وقتی این سخنان حضرت امیر صلوات الله علیه را ارسال کردم، یکی از دوستان و برادران ایمانیام که خواند، نوشت:
انگار برای همین امروزه...
مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام:
هر کس جهاد در راه خدا را ترک کند، خداوند لباس خواری و ذلت بر او میپوشاند، و غرق در بلا مینماید،
و به قلبش شک و شبهه میآید و حقیر و ذلیل میشود،
و به سبب ضایع کردن جهاد، حق او گرفته میشود، و محکوم به خواری، و محروم از انصاف میگردد.
من شب و روز، نهان و آشکار، شما را به جنگ دشمنانتان دعوت کردم، و به شما گفتم که با اینان بجنگید، پیش از اینکه با شما بجنگند.
به خدا قسم هیچ ملتی در میان خانهاش مورد حمله قرار نگرفت مگر اینکه ذلیل شد.
اما شما جهاد را به یکدیگر حواله کردید و به یاری یکدیگر برنخاستید و سخن من بر شما سنگین آمد، از آن سرپیچی کردید و کلام مرا پشت سر انداختید، تا جایی که در سرزمین خودتان از هر سو مورد حمله واقع شدید...
اینک دشمن... مردان صالحی از شما را به قتل رسانده است ...و هیچکس مانع آنها نشده.
آنها با دست پر برگشتهاند، در حالی که هیچ یک از آنها حتی زخم هم برنداشته است. اگر مورد مسلمانی به خاطر این حادثه از شدت تأسف و غصه بمیرد به نظر من سرزنشی ندارد، بلکه مردن در این مقام شایسته است.
عجبا! عجبا! به خدا قسم که اجتماع آنها بر باطل و پراکندگی شما از حق، دل را میمیراند و هم و غم را به سوی انسان میکشاند و غم را شعلهور میکند.
قباحَت و زشتی و غصه بر شما باد!
به شما حمله میشود و حمله نمیکنید،
با شما میجنگند و نمیجنگید.
خدا معصیت میشود و شما راضی هستید،
به شما تجاوز میشود و ننگتان نمیآید و به غیرتتان برنمیخورد!
...قسم به کسی که جان علی بن ابیطالب در دستان اوست، شما از شمشیر میترسید!
ای مردنمایان نامرد و ای دارندگان رؤیاهای پست و کودکانه!
...خداوند میداند که سینه مرا لبریز از خشم کردید، و پی در پی جرعهی اندوه به کامم ریختید و تدبیرم را با نافرمانی و یاری نکردن تباه کردید! (1)
ای مردم! سرآغاز پراکندگی شما و شروع نقص شما از زمانی بود که خردمندان و صاحبنظران از بین شما رفتند. آنها که اگر سخن میگفتند در گفتار خود صادق بودند، و سخن گفتنشان عادلانه بود و وقتی به یاری خوانده میشدند اجابت میکردند. به خدا قسم من شما را بارها و بارها در نهان و آشکار در شب و روز در صبح و شام فراخواندم؛ اما دعوت من جز بر پراکندگی و فرار شما نیافزود. (2)
اعمال شما دشمنانتان را به طمع میاندازد که بر شما مسلط شود...
وقتی خانه نداشته باشید از کدام خانه دفاع میکنید؟
و بعد از من همراه کدام امام به جنگ میروید؟
بدانید که پس از من به استبدادی گرفتار میشوید که فقر و شمشیر برّنده به خانههایتان خواهد آمد.
در آن زمان آرزو میکنید که کاش مرا میدیدید و همراه من میجنگیدید و کشته میشدید، اما... (3)
آنها را میبینم که در کار خود سختکوشند و شما سست و ناتوان
آنها را میبینم که متحدند و شما پراکنده
آنها را میبینم که فرمانبردار پیشوای خود هستند و شما نافرمان...!
به خدا قسم که اگر بر شما پیروز شوند میبینید که پس از من برای شما فرمانروایان بدی خواهند بود...
در آنهنگام که در اثر ترک جهاد با دشمن خدا مغلوب شدید و دشمن بر شما مسلط شد و محرومیت و استبداد و شمشیر را دیدید، پشیمان و محزون خواهید شد که چرا در جهاد سستی کردید و به یاد میآورید که در جهاد چه منافعی بود، ولی این زمانی خواهد بود که دیگر پشیمانی سودی برای شما نخواهد داشت! (4)
...به خدا قسم یا بر جنگ با دشمنانتان صبر میکنید، یا اینکه خداوند گروهی را بر شما مسلط میکند که شما از آنها به حق سزاوارترید و آنها شما را عذاب خواهند کرد. (5)
به خدا قسم از این میترسم که این قوم (که دشمن خدا و دشمن شما هستند) بر شما مسلط شوند بر اثر اطاعتی که از حاکم خود دارند و عدم فرمانبرداری شما از حاکمتان
بر اثر شدّتی که در نبرد با شما دارند و سستی ای شما در ایستادگی در برابرشان دارید
بر اثر اجتماع و اتحاد بر باطلشان و تفرقه شما از حقتان
و بعد از تسلط این دشمن بر شما (که بر این تسلط، خود شما مقصرید با سستی و تفرقه و عدم اطاعت از پیشوایتان)، آنها هر حرامی را حلال میکنند!
تا جایی که دو گروه گریان خواهند بود؛
عدهای برای دینشان و عدهای برای دنیایشان! [یعنی بعد از غلبه دشمن بر اثر سستی شما در جهاد با ایشان، نه تنها دینداران، بلکه دنیاطلبانتان هم به سختترین شکل متضرر خواهند شد!]
و کسی از شما باقی نمیماند مگر اینکه یا برای حکومتشان منفعتی داشته باشد یا ضرری نداشته باشد! [یعنی هر کس به جهت دین یا حتی دنیایش با ایشان مخالفت کند از بین برده میشود!]
[و نمیماند از شما مگر کسانی که] شما را مانند بردهای که مجبور است مولایش را یاری کند به یاری [و خدمت] وا میدارند. (6)
من ترک الجهاد فی اللّٰه ألبسه اللّٰه ثوب ذلّة و شمله البلاء و ضرب على قلبه بالشّبهات و دیّث بالصّغار و سیم الخسف و منع النّصف،
ألا و انّی قد دعوتکم الى جهاد عدوّکم لیلا و نهارا و سرّا و جهرا و قلت لکم: اغزوهم قبل أن یغزوکم،
فو اللّٰه ما غزی قوم قطّ فی عقر دارهم الاّ ذلّوا، فتواکلتم و تخاذلتم
[و ثقل علیکم قولی فعصیتم و اتّخذتموه وراءکم ظهریّا] حتّى شنّت علیکم الغارات فی بلادکم
...و هذا ...قتل منکم رجالا صالحین ...فلا تمتنع منه، ثمّ انصرفوا وافرین لم یکلم منهم رجل کلما فلو أنّ امرأ [مسلما] مات من دون هذا أسفا ما کان عندی ملوما بل کان عندی به جدیرا،
فیا عجبا عجبا و اللّٰه یمیت القلب و یجلب الهمّ و یسعر الأحزان من اجتماع هؤلاء على باطلهم و تفرّقکم عن حقّکم
فقبحا لکم و ترحا لقد صیّرتم أنفسکم غرضا یرمى،
یغار علیکم و لا تغیرون،
و تغزون و لا تغزون،
و یعصى اللّٰه و ترضون،
و یقضى إلیکم فلا تأنفون،
...لا و الّذی نفس ابن أبی طالب بیده [عن] السّیف تحیدون...
یا أشباه الرّجال و لا رجال و یا طغام الأحلام أحلام الأطفال
...یعلم اللّٰه صدری غیظا و جرّعتمونی جرع التّهمام أنفاسا و أفسدتم علیّ رأیی و خرصی بالعصیان و الخذلان
الغارات (ابراهیم ثقفی کوفی): ج۲، ص۴۷۰
أیّها النّاس فانّ أوّل فرقتکم و بدء نقصکم ذهاب اولی النّهی و أهل - الرّأی منکم الّذین کانوا یلقون فیصدقون، و یقولون فیعدلون، و یدعون فیجیبون، و أنا و اللّٰه قد دعوتکم عودا و بدءا و سرّا و جهارا و فی اللّیل و النّهار و الغدوّ و الآصال فما - یزیدکم دعائی الاّ فرارا و إدبارا...
الغارات (ابراهیم ثقفی کوفی): ج۲، ص۶۲۴
فعملکم یطمع فیکم عدوّکم...
أیّ دار بعد دارکم تمنعون؟!
و مع أیّ امام بعدی تقاتلون؟!
أما إنّکم ستلقون بعدی أثرة یتّخذها علیکم الضّلاّل سنّة، [و ] فقرا یدخل بیوتکم، و سیفا قاطعا،
و تتمنّون عند ذلک أنّکم رأیتمونی و قاتلتم معی و قتلتم دونی...
الغارات (ابراهیم ثقفی کوفی): ج۲، ص۴۸۲
أراهم جادّین؛ و أراکم وانین،
و أراهم مجتمعین؛ و أراکم متفرّقین،
و أراهم لصاحبهم طائعین؛ و أراکم لی عاصین
و أیم اللّٰه لئن ظهروا علیکم لتجدنّهم أرباب سوء لکم من بعدی...
فإذا رأیتم الحرمان و الأثرة و وقع السّیف تندّمتم و تحزّنتم على تفریطکم فی جهادکم و تذکّرتم ما فیه من الحفظ حین لا ینفعکم التّذکار.
الغارات (ابراهیم ثقفی کوفی): ج۲، ص۵۱۱
...و اللّٰه لتصبرنّ على قتال عدوّکم أو لیسلّطنّ اللّٰه علیکم قوما أنتم أولى بالحقّ منهم، فلیعذبنّکم
الغارات (ابراهیم ثقفی کوفی): ج۱، ص۴۱
إنّی قد خشیت أن یدال هؤلاء القوم علیکم بطاعتهم إمامهم و معصیتکم إمامکم،
...و باجتماعهم على باطلهم و تفرّقکم عن حقّکم، حتّى تطول دولتهم و حتّى لا یدعوا للّٰه محرّما إلاّ استحلّوه
حتّى لا یبقى بیت وبر و لا بیت مدر إلاّ دخله جورهم و ظلمهم
حتّى یقوم الباکیان؛ باک یبکى لدینه، و باک یبکی لدنیاه،
و حتّى لا یکون منکم إلاّ نافعا لهم أو غیر ضارّ بهم...
الغارات (ابراهیم ثقفی کوفی): ج۲، ص۴۸۷
حالا بهتر مشخص میشود که چرا شهید حاج قاسم سلیمانی دربارهی این کتاب بسیار معتبر و ارزشمند چنین گفت:
«این کتاب الغارات را که قدیمیترین کتاب شیعه هست بخوانید،
حتماً بخوانید، مقتل کامل است.
اگر آن را بخوانید، امروز برای این حکومتی که در استمرار حکومت علی بن ابیطالب هست، آگاهانهتر و بدون تعصبات فردی و حزبی نگاه میکنیم، نظر میدهیم و دفاع میکنیم.» - 1397/3/17
#هزینه_مقاومت_نسبت_به_سازش
#مذاکره_با_آمریکا
#تبدیل_انتقام_سخت_به_سیلی
#اگر_وعدهصادق3_محکم_و_پشیمانکننده_نباشد
#عقبنشینی_غیرتاکتیکی_و_عذابالهی
اصلاً مذاکره با طاغوتی مثل آمریکا یعنی چه؟
معنیاش در آیه ذیل به وضوح بیان شده:
وَ لَنْ تَرْضى عَنْکَ الْیَهُودُ وَ لاَ النَّصارى
حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللهِ هُوَ الْهُدى وَ
لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْواءَهُمْ بَعْدَ الَّذی جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ ما
لَکَ مِنَ اللهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا نَصیرٍ [بقره:120]
هرگز
یهود و نصارى از تو راضى نخواهندشد، تا [بهطور کامل تسلیم خواستههاى
آنها شوى و] از آیین [تحریف یافته] آنان پیروى کنى. بگو: «هدایت واقعى،
هدایت خداست». و اگر از هوا و هوسهاى آنان پیروى کنى، بعد از آن که آگاه
شدهاى، هیچ سرپرست و یاورى از سوى خدا براى تو نخواهدبود.
این معنی مذاکره با طاغوتی مثل آمریکا را رهبر معظّم انقلاب به وضوح بارها بیان فرمودند به عنوان نمونهای از بسیار:
مذاکرهی با آمریکا مشکلی را حل نمیکند. اگر حاضرید باج بدهید، نه یک بار، نه دو بار، پشت سر هم، در همهی مسائل اساسی، و از همهی خطوط قرمزتان عبور کنید، بله، آن وقت آمریکا با شما دیگر کاری ندارد،
مثل دوران پهلوی.
۱۴۰۱/۰۹/۰۵
- بیانات در دیدار بسیجیان
خوب، حالا اگر مذاکره صریح نکردیم اما در عمل عقبنشینی کردیم از مواضح حق و درست خود نتیجه چه خواهد شد؟
به صراحت نبی اکرم بیان فرمودند:
رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله میفرمایند:
مَنْ تَرَکَ اَلْجِهَادَ أَلْبَسَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ذُلاًّ وَ فَقْراً فِی مَعِیشَتِهِ وَ مَحْقاً فِی دِینِهِ
هر کس جهاد را ترک کند، خدای عزّ و جلّ خواری و فقر در معیشت دنیا و نابودی در دین را برایش مقرر میکند!
الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج۵، ص۲
قرآن کریم هم برای بیاعتنایی به این فرامین صریح خدا در باب مقاومت و جهاد در برابر دشمن را به صراحت چنین بیان داشته است:
أَ فَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْکِتابِ وَ تَکْفُرُونَ بِبَعْضٍ فَما جَزاءُ مَنْ یَفْعَلُ ذلِکَ مِنْکُمْ إِلاَّ خِزْیٌ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا... (بقره:85)
آیا شما به پارهاى از کتاب ایمان مىآورید، و به پارهاى دیگر کفر مىورزید؟ پس جزاى هر کس از شما که چنین کند، جز خوارى در زندگى دنیا چیزى نخواهد بود...
و در جای دیگر فرموده:
وَمَن یُوَلِّهِم یَومَئِذٍ دُبُرَهُ إِلّا مُتَحَرِّفًا لِقِتالٍ أَو مُتَحَیِّزًا إِلىٰ فِئَةٍ فَقَد باءَ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ وَمَأواهُ جَهَنَّمُ ۖ وَبِئسَ المَصیرُ (انفال:۱۶)
و هر کس در آن هنگام (هنگام نبرد و جهاد با دشمن) به آنها پشت کند -مگر آنکه هدفش کنارهگیری از میدان برای حمله مجدد، و یا به قصد پیوستن به گروهی (از مجاهدان) بوده باشد- (چنین کسی) به غضب خدا گرفتار خواهد شد؛ و جایگاه او جهنم، و چه بد جایگاهی است!
رهبر معظّم انقلاب حفظه الله با استناد به همین منطق روشن و قانون تکوینی بیان شده در قران کریم میفرمایند:
یکی از پایههای جنگ روانی دشمنانِ هر ملّتی و بیش از همه در زمان ما، ملّت عزیز خود ما و ایران اسلامی ما، این است که دشمنانِ این ملّت را بزرگنمایی کنند؛
از اوّل انقلاب این وجود داشته.
دائماً از طرق مختلف به ملّت ما تفهیم میشده، القا میشده و تزریق میشده که بترسید؛ از آمریکا بترسید، از صهیونیستها بترسید، از انگلیس بترسید، از مانند اینها بترسید؛ دائم اینجور بوده.
یکی از هنرهای بزرگ امام بزرگوار این بود که این ترس را از دلهای ملّت بیرون آورد، به ملّت احساس اعتماد داد، احساس خودباوری داد؛ ملّت احساس کردند که یک نیرو و توان درونی دارند که به اتّکاء آن میتوانند کارهای بزرگ انجام بدهند و دشمن هم نمیتواند و دستش آنچنان که وانمود میکند پُر نیست.
این حرکت جنگ روانی دشمن وقتی در عرصهی نظامی وارد میشود، نتیجهاش ترس است، عقبنشینی است که قرآن کریم این عقبنشینی را در واقع موجب غضب الهی بیان کرده و تبیین کرده؛
وَ مَن یُوَلِّهِم یَومَئِذٍ دُبُرَهُ اِلّا مُتَحَرِّفاً لِقِتالٍ اَو مُتَحَیِّزاً اِلىٰ فِئَةٍ فَقَد باءَ بِغَضَبٍ مِنَ الله؛
اگر چنانچه در مقابل دشمنی که مهاجم به شما است ــ انواع مهاجم هست، حالا یک وقت مهاجم با شمشیر و در میدان، روبهرو و سینهبهسینه است، یک وقت مهاجم تبلیغاتی است، یک وقت مهاجم اقتصادی است، یک وقت مهاجم نظامی است با ابزارهای جدید ــ عقبنشینیِ غیر تاکتیکی کردید ــ
گاهی اوقات عقبنشینی هم یک تاکتیک است مثل پیشروی، که آن عیب ندارد: اِلّا مُتَحَرِّفاً لِقِتالٍ اَو مُتَحَیِّزاً اِلىٰ فِئَة؛ تاکتیک این است ــ
اگر غیر از این موارد عقبنشینی کردید، فَقَد باءَ بِغَضَبٍ مِنَ الله.
در میدان نظامی این[جور] است؛
در میدان سیاسی هم عیناً همینجور است [موجب خشم الهی میشود].
۱۴۰۳/۰۵/۲۴ - بیانات در دیدار دستاندرکاران کنگره ملی شهدای استان کهگیلویه و بویر احمد
خوب، جریان نفاق و افراد سستایمان دنیادوست میگویند آقا ضرر و هزینهی این درگیری بسیار بالاست!
به قول قرآن کریم این منافقان شعارشان این است:
فَتَرَى الَّذینَ فی قُلوبِهِم مَرَضٌ یُسارِعونَ
فیهِم یَقولونَ نَخشىٰ أَن تُصیبَنا دائِرَةٌ (مائده: ۵۲)
میبینی کسانی که در دلهایشان مرض است در (دوستی با دشمنان)، بر یکدیگر پیشی میگیرند، و میگویند:
«میترسیم حادثهای برای ما اتفاق بیفتد.
نه تنها خودشان میترسند، مؤمنانی که میخواهند با دشمن جهاد کنند را نیز از قدرت دشمن میترسانند:الَّذینَ قالَ لَهُمُ النّاسُ
إِنَّ النّاسَ قَد جَمَعوا لَکُم فَاخشَوهُم فَزادَهُم إیمانًا وَقالوا
حَسبُنَا اللَّهُ وَنِعمَ الوَکیلُ
(آل عمران:۱۷۳)
[همان] کسانى که [بعضى از] مردم، به آنان گفتند: «دشمنان براى [حمله به]
شما گرد آمدهاند؛ از آن ها بترسید»! امّا این سخن، بر ایمانشان افزود؛ و
گفتند: «خدا ما را بس است؛ و او بهترین حامى ماست».
فارغ از آنکه در این بیانات امیرالمؤمنین و آن حدیث نورانی از نبی اکرم صلوات الله علیه و آله به صراحت بیان شده که هزینهی دنیوی سازش و تسلیم (خسارت آخرتی جای خود) بسیار بیشتر از مقاومت و ایستادگی در برابر دشمن است و قرآن کریم نیز بسیار بر آن تأکید دارد!
و تاریخ گذشته و معاصر هم بر این حقیقت قطعی صحّه گذارده [بنگرید به وضع کوفیان بعد از آنکه به امیرالمؤمنین و امام حسن مجتبی علیهما السلام صلح و مذاکره را تحمیل کردند که به چه خفت و خواری دنیوی گرفتار شدند.
بنگرید به وضع لیبی و سوریه و...]
رهبر معظّم انقلاب حفظه الله نیز این حقیقت را چنین مورد تأکید قرار میدهند:
مقاومت البتّه هزینه دارد، بدون هزینه نیست، امّا هزینهی تسلیم در مقابل دشمن بیشتر است از هزینهی مقاومت.
وقتی شما در مقابل دشمن تسلیم میشوید، باید هزینه بدهید.
...هزینهی تسلیم، هزینهی عدم مقاومت، از هزینهی مقاومت به مراتب بیشتر است؛ هزینهی مادّی هم دارد، هزینهی معنوی هم دارد.
۱۳۹۸/۰۳/۱۴ - بیانات در مراسم سیامین سالگرد رحلت امام خمینی (رحمهالله)