حدیث امامت را زندگی کن (63)

توفیق اکسیری است که برای طی مسیر بندگی به گفته بزرگان بهترین رفیق و یاور است!

اما چگونه به دست می‌آید؟!

بیان ارزشمند و نورانی مولا امیرالمؤمنین یکی از کلید‌ها و راهکارهای کسب آن را اینگونه بیان می‌دارد:

یا أیُّها النّاسُ، إنَّهُ مَنِ استَنصَح اللّهَ وُفِّقَ.

ای مردم، همانا بدون تردید هر کس خدا را خیرخواه خود داند، توفیق یابد.

فراز از خطبه 147 نهج‌الباغه شریف

خوب حالا معنای خیرخواه دانستن خدا که کلید کسب توفیق است چیست؟!

یعنی اگر به حسب ظاهر هم انسان در زندگی مبتلا به مصائب و مشکلاتی شد باز در دلش از خدایی که مدبّر اوست راضی باشد و هرگز در دلش از خدا به خاطر شرایطش گله و شکایتی نداشته باشد و بداند که این مصائب و مشکلات یا ریشه در گناهان خود دارد (که برای غالب امثال نگارنده این‌گونه است) یا خداوند حکیم و رحیم به واسطه این مصیبت و مشکل خیر عظیمی را می‌خواهد به او برساند!

دوستی داشتم که می‌گفت فلانی ما نمی‌دانیم خداوند در پس امتحاناتش چه چیزهایی می‌خواهد به ما بدهد! اگر می‌دانستیم همه امتحانات را پاس می‌کردیم منتها به علت کمی صبر که ریشه در کمی  یقین و نقص ایمانمان دارد اکثر امتحانات را خراب می‌کنیم!

و طبیعتاً در نقطه مقابل اگر انسان به علت مشکلات و مصائبش به خدا بدگمان شود و در دل نسبت به خدا شاکی باشد خود این می‌شود عامل زوال توفیق!