او خواهد آمد، اگر من و امثال من بگذارند!

او خواهد آمد، اگر من و امثال من بگذارند!

خدایا ما را از منتظران حقیقی اش قرار ده
او خواهد آمد، اگر من و امثال من بگذارند!

او خواهد آمد، اگر من و امثال من بگذارند!

خدایا ما را از منتظران حقیقی اش قرار ده

نماز شب؛ بخوانیم تا بخوانیم (این مجمل را بخوانیم تا إن شاء الله توفیق شود خودش را بخوانیم.)

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم


إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِیلًا (سوره مزمّل - آیه 6)
بی تردید عبادت و نماز در دل شب محکم‌تر و پایدارتر و گفتار در آن استوارتر و درست‌تر است.

وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّکَ عَسَىٰ أَن یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَامًا مَّحْمُودًا (سوره اسراء - آیه 79)
و پاسی از شب را (از خواب برخیز، و) قرآن (و نماز) بخوان!

وَ مِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَ سَبِّحْهُ لَیْلًا طَوِیلًا (سوره انسان - آیه 26)
و در شبانگاه برای او سجده کن، و مقداری طولانی از شب، او را تسبیح گوی.


* امام رضا علیه السلام می‌فرمایند مقصود از «سَبِّحْهُ لَیْلًا طَوِیلًا» در آیه فوق نماز شب است. (میزان الحکمه، حدیث 10749)



* رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله می‌فرماید، مادر سلیمان بن داود علیهما السلام به او گفت:
یا بنی، إیاک وکثره النوم باللیل، فإن کثرة النوم باللیل تدع الرجل فقیرا یوم القیامة. (امالی (شیخ صدوق): ص304)

ای پسرم. از خوابیدن زیاد در شب بپرهیز؛ زیرا زیاد خوابیدن در شب، انسان را در روز قیامت فقیر و تهیدست می‌نماید.



* حضرت امام جعفر صادق علیه السلام می‌فرماید خداوند در مناجات‌های موسی علیه السلام به او وحی‌ کرد:
یَا اِبْنَ عِمْرَانَ کَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ یُحِبُّنِی فَإِذَا جَنَّهُ اَللَّیْلُ نَامَ عَنِّی أَ لَیْسَ کُلُّ مُحِبٍّ یُحِبُّ خَلْوَةَ حَبِیبِهِ هَا أَنَا یَا اِبْنَ عِمْرَانَ مُطَّلِعٌ عَلَى أَحِبَّائِی إِذَا جَنَّهُمُ اَللَّیْلُ حَوَّلْتُ أَبْصَارَهُمْ فِی قُلُوبِهِمْ وَ مَثَّلْتُ عُقُوبَتِی بَیْنَ أَعْیُنِهِمْ یُخَاطِبُونِّی عَنِ اَلْمُشَاهَدَةِ وَ یُکَلِّمُونِّی عَنِ اَلْحُضُورِ یَا اِبْنَ عِمْرَانَ هَبْ لِی مِنْ قَلْبِکَ اَلْخُشُوعَ وَ مِنْ بَدَنِکَ اَلْخُضُوعَ وَ مِنْ عَیْنَیْکَ اَلدُّمُوعَ فِی ظَلاَمِ اَللَّیْلِ فَادْعُنِی فَإِنَّکَ تَجِدُنِی قَرِیباً مُجِیباً. (امالی (َشیخ صدوق): ص 214)

اى پسر عمران! دروغ مى‌گوید آن که گمان مى کند مرا دوست دارد، در حالى که چون شب فرا مى‌رسد از من چشم مى‌پوشد و به خواب مى رود. مگر چنین نیست که هر عاشقى خلوت با معشوقش را دوست مى‌دارد؟
هان اى پسر عمران! این منم که بر حال دوستانم آگاهم، چون شب آنان را فراگیرد چشم دلشان را دگرگون مى‌سازم، و عقوبتم را در مقابل دیدگانش مجسم مى‌کنم آن گونه که از راه شهود و رویارویى با من به مخاطبه مى‌پردازند و در حضور با من به گفتگو مى‌نشینند.
اى پسر عمران! در دل شب‌هاى تار از دلت خشوع، و از بدنت خضوع، و از چشمانت اشک نثار من کن و مرا بخوان که مرا به خود نزدیک و اجابت‌کننده دعوتت خواهى یافت.



* عبداللَّه بن یعفور از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام عرضه داشت:
أَخْبِرْنِی جُعِلْتُ فِدَاکَ أَیُّ سَاعَةٍ یَکُونُ اَلْعَبْدُ أَقْرَبَ إِلَى اَللَّهِ وَ اَللَّهُ مِنْهُ قَرِیبٌ قَالَ إِذَا قَامَ فِی آخِرِ اَللَّیْلِ وَ اَلْعُیُونُ هَادِئَةٌ فَیَمْشِی إِلَى وَضُوئِهِ حَتَّى یَتَوَضَّأَ بِأَسْبَغِ وُضُوءٍ ثُمَّ یَجِیءُ حَتَّى یَقُومَ فِی مَسْجِدِهِ فَیُوَجِّهُ وَجْهَهُ إِلَى اَللَّهِ وَ یَصُفُّ قَدَمَیْهِ وَ یَرْفَعُ صَوْتَهُ وَ یُکَبِّرُ وَ اِفْتَتَحَ اَلصَّلاَةَ فَقَرَأَ أَجْزَاءً وَ صَلَّى رَکْعَتَیْنِ وَ قَامَ لِیُعِیدَ صَلاَتَهُ نَادَاهُ مُنَادٍ مِنْ عَنَانِ اَلسَّمَاءِ عَنْ یَمِینِ اَلْعَرْشِ أَیُّهَا اَلْعَبْدُ اَلْمُنَادِی رَبَّهُ إِنَّ اَلْبِرَّ لَیُنْشَرُ عَلَى رَأْسِکَ مِنْ عَنَانِ اَلسَّمَاءِ وَ اَلْمَلاَئِکَةَ مُحِیطَةٌ بِکَ مِنْ لَدُنْ قَدَمَیْکَ إِلَى عَنَانِ اَلسَّمَاءِ وَ اَللَّهُ یُنَادِی عَبْدِی لَوْ تَعْلَمُ مَنْ تُنَاجِی إِذاً مَا اِنْفَتَلْتَ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ یَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ مَا اَلاِنْفِتَالُ قَالَ تَقُولُ بِوَجْهِکَ وَ جَسَدِکَ هَکَذَا ثُمَّ وَلَّى وَجْهَهُ فَذَلِکَ اَلاِنْفِتَالُ وَ قَالَ أَبْغَضُ اَلْخَلْقِ إِلَى اَللَّهِ جِیفَةٌ بِاللَّیْلِ بَطَّالٌ بِالنَّهَارِ. (بحار الأنوار(علامه مجلسی): ج  87 ،  ص 158)

فدایت شوم، به من بگویید آن ساعتى که نزدیکترین لحظه‌هاى انسان به خداست و خدا به او نزدیک است کدام ساعت است؟
فرمود: چون آخر شب برخیزد در حالى که دیگر چشم‌ها در خوابند، وضویى شاداب گرفته و در عبادتگاه خود بایستد و با حضور قلب و توجّه دل به خدا، تکبیر نماز گفته و با تلاوت قسمت‌هایى از قرآن دو رکعت نماز بجاى آورده و آنگاه برخیزد براى ادامه نماز،
در این موقع از جانب عرش این ندا برخیزد:
اى بنده‌اى که در حال خواندن خدائى، احسان و خیر از جانب عالم ملکوت بر سرت در حال پخش و ریزش است، و فرشتگان در کنار قدم‌هایت تا اوج آسمان اطرافت را گرفته و خداى مهربان ندا مى کند:
اى بنده من! اگر بدانى با که در حال گفتگو و راز و نیازى انفتال از خود نشان نمى‌دهى.
گفتم: اى پسر پیامبر! فدایت گردم مقصود از انفتال چیست؟
امام علیه السلام در حالى که صورت خود را به سمت پشت سر مى‌چرخانید فرمود: انفتال این است که صورت و بدنت را برگردانى.



* مفضّل بن عمر از حضرت صادق علیه السلام و آن حضرت از پدرانش روایت مى فرماید که رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود:
ان الله عزّ وجلّ أوحى إلى الدنیا: ان أتعبی من خدمک، واخدمی من رفضک، و ان العبد إذا تخلى بسیده فی جوف اللیل و ناجاه، أثبت الله النور فی قلبه، فإذا قال: یا ربّ یا ربّ، ناداه الجلیل جلّ جلاله: لبیک عبدی، سلنی أعطک، و توکلّ علیّ أکفک، ثم یقول جلّ جلاله لملائکته: ملائکتی انظروا إلى عبدی، فقد تخلى بی فی جوف اللیل المظلم، و البطالون لاهون و الغافلون نیام، اشهدوا أنی غفرت.(مستدرک الوسائل(محدّث نوری):  ج 6 ، ص 339)

خداوند به دنیا وحى کرد: هر کس که در خدمت تو باشد، تو او را به رنج و تعب بینداز، و هر کس که تو را رها کند تو در خدمت او باش.
و هرگاه عبد در دل شبِ تار با مولاى خویش خلوت نموده با او به راز و نیاز بپردازد، خداوند نور را در دل وى جایگزین سازد، و چون بگوید: اى ربّ من و اى ربّ من، خداوند جلیل ندایش داده و گوید: لبَّیک اى بنده من، بخواه از من تا عطایت کنم، به من توکل نماى تا کفایتت نمایم. سپس حضرت حق به ملائکه فرماید:
اى فرشتگان من، بنده‌ام را بنگرید در دل شب با من خلوت کرده در حالى که بطالت پیشگان به لهو و لعب مشغولند، و غفلت‌زدگان در بستر خواب آرمیده‌اند، اینک گواه باشید که من به طور حتم او را آمرزیدم.



* امام حسن عسگرى علیه السلام:
انَّ الْوُصُولَ الَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ لا یُدْرَکُ الّا بِامْتِطاءِ اللَّیْلِ. (بحار الأنوار: ج75، ص 380)

به راستی که وصول به خداوند سفر و سیرى است که جز با مرکبِ شب (زنده‌داری و عبادت شبانه)، پیمودن راهش ممکن نیست.



* حضرت امام جعفر صادق علیه السلام:
شرف المومن صلوته باللیل و عزه کف الاذی عن الناس. (بحارالانوار، ج 87، ص 141)

شرف مؤمن، نماز شب اوست و عزتش خوداری از آزار مردم.



* رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله:
رحم الله رجلا قام من اللیل فصلی و أیقظ امرأته فصلت فان أبت نضح فی وجهها الماء. رحم الله. امرأة قامت من اللیل فصلت و أیقظت زوجها فان ابی نضحت فی وجهه الما. (میزان الحکمه، ج 5،ص 418)

خدا رحمت کند مردی را که شب از خواب برخیزد و نماز شب بخواند و همسرش را نیز بر این عمل تشویق نماید و  اگر بیدار نشد (با اجازه قبلی او) به صورت وی آب بپاشد و او را بیدار کند و خدا رحمت کند زنی را که در شب برخیزد و نماز شب بخواند و شوهرش را نیز بدین عمل وادار کند و اگر از جای برنخواست (بااذن قبلی او) آب به صورتش بپاشد تا او را بیدار کند.



* رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله:
ما من عبد یحدث نفسه بقیام ساعة من اللیل فینام عنها الا کان نومه صدقة تصدق الله بها علیه و کتب له أجر ما نوی. (میزان الحکمه، ج 5،ص 423)

کسی که به نیت بیدار شدن برای نماز شب بخوابد خواب او نوعی صدقه بشمار می‌آید و خداوند متعال برای او پاداش نماز شب را مقرر می‌دارد.


* حضرت امام جعفر صادق علیه السلام:
ما من عمل حسن یعمله العبد الا و له ثواب فی القران الا صلاة اللیل، فان الله لم یبین ثوابها لعظم خطرها عنده فقال: تتجافی جنوبهم عن المضاجع...«فلا تعلم نفس ما اخفی لهم من قره أعین جزاء بما کانوا یعملون.(سوره سجده - آیه 17)» (بحارالانوار، ج 8،ص 126)

پاداش همه اعمال نیک در قرآن آمده است. جز نماز شب و ثواب نماز شب را خدا به جهت عظمت آن بیان نکرده، و تنها در مدح اهل نماز شب فرمود: آنان در نیمه های شب از خوابگاه خود بر می خیزند... پس هیچ کس نمی داند چه نوع پاداش ارزشمندی برای او بجهت این کردارهای نیکی که انجام داده، در نظر گرفته شده است.



* حضرت امام جعفر صادق علیه السلام:
لا تدع قیام اللیل، فان المغبون من حرم قیام اللیل. ان الرجل لیکذب الکذبة فیحرم بها صلاة اللیل، فاذا حرم صلاة اللیل حرم بها الرزق. لیس منا من لم یصل صلاة اللیل. (علل الشرایع (شیخ صدوق): ج2، ص 362)
از نماز شب دست برمدار زیرا کسی که از نماز شب باز ماند زیانکار است، و بسا انسان در زندگی مبتلا به دروغ گفتن می‌شود و از خواندن نماز شب محروم می‌ماند و از رزق و روزی حلال او کاسته می‌شود.
از ما نیست آنکه اهل نماز شب نباشد.



* حضرت امام جعفر صادق علیه السلام:
صلاة اللیل تحسن الوجه و تحسن الخلق و تطیب الریح و تدر الرزق، وتقضی الدین، و تذهب بالهم، و تجلو البصر. (ثواب الأعمال و عقاب الأعمال , ج 1 , ص 42)

نماز شب (در دنیا) باعث زیبایی سیما، و نیکویی اخلاق و خوشبویی بدن و فراوانی رزق و مایه ادای قرض‌ها و موجب از بین رفتن غم و باعث تقویت نور چشم است.



*‌ رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله:
یا علی خمسة تنور القلب: کثرة قرائة قل هو الله أحد، و قلة الکلام، و مجالسة العلما، و الصلاه فی اللیل: و المشی الی المساجد. (المواعظ العددیه: ص ‍ 258)

یا علی پنج چیز دل را نورانی می کند: 1- کثرت تلاوت سوره قل هو الله احد، 2- کم گویی، 3- مجالست با علما، 4- نماز شب، 5- گام نهادن در راه مسجد.



* رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله:
اذا کان آخر اللیل یقول الله سبحانه: هل من داع فاجیبه؟ هل من سائل فاعطیه سؤله؟ هل من مستغفر فاغفر له؟ من تائب فاتوب علیه. (ارشاد القلوب، ج 2، ص 18)
هنگامی که آخر شب فرا می‌رسد خداوند منزه فرماید: آیا دعا کنند‌ه‌ای هست تا اجابتش کنم؟ آیا درخواست کننده‌ای هست تا حاجاتش را عطا کنم؟ آیا استغفار کننده‌ای هست تا او را بیامرزم؟ آیا توبه کننده هست تا توبه‌اش را بپذیرم؟



* قضای نماز شب را، نیز فضیلت بسیار است، چنانکه از امام صادق (علیه السلام) روایت شده است که شخصی به آن حضرت عرض کرد:
فدایت شوم چه بسا اتفاق می‌افتد که یک، دو، یا سه ماه نماز شب از من فوت می‌شود و من آن را به روز قضا می‌کنم. آیا این کار جایز است؟
فرمودند به خدای قسم این کار مایه روشنیِ چشم تو است. و این جمله را سه بار تکرار کرد.
(گلچین صدوق (گزیده من لا یحضره الفقیه) ج‏ 1  ، ص173)

* رسول خدا (صلی الله علیه وآله) فرمودند: خدای تعالی به بنده‌ای که قضای نماز شب را بجای می‌آورد مباهات می‌کند و می‌فرماید:
ای فرشتگان، این بنده چیزی را که به او واجب نکرده‌ام قضا می‌کند. گواه باشید که من او را آمرزیدم.



* علامه طباطبایی می فرمود: «چون در نجف اشرف برای تحصیل مشرّف شدم، از نقطه نظر قرابت و خویشاوندی، گاه گاهی به محضر مرحوم قاضی شرفیاب می‌شدم؛ تا یک روز در مدرسه‌ای ایستاده بودم که مرحوم قاضی از آن جا عبور می‌کردند. چون به من رسیدند، دست خود را روی شانه من گذاردند و گفتند: ای فرزند! دنیا می‌خواهی، نماز شب بخوان؛ آخرت می‌خواهی، نماز شب بخوان! [برگرفته از سایت حوزه نت مجله:پرسمان-تیر و مرداد ماه 1392 شماره 127-126 ]



* حضرت امام جعفر صادق علیه السلام به نقل از رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و اله فرمودند:
افضل الناس من عشق العباده فعانقها و احبها بقلبه و باشرها بجسده و تفرغ لها فهو لا یبالی علی ما اصبح من الدنیا علی عشر ام علی یسر. (وسائل الشیعه 61:1 ح 2)

با فضیلت‌ترین مردم کسی است که به عبادت عشق می‌ورزد و با آن هم‌آغوش می‌گردد و از اعماق دل آن را دوست می‌دارد و با تمامی وجود برای آن به پا می‌خیزد و خود را برای آن مهیا و آماده می‌سازد. پس، چنین کسی باکی از آن ندارد که شب خویش را در آسایش و نعمت به صبح رساند یا در سختی یا نعمت.



* شیخ جعفر کبیر معروف به کاشف الغطاء در یکى از شب ها براى تهجّد برخاست، فرزند جوانش را از خواب بیدار کرد و به او فرمود: بیا به حرم مطهّر حضرت امیر علیه السلام رفته در آن جا نماز شب بخوانیم.فرزند جوان که برخاستن از بستر گرم در آن وقت شب برایش سخت بود در مقام عذرخواهى برآمده عرض کرد: پدرجان من اکنون آماده این برنامه نیستم شما منتظر من نباشید.
فرمود: نه، من این جا ایستاده و منتظرم تا شما مهیّا شوید، فرزند جوان به ناچار از جاى برخاست و وضو گرفت و دنبال پدر به راه افتاد. کنار درب صحن رسیدند، در آن جا فقیرى را دیدند نشسته و دست سؤال براى گرفتن پول به سوى مردم دراز کرده است!
شیخ جعفر رو به فرزندش نمود و فرمود: این شخص در این وقت شب براى چه این جا نشسته است؟
عرض کرد: براى گدایى.
فرمود: چه مقدار ممکن است از رهگذران عاید او شود؟
عرضه داشت: احتمالًا یک تومان (به پول آن زمان).
فرمود: فرزندم درست فکر کن، ببین این آدم براى مبلغى ناچیز در این وقت شب دست از راحت و استراحت و خواب ناز برداشته و دست ذلّت به سوى مردم دراز کرده، آیا تو به اندازه این شخص اعتماد به وعده هاى حق درباره شب بیداران و متهجّدان ندارى که فرموده:فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما اخْفِىَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ اعْیُنٍ جَزَآءَ بِمَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ.» «سوره سجده - آیه 17» پس هیچ کس نمى داند چه چیزهایى که مایه شادمانى و خوشحالى آنان است به پاداش اعمالى که همواره انجام مى داده اند، براى آنان پنهان داشته اند.
گفته‌اند: فرزند جوان از شنیدن این سخن چنان متنبّه شد که تا آخر عمر از سعادت شب بیدارى و تهجّد برخوردار بود. (شب مردان خدا: ص 44)



* در توقیعی از ناحیه امام حسن عسکری علیه السلام برای ابن بابویه صادر شده که در آن آمده است:پیامبر صلی الله علیه و آله به علی علیه السلام سفارش کرد و فرمود:
«یاعلی! علیک بصلوة اللیل، علیک بصلوة اللیل، علیک بصلوة اللیل، و من استخف بصلوة اللیل فلیس منا. (مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل , ج 3 , ص 64)

ای علی! بر تو باد نماز شب، بر تو باد نماز شب، بر تو باد نماز شب، و کسی که نماز شب را سبک بشمارد از ما نیست



بانو فاطمه طباطبایی در خاطرات خود اینطور می‌گوید که یک بار که با آقا (مرحوم امام خمینی رحمت الله علیه) نشسته بودیم و صحبت می‌کردیم به ایشان گفتم: سبک شمردن نماز در منظور امام صادق علیه السلام شاید به این معناست که شخص نمازش را یک بار بخواند و یک بار نخواند، آقا گفت: خیر اینکه خلاف شرع است اگر نماز نخواند. منظور امام صادق علیه السلام این است که به طور مثال اگر هنگام نماز ظهر است، فرد به کار دیگری مشغول است و آن کار را به نماز ارجحیت داده است و به همین دلیل نماز را سبک شمرده است. [برگرفته از خاطره نقل شده در کتاب برداشت‌هایی از سیره امام خمینی(رحمت الله علیه)، جلد 3.]





* در این مختصر، هیچ اشاره خاصی به انبوه آثار و برکات نماز شب در پس از خدمت رسیدن حضرت عزرائیل علیه السلام و کوچیدن از این عالم نشده است و اشارات به برکات و آثار نماز شب در دنیا نیز بسیار محدود و مختصر ذکر شد
باری
تو خود از این مجمل بخوان حدیث مفصل را...