حدیث امامت را زندگی کن (37)

مولا امیرالمؤمنین علی علیه السلام:

یَسیرُ المَعرِفَةِ یوجِبُ الزُّهدَ فِی الدُّنیا.

اندکی  معرف واجب می‌کند بی‌رغبتی به دنیا را.

غرر الحکم ، ح 10984 

حدیث امامت را زندگی کن (36)

مولا امیرالمؤمنین علی علیه السلام:

 یَنْبَغِی لِمَنْ أَرَادَ صَلَاحَ نَفْسِهِ وَ إِحْرَازَ دِینِهِ أَنْ یَجْتَنِبَ مُخَالَطَةَ أَبْنَاءِ الدُّنْیَا.

برای هر کس که می‌خواهد نفسش را اصلاح کند و دینش را حفظ کند سزاوار است که پرهیز کند از اختلاط با فرزندان دنیا.

غررالحکم، ص 319

(اختلاط قلبی با اهل دنیا و دنیا دوستان و کساینی که همتشان دنیاست)

مولا امیرالمؤمنین علی علیه السلام:

«اَلْعافیَةُ عَشَرَةُ اَجْزاء تِسْعَةٌ مِنْها فِى الصَّمْتِ اِلاّ بِذِکْرِ اللهِ وَ واحِدٌ فى تَرْکِ مُجالَسَةِ السُّفَهاءِ»;

«عافیت ده جزء دارد، که نُه جزء آن در سکوت است، مگر این که ذکر خدا باشد  و یک جزء آن ترک همنشینى با سفیهان است»

بحار الانوار، جلد 74، صفحه 237. 

امام رضا علیه السلام:

 یأتی على الناس زمان تکون العافیه عشرة اجزاء تسعة منها فی اعتزال الناس وواحدة فی الصمت. 

زمانى فرا مى‏رسد که عافیت ده جزء دارد که نُه جزء آن کناره ‏گیرى از مردم و یک جزء آن سکوت است. 

تحف العقول, ص 446

حدیث امامت را زندگی کن (35)

رسول خدا صلوات الله علیه و آله:

 لَا تَجْلِسُوا عِنْدَ کُلِّ عَالِمٍ إِلَّا عَالِمٍ یَدْعُوکُمْ مِنَ الْخَمْسِ إِلَى الْخَمْسِ مِنَ الشَّکِّ إِلَى الْیَقِینِ وَ مِنَ الْکِبْرِ إِلَى التَّوَاضُعِ وَ مِنَ الرِّیَاءِ إِلَى الْإِخْلَاصِ وَ مِنَ الْعَدَاوَةِ إِلَى النَّصِیحَةِ .

همنشین هیچ عالمی نشوید مگر آنکه شما را از 5 چیز به 5 چیز دعوت کند.

از شک به یقین،

از کبر به تواضع،

از ریا به اخلاص،

از رغبت (به دنیا) به بی میلی (به دنیا)،

از دشمنی به خیرخواهی.

غررالحکم، ص 430

حدیث امامت را زندگی کن (34)

امام صادق علیه السلام:

قالَ اِبْلیسُ: خَمْسَةُ (اَشْیاءَ) لَیْسَ لى فیهِنَّ حیلَةٌ وَ سائِرُ النّاسِ فى قَبْضَتى: مَنِ اعْتَصَمَ بِاللّه ِ عَنْ نِیَّةٍ صادِقَةٍ وَ اتَّـکَلَ عَلَیهِ فى جَمیعِ اُمورِهِ وَ مَنْ کَثُرَ تَسْبیحُهُ فى لَیْلِهِ وَ نَهارِهِ وَ مَنْ رَضِىَ لاَِخیهِ الْمُؤْمِنِ بِما یَرْضاهُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ لَمْ یَجْزَعْ عَلَى الْمُصیبَةِ حینَ تُصیبُهُ وَ مَنْ رَضِىَ بِما قَسَمَ اللّه ُ لَهُ وَ لَمْ یَهْتَمَّ لِرِزْقِهِ.

ابلیس گفت: 5 چیز است که به آنها برایم راهی نیست و سایر مردم در مشت منند.

1. کسی که با نیت خالص به خدا پناه ببرد و در همه امورش به خدا توکل کند.

2. هر کس در شب و روز خدا را بسیار تسبیح کند.

3. هر کس برای برادر مؤمنش به آن چیزی راضی باشد که برای خودش راضی است.

4. هر کس در هنگام وارد شدن مصیبت جزع و بی‌تابی نکند.

5. کسی که به آنچه خدا قسمتش کرده راضی باشد و هم و غم و مقصودش رزق و روزی‌اش نباشد.

خصال صدوق، ج1، ص 285

حدیث امامت را زندگی کن (33)

مولا امیرالمؤمنین علی علیه السلام:

إن کُنتُم تُحِبّونَ اللهَ فَأَخرِجوا مِن قُلوبِکُم حُبَّ الدُّنیا.

اگر خداوند را دوست دارید، پس حب دنیا را از قلوب خود خارج کنید.

غرر الحکم، ص 141

 قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ (31-آل عمران)

بگو اگر خدا را دوست دارید از من تبعیت کنیدتا خدا هم شما را دوست بدارد.

راه خارج شدن حب دنیا از دل تبعیت از سنت پیغمبر در همه امور است.

حدیث امامت را زندگی کن (32)

حضرت عیسی علیه السلام:

أبغِضُوا الدُّنیا یُحبِبکُمُ اللّه ُ

از حضرت عیسی پرسیدند، عملی به ما بیاموزید که محبوب خدا شویم.

آن حضرت فرمود:

نسبت به دنیا بغض (و دشمنی) بورزید تا خداوند شما را دوست بدارد.

بحارالانوار، ج14، ص 328

حدیث امامت را زندگی کن (31)

مولا امیرالمؤمنین علی علیه السلام خطاب به ابوذر در هنگام تبعید به ربذه:

 والّله لو کانت السّماوات والارض على عبد رتقاً ثم اتّقى اللّه عزّوجلّ جعل له منها مخرجاً فلا یؤنسک إلّا الحق ولا یوحشک إلا الباطل.

به خدا سوگند! اگر درهای آسمان و زمین بر روی بنده‌ای بسته باشد و او تقوای الهی پیشه کند، خداوند برایش راهی می‌گشاید، پس تو جز با حق انس نگیر و جز از باطل در وحشت نباش.

کافی، ج2، ص207

حدیث امامت را زندگی کن (30)

امام صادق علیه السلام:

المؤمن ... لَا یَسْبِقُهُ بَصَرُهُ ، لَا یَفْضَحُهُ بَطْنُهُ وَ لَا یَغْلِبُهُ فَرْجُهُ.

مؤمن ... چشمش را در اختیار خود دارد،  شکمش او را رسوا نسازد و مغلوب شهوت جنسی نگردد.

بحارالانوار، ج76، ص310

حدیث امامت را زندگی کن (29)

مولا امیرالمؤمنین علی علیه السلام:

نَفَسُ المَرْءِ خُطاهُ إلی أجَله.

نفس‌های انسان گامهای او به سوی مرگ است.

نهج‌البلاغه، ح 74

حدیث امامت را زندگی کن (28)

مولا امیرالمؤمنین علی علیه السلام"

ثَلاثٌ لا یُستَحیى مِنهُنَّ: خِدمَةُ الرَّجُلِ ضَیفَهُ و َقیامُهُ عَن مَجلِسِهِ لأَبیهِ و َمُعَلِّمِهِ و َطَلَبُ الحَقِّ و َإن قَلّ.

سه کار است که نباید از آنها حیا کرد: خدمت به مهمان، از جا برخواستن برای پدر و استاد خویش و طلب حق اگرچه اندک باشد.

عررالحکم ،  ص69 ، ح 978