کنه و ما بهش لبخند بزنیم.
نمیشه با کسی که بگه مثلاً مشهدیا فلان‌ترین آدمها هستن بعد بگه شاید تاثیر امام رضا [علیه السلام] باشه (حتی به شوخی) و ما بهش لبخند بزنیم و...

ولو که طرف فامیل نزدیکمون باشه!!!!
️ لَا تَجِدُ قَوْمًا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ یُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَلَوْ کَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِیرَتَهُمْ (6)
نمى‌یابى مردمى را که به خدا و روز قیامت ایمان آورده باشند،
ولى با کسانى که با خدا و پیامبرش مخالفت مى‌ورزند دوستى کنند،
هر چند آن مخالفان، پدران یا فرزندان یا برادران و یا خویشان آنها باشند.

خلاصه دینداری با لبخند به دشمن خدا و از اون بدتر بیزار نبودن قلبی از دشمن خدا قابل جمع نیست
که امروزه قابل جمع میدوننش بدبختانه بسیاری از مذهبی‌ها و همین عامل اصلی انحراف و گمراهی در فتنه‌ها می‌شه!!!!!!

چنانچه حضرت امام جعفر صادق علیه السلام نیز به این معنی تصریح و تأکید دارند:

مَنْ جَالَسَ لَنَا عَائِباً
أَوْ مَدَحَ لَنَا قَالِیاً
أَوْ وَاصَلَ لَنَا قَاطِعاً
أَوْ قَطَعَ لَنَا وَاصِلًا
أَوْ وَالَى لَنَا عَدُوّاً
أَوْ عَادَى لَنَا وَلِیّاً
فَقَدْ کَفَرَ بِالَّذِی أَنْزَلَ السَّبْعَ الْمَثانِی وَ الْقُرْآنَ الْعَظِیم. (7)
هر که مجالست کند با کسی که از ما عیبجویی می کند،
یا دشمن ما را مدح کند،
یا با کسی که از ما بریده پیوند کند،
یا از دوستداران ما کناره گیرد،
یا با دشمن ما دوستى کند،
یا با دوست ما دشمنى کند،
به کسی که سبع مثانى و قرآن عظیم را فرو فرستاده (یعنی خداوند) کافر گشته.




تو این دوره زمونه که همه چی داره قاطی میشه این حدیث خیلی روشنگری می کنه!!!


اما راهکار عملی برای این حفظ تبری و به تبع آن حفظ ایمان در آخرالزمان چیست؟
دو راهکار:

راهکار نخست یک دعای بسیار مهم:

اسحاق بن فضل هاشمی گوید: یکی از دعاهای امیر المؤمنین علی بن ابی طالب (علیهما السلام) این است:
اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِکَ اَنْ اُعادِىَ لَکَ وَلِیًّا، اَوْ اُوالِىَ لَکَ عَدُوًّا، اَوْ اَرْضى لَکَ سَخَطًا اَبَدًا. اَللّهُمَّ مَنْ صَلَّیْتَ عَلَیْهِ فَصَلاتُنا عَلَیْهِ، وَ مَنْ لَعَنْتَهُ فَلَعْنَتُنا عَلَیْهِ. اَللّهُمَّ مَنْ کانَ فى مَوْتِه فَرَجٌ لَنا وَ لِجَمیعِ الْمُسْلِمینَ فَاَرِحْنا مِنْهُ، وَ اَبْدِلْ لَنا بِه مَنْ هُوَ خَیْرٌ لَنا مِنْهُ، حَتّى تُرِیَنا مِنْ عِلْمِ الاِْجابَةِ ما نَتَعَرَّفُهُ فى اَدْیانِنا وَ مَعایِشِنا، یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ. (8)
️ «خداوندا پناه می‌برم به‌ تو
از اینکه دوستت را دشمن بدارم،
یا با دشمنت دوستی کنم،
یا کسی را که از تو خشم به دل دارد خشنود سازم.
خداوندا بر هر کس که تو درود فرستی درود ما نیز بر او باد،
و بر هر کس لعنت کنی لعنت ما نیز بر او باد.
خداوندا هر کس که مرگ او موجب شادی ما و شادی تمام مسلمین است ما را از شرّ او آسوده ساز،
و بجای او کسی را به ما ارزانی‌دار که برای ما بهتر از او باشد،
تا آنجا که نشانه اجابت را طوری بر ما نمایان‌سازی که ما در دین و دنیای خود بدان آشنا باشیم،
ای مهربان‌ترینِ مهربانان».

️ این دعای شریف از ادعیه بسیار مورد توجه و تاکید عالم ربانی حضرت آیت الله یعقوبی قائنی رضوان الله تعالی علیه بوده و ایشان توصیه می‌کردند که مؤمنینِ سالک هر روز آن را بخوانند و درباره آن چنین بیان می‌داشتند:
[در زمانی که دشمنان دین در لباس‌های گوناگون ظاهر می‌شوند و ممکن است انسان نتواند دوست را از دشمن تشخیص دهد،
خواندن این دعا باعث می‌شود که «تولی و تبری» حفظ شده و ایمان او ثابت بماند.] (9)

اما راهکار دوم:

توجه و تأکید ویژه به حفظ نهی‌ از منکر و برائت از مخالفین و دشمنان خدا و اولیای خدا و دین خدا به ویژه در قلب! که اگر چنین نکنیم چه می‌شود؟

قلب که ظرفی است که باید در آن حق واقع شود زیر رو می‌شود و دیگر زیر بار هیچ حقی نمی‌رود.

بصیرت که باید باعث شود تا درست را درست و غلط را غلط ببینیم زیر و رو می‌شود و در نتیجه شخص به خاطر ترک نهی از منکر و برائت از مخالفین و دشمنان خدا و اولیای خدا و دین خدا به تبع زیر و رو شدن بصیرتش درست را غلط می‌بیند و غلط را درست و در نتیجه در جبهه‌ای مقابل جبهه حق قرار می‌‌گیرد و گرفتار بدترین نوع سوء عاقبت می‌شود. (نعوذاً بالله)

توضیح تفصیلی و مستند بیان بالا با ذکر یک مثال ملموس درباره راهکار دوم:

وَ نُقَلِّبُ أَفْئِدَتَهُمْ وَ أَبْصَارَهُمْ کَمَا لَمْ یُؤْمِنُواْ بِهِ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ نَذَرُهُمْ فِی طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُونَ - وَ لَوْ أَنَّنَا نَزَّلْنَا إِلَیْهِمُ الْمَلآئِکَةَ وَ کَلَّمَهُمُ الْمَوْتَى وَ حَشَرْنَا عَلَیْهِمْ کُلَّ شَیْءٍ قُبُلًا مَّا کَانُواْ لِیُؤْمِنُواْ إِلاَّ أَن یَشَاءَ اللّهُ وَ لَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ یَجْهَلُونَ (10)

و دل‌ها و دیدگانشان را زیر و رو می‌کنیم چنانکه نخستین بار به آن ایمان نیاوردند و آنان را رها مى‏‌کنیم تا در طغیانشان سرگردان بمانند

و (وقتی چنین شد و قلوب و بصیرتشان زیر و رو شد) حتی اگر ما فرشتگان را بر آنها نازل می‌کردیم، و مردگان با آنها سخن می‌گفتند، و همه چیز را در برابر آنها جمع می‌نمودیم هرگز ایمان نمی‌آوردند، مگر آنکه خدا بخواهد ولی بیشتر آنها نمی‌دانند.

یک بار دیگر با دقت دو آیه بالا را مطالعه بفرماید!

آیاتِ بسیار مهم و تهدیدآمیزی است!

خداوند می‌فرماید اگر قلب و بصیرت کسی‌ زیر و رو شود

دیگر حتی‌ اگر فرشتگان بر ایشان نازل شوند،

مردگان با ایشان سخن گویند

و همه چیز را برای ایشان محشور کنیم

باز هم ایمان نمی‌آورند!

اما علت چیست؟

بر طبق کلام معصومین علیهم السلام که در ادامه تقدیم می‌شود، قلب آن چیزی است که قرار است در آن حق قرار گیرد

و بصیرت آن قوه‌ای‌ است که به کمک شخص درست را درست می‌بیند و غلط را غلط!

اما زمانی‌ که قلب و بصیرت شخص زیر و رو شود چه می‌شود؟

دیگر هیچ حقی‌ را نمی‌پذیرد

و درست را غلط می‌پندارد و غلط را درست تشخیص می‌دهد!

اما تمام این‌ها مقدمه بود!

سوال اصلی‌ این است که در چه شرایطی‌ شخص گرفتار زیر و رو شدن قلب می‌شود.

بر طبق کلام مولا امیرالمؤمنین علی علیه السلام که در ادامه تقدیم می‌شودهنگامی‌ که شخص امر به معروف و نهی‌ از منکر را در مرحله قلبی‌ ترک کند

و از منکر قلباً بیزاری نجوید

و نسبت به منکر بی‌تفاوت باشد

و برایش عادی باشد

زیر رو شدن قلب و بصیرتش آغاز می‌شود!

و کم کم بدیهیات را منکر می‌شود و غلط ترین منکر بدیهی‌ را معروف می‌پندارد

و معروف مسلّم را منکر قلمداد می‌کند

و حرف حق را قبول نمی‌کند!

و اما روایات:

ابو جارود، از امام باقر علیه السلام روایت می‌کند که ایشان درباره این سخن خداوند که "نُقَلِّبُ أَفْئِدَتَهُمْ وَأَبْصَارَهُمْ" قلب‌ها و بصیرت‌هایشان را زیر رو می‌کنیم" می‌فرمایند:

دل‌های‌ آنان را وارونه می‌کنیم به طوری که قسمت پایین دل‌هایشان بالا باشد و بینایی‌شان را کور می‌کنیم به طوری که نتوانند هدایت را ببینند.

علی بن ابی طالب علیه السلام فرمودند:

بی‌گمان اولین جهادی‌ که به آن مکلف می‌شوید جهاد با قلب‌هایتان است،

هر که قلبش معروفی‌ را معروف نشناسد و منکری را زشت نشمارد قلبش وارونه می‌شود به طوری‌ که پایین ان در بالا و بالای آن در پایین قرار می‌گیرد و هیچ خیری را نمی‌پذیرد.(11)

حالا اگر در جامعه‌ای انسان نسبت به منکر بی‌تفاوت شد و از آن بیزاری نجست و برایش عادی شد!

مانند بد حجابی که در جامعه ما عادی شده و کسی از آن نهی نمی‌کند و  در بین عموم مردم و خیلی عادی با آن برخورد می‌کنند!

این بی تفاوتی و عادی شدن این منکر برای قلب! نتیجه‌اش می‌شود زوال بصیرت و ایمان!!!

در تکمیل این عرایض دو حدیث دیگر را تقدیم می‌کنم:

در حجة الوداع رسول اکرم در بیانی بسیار مفصل در خصوص آخرالزمان این گونه بیان می‌کنند:

و الذی نفسی بیده یا سلمان ان عندها یکون المنکر معروفاً و المعروف منکراً. (12)

و به آن خدائى که جانم به دست او است اى سلمان در آن زمان منکر، معروف و معروف، منکر می‌شود.

همانطور که مشاهده می‌فرمایید از بزرگترین بلاهایی که نشان از زوال و نابودی ایمان عمده افراد در آخرالزمان است پنداشتن منکر به معروف و معروف به منکر است که عمده‌ترین دلایل رخدادنش  در بالا ذکر شد.

به همین خاطر است که در  در روایت ارزشمند دیگری از امام صادق علیه السلام در خصوص آخرالزمان ایشان این چنین بیان می‌فرمایند که:

إِنَّهُ سَیَأْتِی عَلَیْکُمْ زَمَانٌ لَا یَنْجُو فِیهِ مِنْ ذَوِی الدِّینِ إِلَّا مَنْ ظَنُّوا أَنَّهُ أَبْلَهُ وَ صَبَّرَ نَفْسَهُ عَلَى أَنْ یُقَالَ [لَهُ‏] إِنَّهُ أَبْلَهُ لَا عَقْلَ لَهُ‏. (13)

بدون شک زمانى براى شما پیش آید که از دینداران نجات نیابد، جز آنکه را مردم ابلهش دانند و خود او هم آماده باشد و تحمل کند که به او گویند ابله و بی‌ عقل.

این حدیث فوق العاده مهم و کلیدیست

حضرت می‌فرمایند تازه در بین دینداران! تنها کسی ایمانش باقی می‌ماند که مردم او را بی‌عقل بدانند!

اما چرا؟

جواب با توجه به روایات و آیات و توضیحات بالا مشخص است!

چون اکثر مردم در آخرالزمان درست را غلط می‌دانند و غلط را درست،

در نتیجه کسی که دارد حقیقتاً‌ درست عمل می‌کند را بی‌عقل می‌دانند!

(1) سوره عنکبوت - آیه 2

(2) یوم الخلاص (کامل سلیمان):‌ج1، ص 361

(3) وسائل الشیعه (شیخ حر عاملی):‌ ج16، ص179

(4) الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج2، ص126

(5) الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج2، ص 128

(6) سوره مجادله - آیه 22

(7) امالی (شیخ صدوق): مجلس 13؛ ح7؛ ص 57

(8) امالی (شیخ مفید): مجلس 20؛ ح 6

(9) به نقل از کتاب شریف انیس الصادقین: فصل دعاها؛ دعای شماره 20

(10) سوره انعام - آیات 110 و 111

(11) تفسیر قمی:  ج1، ص220

(12) منتهی الآمال (شیخ عباس قمی) (آخِر باب هفتم علائم ظهور)

(13) اصول کافى (ثقة الاسلام کلینی) ج‏3، باب مدارای با مردم، ح5

(14) اصول کافی (ثقة الاسلام کلینی) : ج2، ص 547