در محضر استاد 7

سلام

استادِ استاد فرمودند:

تنها وصیت من به شما اینه که موحّد باشید

و این با برهان بدست نمیاد

نور عبادت می خواد و نور تضرّع

باید از خود خدا خواست

به یکی از رفقا اینو اس ام اس کردم

گفتش:از خدا خواستن چه طوری انجام بشه؟

یعنی دعا کنم که خدایا خودت به من بده؟

بهش جواب دادم:

بند اول و دوم دعای 22 صحیفه سجادیه رو بخون:

اللَّهُمَّ

إِنَّکَ کَلَّفْتَنِی مِنْ نَفْسِی مَا أَنْتَ أَمْلَکُ بِهِ مِنِّی،

وَ قُدْرَتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلَیَّ أَغْلَبُ مِنْ قُدْرَتِی،

فَأَعْطِنِی مِنْ نَفْسِی مَا یُرْضِیکَ عَنِّی،

وَ خُذْ لِنَفْسِکَ رِضَاهَا مِنْ نَفْسِی فِی عَافِیَةٍ.

اللَّهُمَّ

لَا طَاقَةَ لِی بِالْجَهْدِ،

وَ لَا صَبْرَ لِی عَلَى الْبَلَاءِ،

وَ لَا قُوَّةَ لِی عَلَى الْفَقْرِ،

فَلَا تَحْظُرْ عَلَیَّ رِزْقِی، وَ لَا تَکِلْنِی إِلَى خَلْقِکَ،

بَلْ تَفَرَّدْ بِحَاجَتِی،

وَ تَوَلَّ کِفَایَتِی.

وَ انْظُرْ إِلَیَّ وَ انْظُرْ لِی فِی جَمِیعِ أُمُورِی،

فَإِنَّکَ إِنْ وَکَلْتَنِی إِلَى نَفْسِی عَجَزْتُ عَنْهَا وَ لَمْ أُقِمْ مَا فِیهِ مَصْلَحَتُهَا،

وَ إِنْ وَکَلْتَنِی إِلَى خَلْقِکَ تَجَهَّمُونِی،

وَ إِنْ أَلْجَأْتَنِی إِلَى قَرَابَتِی حَرَمُونِی،

وَ إِنْ أَعْطَوْا أَعْطَوْا قَلِیلًا نَکِداً،

وَ مَنُّوا عَلَیَّ طَوِیلًا،

وَ ذَمُّوا کَثِیراً.

خدایا،

مرا در اصلاح نفسِ خویش به کاری فرمان داده‌ای که خود در انجام دادن آن از من تواناتری،

و قدرت تو بر آن کار و بر من، از قدرت من افزون‌تر است.

پس مرا چنان نیرویی ده که با آن به کاری مشغول شوم که تو را از من خشنود می‌سازد،

و خشنودی خود را در حال عافیت (و تن درستی) [نه در گرفتاری و سختی] از من بخواه.

خدایا،

مرا طاقت رنج نباشد،

و بر بلا شکیبایی نتوانم،

و تاب تحمل فقر ندارم.

پس روزی‌ام را از من مگیر

و مرا به آفریدگانت وامگذار.

تو خود حاجتم را برآور و خود مرا کفایت کن.

به چشم رحمت خود نگاهم کن و در همه‌ی کارها مرا مدد فرما،

که اگر مرا به خود واگذاری، در کار خود فرو مانم و به آنچه مصلحت من در آن است نپردازم،

و اگر به آفریدگانت مرا واگذاری، چهره‌ی خویش درهم کشند،

و اگر مرا به نزدیکانم حوالت دهی، ناامیدم سازند،

و اگر چیزی بخشند، اندک و بی‌خیر باشد

و بسیار بر من منت نهند

و مرا بسیار سرزنش کنند.