در مطالعات روانشناختی و جامعهشناختی متعددی نشان داده شده است که زنانی که بهطور مداوم خود را در معرض جاذبههای جنسی قرار میدهند (خود–شیئیسازی یا Self-Objectification) در مقایسه با زنانی که در صحنه اجتماعی با تأکید کمتر بر فاکتورهای جنسی حاضر میشوند، سطح بالاتری از اضطراب، افسردگی و اختلال در آرامش روانی را تجربه میکنند. این یافتهها بر پایهٔ نظریهٔ «شیئیسازی» (Objectification Theory) و متاآنالیزهای متعدد تقویت شدهاند.
خود–شیئیسازی زمانی رخ میدهد که زن بر اساس جذابیت جنسیِ مورد انتظار جامعه، خود را بهعنوان «ابژهٔ جنسی» میبیند و ارزیابی میکند، نه فردی با شخصیت و احساسات مستقل (SAGE Journals).
این پدیده، ناشی از فشارهای فرهنگی و رسانهای است که زنان را ترغیب میکند تا ارزش خود را بر اساس ظاهر و توانایی برانگیختن نگاههای جنسی بسنجند (Verywell Mind).
طبق تئوری شیئیسازی (Fredrickson & Roberts, 1997)، خود–شیئیسازی با افزایش نگرانی مداوم نسبت به ظاهر بدن (body surveillance) همراه است که منجر به کاهش آرامش ذهنی و افزایش استرس میگردد (SAGE Journals, SAGE Journals).
این نگرانی، فرد را از حضور در لحظهٔ جاری و تمرکز بر فعالیتهای روزمره بازمیدارد و فضای ذهنی او را به خود–بازبینی و خود–انتقادی مداوم مشغول میکند.
در یک بازبینی نظاممند مشخص شده است که سطوح بالای خود–شیئیسازی پیشبینیکنندهٔ قوی افسردگی، اضطراب و اختلالات خلقی در زنان و نوجوانان است (ScienceDirect).
متاآنالیز Moradi و Huang (2008) نشان داد که خود–شیئیسازی با درجات بالاتر شرم از بدن و اضطراب اجتماعی رابطهٔ مثبت دارد (SAGE Journals).
خود–شیئیسازی با افزایش رفتارهای کنترل وزن و اختلالات خوردن (disordered eating) نیز همراه است؛ متاآنالیزی بر روی ۶۰ مطالعه نشان داد که زنانی که خود–شیئیسازی بیشتری دارند، در معرض خطر بیشتری برای نشخوار ذهنی دربارهٔ وزن و آسیبهای بدنی قرار میگیرند (Wiley Online Library).
مطالعهای روی نوجوانان نشان داد که خود–شیئیسازی در دختران نوجوان بهطور معناداری با کاهش رضایت از زندگی و افزایش علائم اضطراب همراه است (Oxford Academic).
تماشای مکرر محتواهای جنسیسازیشده در رسانهها (تبلیغات، شبکههای اجتماعی) موجب افزایش خود–شیئیسازی و در پی آن کاهش عزت نفس و افزایش استرس میشود (SAGE Journals).
پژوهشها نشان میدهند زنانی که مدام خود را مطابق الگوهای جنسیسازیشده آرایش و لباس میکنند، بیش از دیگر زنان دچار فشار روانی ناشی از مقایسههای اجتماعی میگردند (The Swaddle).
۱. ارتباط معنادار: همهٔ مطالعات همراستا هستند که خود–شیئیسازی (نمایش مداوم جاذبهٔ جنسی) با کاهش آرامش روانی، افزایش اضطراب و افسردگی و پایینتر بودن رضایت از زندگی همراه است.
۲. عوامل درمانی: برای کاهش این آسیبها، ترکیب تمرینات خود–شفقتی (self-compassion)، ترویج بدنپذیری (body appreciation) و محدود کردن تماشای رسانههای جنسیسازیشده توصیه شده است.
۳. اهمیت هنجارسازی جدید: تغییر هنجارهای اجتماعی بهسوی تقدیر از فردیت و توانمندیهای درونی زن، بهجای تمرکز بر ظاهر، میتواند به بهبود آرامش روانی کمک کند.
بدین ترتیب، مطالعات علمی روشن ساختهاند که حضور مداوم و تأکید بر جذابیت جنسی، برخلاف تصور برخی ممکن است نشانهٔ قدرت و آزادی باشد، اما در عمل با پیامدهای منفی روانی همراه است که آرامش و سلامت زنان را به خطر میاندازد.