او خواهد آمد، اگر من و امثال من بگذارند!
خدایا ما را از منتظران حقیقی اش قرار ده
او خواهد آمد، اگر من و امثال من بگذارند!
خدایا ما را از منتظران حقیقی اش قرار دهحب و بغض ملاک ایمان از منظر قرآن کریم
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
لَا تَجِدُ قَوْمًا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ یُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ کَانُوا آبَاءهُمْ أَوْ أَبْنَاءهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِیرَتَهُمْ أُوْلَئِکَ کَتَبَ فِی قُلُوبِهِمُ الْإِیمَان |
هیچ قومی را که ایمان به خدا و روز قیامت دارد نمییابی که با مخالفان خدا و رسولش دوستی کنند، هر چند پدران یا فرزندان یا برادران یا خویشاوندان آنها باشند، آنها کسانی هستند که خدا ایمان را بر صفحه قلوبشان نوشته (۲۲)
|
ما را چه می شود؟ فقط لحظاتی صادقانه به این عبارات بیاندیشیم!!!
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
خودم و شما را تنها به اندیشیدن به این سخنان دعوت میکنم
حداقل اندکی صادقانه با خود بیاندیشیم!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
استادِ استاد با خودشان در سن 22 سالگی گفته اند:
نقل قول: 800x600بالاخره حقیر با اینکه در آنوقت بیش از بیست و دو سال از عمرم نگذشته بود عرض کردم:
بنده بالوجدان مىبینم که اگر در مقابل شخص بزرگى قرار بگیرم در حال خود تغییر و شرم و خضوعى مىبینم
و هر قدر آن شخص بزرگتر و وجیهتر باشد دگرگونى حال بیشتر مىشود،
امّا در عین حال که معتقدم و همه ى ما معتقدیم که خداى متعال از هر بزرگى و صاحب جاهى بزرگتر و وجیهتر، بلکه همه ى بزرگى ها در مقابل عظمت او هیچ و همه چیز ناچیز است،
پس چرا وقتى به نماز مى ایستم با اینکه یقینا خود را در مقابل حق - جل و علا - قرار مى دهم هیچ تأثیرى و تفاوتى و تغییر حالى در خود نمى یابم؟
«انما المؤمنون الذین اذا ذکر اللّه وجلت قلوبهم.»همانا مومنان کسانی هستند که هنگامی که خداوند در مقابلشان یاد می شود قلوبشان از ترس به لرزه در می آید
از اینجا مى فهمم که این ایمان، ایمان واقعى نیست؛
لذا مى کوشم که خود را به مرحله اى برسانم که قدرى از آثار جمال و عظمت حق را در قلب خود بیابم.
از مهمترین مصادیق ذکر و یاد خدا چیست؟؟؟
وَ أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِکْری (14-طه)
نماز اقامه کن برای ذکر و یاد من!!!!
نشانه ی علم واقعی چیست؟
و نشانه ی عالمان واقعی چیست؟
َ إِنَّما یَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماء(فاطر- 28)
حقیقت چنین است: از میان بندگان خدا، تنها علما از او مى ترسند (28)
نشانه ی علم نافع و حقیقی ادراک واقعی عظمت خداست که نتیجه ی آن خشیت از مقام عظمت پروردگار است!!!
همه شنیدیم که روایت داریم
نماز معراج مومن است
حالا خداوکیلی با نماز به معراج میریم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
اگر نه
یا روایت غلط است نعوذاً بالله
یا نماز ما نماز نیست و ایمان ما ایمان نیست!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
مگه ما چه قدر از عمرمون باقی مونده؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
تا کی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
خدا توفیق بده تا یکم راست بگیم
خدا یکم محبتش رو حقیقتاً به دل ما بیاندازد تا او را حقیقتاً بخواهیم تا اندکی از آثار حقیقی ایمان در ما هم پیدا بشه به حق 14 معصوم
استدعا دارم به این فرازها اندکی بیاندشید!
علی 110 برای مدتی در تالار حضور ندارد
دلیل عدم حضور:
گفتند:
امام زمان عالمِ ناقل نمی خواهند،
عالمِ عامِِل می خواهند!
(۲۲/آبان/۸۹ ۱۹:۲۸)استادِ استادِ نوشته است: *****ص82: متأسفانه بسیاری از ما از دین و از حقایق، تنها در پی یادگرفتن الفاظی هستیم که آنها را به دیگران تحویل دهیم و هیچگاه در صدد این نیستیم که آیا مطالبی که یاد گرفته ایم و به حساب خودمان با یادگرفتن آنها خود را مسلمان میدانیم اعتقاد قلبی ما شده یا خیر؟!
...پس هان ای عزیز تنها به یادگرفتن قناعت مکن؛ زیرا یادگرفتن وقتی به انسان نفع می دهد که معلومات او توأم با اعتقاد باشد .البته منظور نفع اخروی است و الّا چه بسا افرادی با همین محفوظات، سال های سال از منافع دنیوی آن برخوردار و امور خود را به خوبی بگذرانند و مردم، اطرافشان را گرفته، انها را از بزرگان دین هم بدانند، و همین اجتماع و اعتقاد مردم، امر را بر انها مشتبه کرده، زودتر آنها را به هلاکت معنوی برساند.
اعتقاد نیز اگر اعتقاد صحیح و جازم باشد ملازم و همراه با عمل است. اگر عمل صحیح، ناشی از اعتقاد درست باشد دارای اثر و علامت است؛ روز به روز یقین و شوق به عالم بقا و پشت کردن به دنیا را زیادتر می کند تا جایی که انسان می شود ((روحانی)) و در عین حال که در زندان تن و عالم ناسوت محبوس است قلبش که از برکت اعمال صالح به حیات انسانی زنده شده، با ملاء اعلی در ارتباط است و نمونه ای از فیوضات عالم غیب را درک می کند.
{ مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاةً طَیِّبَةً وَ لَنَجْزِیَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما کانُوا یَعْمَلُو }"نحل-97"
(( هر کس- از مرد یا زن- کار شایسته کند و مؤمن باشد، قطعاً او را با زندگى پاکیزهاى، حیاتِ [حقیقى] بخشیم، و مسلماً به آنان بهتر از آنچه انجام مىدادند پاداش خواهیم داد))
پس هر عِلمی برای عمل است و قیمت هر عملی به قدر نیت عامل اوست و هر نیتی برای نتیجه است. در این عالم همه فعالیت می کنند، لکن اهداف و نیات و در نتیجه آثار مختلف است؛ زیرا از هر عملی اثری در نفس انسان پیدا میشود. اگر عمل ظلمانی بود ایجاد ظلمت می کند و اگر نورانی بود اثری دل افروز و نورانی خواهد داشت.
(۲۲/آبان/۸۹ ۱۹:۲۸)استادِ استادِ نوشته است: ***ص84:یکی از نشانه های ایمان صحیح و اعتقاد درست این است که اگر انسان بین دو امر مخیر شد که در یکی رضای خالق و سخط و خشم مخلوق و در دیگری عکس آن باشد، رضای خالق را بر رضای مخلوق ترجیه دهد.
(( مِنْ صِحَّةِ یَقِینِ الْمَرْءِ الْمُسْلِمِ أَنْ لَا یُرْضِیَ النَّاسَ بِسَخَطِ اللَّه)) ((از امام صادق (علیه السلام) که فرمود:
از درستى یقین مرد مسلمان این است که مردم را خشنود نکند به خشم خدا))"اصول کافى-ترجمه کمرهاى، ج4، ص: 183باب فضل یقین"
خواهران و برادران ایمانی
حقیقتاً التماس دعا دارم!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
پس از خواندن این
اگر خواستیم تکانی بخوریم این دو تاپیک مفید است إن شاء الله...
درست کردن ایمان و اصلاح قلبم را از کجا شروع کنم؟ (پست ویژه)
راه اینکه خدا به ما حکمت بده چیه؟(مقاله ی فوق ویژه و کاربردی
چه کنم تا خدا به من حکمت بدهد؟ نشانه اش چیست؟ (مقاله ی ویژه)
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
ابتدا یه حدیث فوق العاده کاربردی و بسیار بسیار بسیار حیاتی تقدیم میکنم :
امیرالمومنین می فرمایند که خداوند به حضرت رسول فرمود:
یا أحمد إن العبد إذا جاع بطنه و حفظ لسانه علمته الحکمة
و إن کان کافرا یکون حکمته حجة علیه و وبالا
و إن کان مؤمنا
تکون حکمته له نورا و برهانا و شفاء و رحمة فیعلم ما لم یکن یعلم و یبصر ما لم یکن یبصر
فأول ما أبصره عیوب نفسه حتى یشتغل بها عن عیوب غیره
و أبصره دقائق العلم حتى لا یدخل علیه الشیطان من موضع و أبصره حیل الشیطان و حیل نفسه حتى لا یکون لنفسه علیه سبیل...
الوافی ج 26 ص 151
خداوند به رسول خدا فرمود:
ای احمد اگر بنده ی من شکم و زبانش را کنترل کند و حفظ کند، به او حکمت را تعلیم می دهم
اگر آن بنده کافر باشد، آن حکمت علیه خودش حجت خواهد بود و وبالش خواهد شد (در روز قیامت)
اما اگر مومن بود
آن حکمت را برایش نور و برهان و شفا و رحمت قرار میدهم پس آنچه را که قبلاً نمی دانست می فهمد، و آنچه را قبلاً نمی دید میبیند.
پس اولین چیزی که او را بدان بینا میکنم عیوب نفسش است تا آنچنان مشغول آنها شود که از عیوب دیگران باز ماند
و او را به دقایق نکات علمی بینا می گردانم تا اینکه شیطان بر او مسلط
نگردد و او را نسبت به حیله های شیطان و نفس بصیر می کنم بر او تسلط پیدا
نکنند...
حدیث حاوی نکات بسیار عظیم و حیرت انگیزی است که سعی میکنم در حد وسع اندکم مقداری از آن را تقدیم کنم
اول اینکه تصریح دارد که حکمت را خدا عنایت میکند و اکتسابی نیست!!!!!!!!!!!
البته مقدماتش دست ما است اما خودش نه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
دوم اینکه می فرماید مهمترین نشانه ی اینکه خدا به کسی حکمت داده این است که بینای عیوب خودش می شود!!!
اما مهمتر از آن کیفیت آن است
چنان عیوب خود را در مقابلش نمایان میبیند که از دیدن عیوب دیگران فارغ میشود!!!!!!!!!!!!!!!!!
یکی از مهمترین وجوه تمایز ما و انسانهای حکیم همین است
که ما گرچه بعضاً عیوب خود را هم میبینیم اما ماشالله ماشالله عیوب دیگران رو هم خوب جلوی چشمامون هست!!!
اما
همونطور که در این حدیث شریف هم مشاهده می فرماید انسان حکیم چنان در عیوب
خود غرق میشود که دیگه فارغ میشود از عیب جویی و دیدن عیوب دیگران!!!
البته آثار حیرت انگیز دیگری هم در متن حدیث برای حکمت ذکر شده است که توضیحش در اینجا نمیگنجد!!
اما قصه ی ما به همین جا ختم نمیشود!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
تا انسان به عیوبش واقف نشود کبر از قلبش خارج نمی شود!!!!!!!!!
تا کبر از قلبش خارج نشود، خشوع به قلبش وارد نمی شود که خشوع و کبر دو ویژگی متضاد است!!!!!!
تا خشوع به قلب انسان وارد نشود، یقین به قلب انسان وارد نمی شود(( (امام صادق علیه السلام:
تا
یقین به قلب انسان وارد نشود ایمانش مستودع است و مستقر نیست و به قول
معروف به یه پیسّی میپرّه ایمانمون در پیچ و خم امتحانای جوندار!!!!!!
و در این حدیث نورانی راهکار بدست آوردن حکمت را که در نهایت منجر میشود به ایمان راسخ چه چیز معرف میکند؟
بله
کنترل شکم و زبان!!!!!!!!!!!!!
شدت کاربردی بودن و عظمت و مفید بودن این حدیث این است که یک دستور العمل
بسیار کاربردی به انسان میدهد برای کسب حکمتی که مقدمه ی واقف شدن به عیوب
است
و واقف شدن به عیوبی که مقدمه ی خروج کبر است
و خروج کبری که مقدمه ی ورود خشوع است
و ورود خشوعی که مقدمه ی ورود یقین است
و ورود یقینی که مقدمه ی تبدیل ایمان مستودع به ایمان مستقر و راسخ است!!!! إن شاء الله
همچنان که در تاپیک
درست کردن ایمان و اصلاح قلبم را از کجا شروع کنم؟ (پست ویژه)
هم از قول مولا علی در خطبه 176 بیان داشتیم که فرموده اند:
وَ اللَّهِ مَا أَرَى عَبْداً یَتَّقِی تَقْوَى تَنْفَعُهُ حَتَّى [یَخْتَزِنَ] یَخْزُنَ لِسَانَهُ ...
وَ لَقَدْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلوات الله علیه:
لَا یَسْتَقِیمُ إِیمَانُ عَبْدٍ حَتَّى یَسْتَقِیمَ قَلْبُهُ
وَ لَا یَسْتَقِیمُ قَلْبُهُ حَتَّى یَسْتَقِیمَ لِسَانُه
به خدا قسم هیچ بنده ی با تقوایی را نمی بینم که از تقوایش بهرهمند گردد مگر آنکه زبان خود را حفظ کند
و همانا از رسول خدا صلوات خدا بر او باد فرمود:
ایمان بنده درست نمی شود تا وقتی که قلبش درست نشود
و قلبش درست نمی شود تا زمانی که زبانش درست نشود
همانطور که مشاهده میکنید
این هم دقیقاً بیان دیگری است از همین سیکلی که به طرق مختلف بیان فرموده اند
راه خیلی عجیب نیست
کو رونده اش؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
پدر و مادر حقیر را اگر راه داشت دعا بفرماید...
این دو مستند را ببینید و نظر دهید (به احتمال فراوان دیدگاه شما ر
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
این دو مستند را به سفارش شبکه ی isda ساختیم
ببینید و نظر دهید
فقط ترتیبش هم مهم هست
شاید نظر شما را نسبت به خیلی چیزها تغییر دهد!!!!!!!!!!!!!!!!!
شماره یک: لینک مشاهده:
برای شیطان گران تمام می شود
isda.ir/detail.aspx?id=915077
و بعد از آن:
مستند: لینک مشاهده:
فقر و ثروت
http://isda.ir/detail.aspx?id=924294
پاسخی به نظر یک بازدید کننده در خصوص بیانات استاد
بسم الله الرحمن الرحیم
در پی ارسال این مطلب: نکاتی ارزشمند پیرامون سلوک الی الله
یکی از بازدید کنندگان که لطف کرده بودند مطلب رو خونده بودن این نظر رو داده بودند:
"سلام
نگفتید این جناب استاد کی هستن؛ ولی شاید ایشون استاد حوزه یا دانشگاه
و ... باشن؛ نه استاد اخلاق و عرفان به معنای واقعی. چون اساتید عرفان تاکید میکنند
که وقتی شما در طول روز مراقب اعمالت باشی و حداقلی از لیاقت رو پیدا کنی، شب اصلا
"نمیگذارند" که شما بخوابی! نه اینکه به زور به زور بخوای خودت پاشی و در حال چرت
زدن توی رخت خوابت بشینی!!!
بنده خودم هم اینو تجربه کردم. اصلا مومنین گذشته رو
در نظر بگیرید! این بندگان خدا که ساعت یا موبایل نداشتن که بخوان با صدای زنگش
بیدار بشن و عبادت کنن. پس چطور بیدار میشدن؟ بیدارشون میکردند! لابد شنیدید که یه
وقتی شیخ عباس قمی نماز شبش قضا شد؛ فرداش گریه میکرد که چرا اینجور شده؟ پسرش بهش
گفت باباجان نماز واجبت که قضا نشده! نماز شبه! جواب داد: من به خاطر قضا شدن نماز
شب گریه نمیکنم، به خاطر این گریه میکنم که دیروز حتما یه کاری کردم که شب بیدارم
نکردن!
به نظرم اولویت ما باید کنترل نگاه، فکر، خوش قول بودن، خوش رو بودن،
راستگو بودن و اینجور چیزا باشه؛ در ادامه، توفیق تهجد و ... خودش به سراغمون
میاد.
یا علی."
ابتدا تشکر می کنم از این بنده ی خدا که زحمت کشیدند و مطالبی که فکر میکردند مفید است را برای بنده نگاشتند
اما توضیحاتی در مورد مطلب ارسالی و نظرات این بنده ی خدا
"سلام
نگفتید این جناب استاد کی هستن؛ "
ببینید اولاْ مهم نیست که ایشان چه کسی هستند
به قول مولا امیرالمومنین ببینید چه می گوید نه اینکه چه کسی می گوید!
اما در مورد این قسمت از فرمایشات ایشان:
"شاید ایشون استاد حوزه یا دانشگاه و ... باشن؛ نه استاد اخلاق و عرفان به معنای واقعی. چون اساتید عرفان تاکید میکنند که وقتی شما در طول روز مراقب اعمالت باشی و حداقلی از لیاقت رو پیدا کنی، شب اصلا "نمیگذارند" که شما بخوابی!"
تمام این مطالبی را هم خود بنده ی حقیر میدانم و از من خیلی بیشتر و بهتر از اینها رو خود حضرت استاد میدانند و این مطالبی که ایشان نوشته اند همه از بدیهیات حداقلی است که هر کسی که حداقل گامی بخواهد در مسیر خود سازی بردارد اینها را میداند
بنده هم به طور مثال این حدیث و روایات متعدد دیگر را در این زمینه و حتی آیات قرآن را میدانم مانند:
مرحوم صدوق که درکتاب علل الشرایع نقل میکند که کسی خدمت حضرت امیر(علیه السلام) رسید و پرسید:
چرا توفیق نماز شب ندارم؟
حضرت فرمود:
انت رجل قد قیدتک ذنوبک.
تو کسی هستی که گناهان روزت تو را به بند کشیده.
مشکل حقیر و فقیر سراپا تقصیر ندانستن این بدیهیاتی که این بنده ی خدا لطف کرده اند و در نظرشون درج کرده اند نیست!
استاد هم میدانند که من همه ی اینها و بیش از اینها را بلد هستم
اما مشکل حقیر چیز دیگری است!!!
این بنده ی خدا گفته است:
"
به نظرم اولویت ما باید کنترل نگاه، فکر، خوش قول بودن، خوش رو بودن،
راستگو بودن و اینجور چیزا باشه؛ در ادامه، توفیق تهجد و ... خودش به سراغمون
میاد.
یا علی."
خوب اینها هم همه از بدیهیات است
اما
مشکل بنده ی حقیر این است که فاصله ی بسیار بعیدی است بین آنچه من میدانم و آنچه میتوانم عمل کنم و در مقابل این نفس سرکش بیاستم
پس حضرت استاد با توصیه های گوهر بار خود خواستند از طریقی وارد شوند که توان من در انجام آن بیشتر است و برای شروع برای من بیشتر قابلیت عملی شدن دارد
یعنی یک مرحله عمیق تر
من را توجه دادند به این نکته ی حیاتی که درست است که تو باید تمام تلاش و جهد خود رو برای مجاهده ی بانفس و ترک معصیت کنی
اما اگر بخواهی در این مسیر به خودت متکی باشی قطعاْ توانش نیست
چه این که این معنا بر اساس لا حول و لا قوه الا بالله هم همین شکل است و حتی امام معصوم با آن عظمت از خدا چنین طلب می کنند برای ایستادگی در برابر آنچه خدا نمی پسندد
ضمن آنکه این روش تبعیت از روش امام معصوم است!!!!!!!!!!!!!!
اما برای من سوال شد که چرا از بین این همه دعا در صحیفه ی سجادیه استاد دعای ۲۲ را انتخاب کرده اند
حالا ببینیم در دعای ۲۲ صحیفه سجادیه امام سجاد چه نکاتی فرموده اند که اگر به استجابت برسد نتیجه اش می شود رهایی از گناهان روز و به امید خدا کسب توفیق سحر پیدا کردن و نماز شب!
اللَّهُمَّ إِنَّکَ کَلَّفْتَنِی مِنْ نَفْسِی مَا أَنْتَ أَمْلَکُ بِهِ مِنِّی، وَ قُدْرَتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلَیَّ أَغْلَبُ مِنْ قُدْرَتِی، فَأَعْطِنِی مِنْ نَفْسِی مَا یُرْضِیکَ عَنِّی، وَ خُذْ لِنَفْسِکَ رِضَاهَا مِنْ نَفْسِی فِی عَافِیَةٍ.
خدایا، مرا در اصلاح نفسِ خویش به کاری فرمان داده‌ای که خود در انجام دادن آن از من تواناتری، و قدرت تو بر آن کار و بر من، از قدرت من افزون‌تر است. پس مرا چنان نیرویی ده که با آن به کاری مشغول شوم که تو را از من خشنود می‌سازد، و خشنودی خود را در حال تن درستی [نه در گرفتاری و سختی] از من بخواه.
اینجا اقرار می کنیم که خدایا با تمام تلاشی هم که دارم در مجاهده ی با نفس میکنم باز اقرار میکنم که نیازمند به تو ام در تمام اینها به مدد تو و من توان آن را بی مدد تو ندارم!!!
این بنده ی خدا گفته است:
"به نظرم اولویت ما باید کنترل نگاه، فکر، خوش قول بودن، خوش رو بودن، راستگو
بودن و اینجور چیزا باشه؛ در ادامه، توفیق تهجد و ... خودش به سراغمون
میاد."
ببینیم از خدا مگر چه میخواهیم :
5. خدایا درود بر محمد و آل او فرست،
و مرا از حسد پاک کن و از گناهان باز دار،
و از حرام پرهیز ده،
و جراءت بر نافرمانى مده،
و خواهش دل مرا به سوى خودت بگردان ...
و مرا در همه حالات حفظ کن و نگاهدار...
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ،
خداوندا بر محمد و آلش درود
فرست،
وَاقْضِ عَنّى کُلَّ ما اَلْزَمْتَنیهِ وَ فَرَضْتَهُ عَلَىَّ لَکَ فى وَجْهٍ
مِنْ وُجُوهِ طاعَتِکَ اَوْ لِخَلْقٍمِنْ خَلْقِکَ،
و آنچه از اطاعت براى خودت
یا نسبت به فردى از بندگانت بر من واجب نمودهاى مرا بر انجامش موفق دار،
خوب اینها همان ترک معصیت و انجام واجب است و مصادیق متعددش که این بنده ی خدا میگفت باید اینها را استاد به شما می گفتند
که البته بدیهیات راه است منتها مگر میشود به لطف و مدد خداوند و اظهار فقر و عجز در برابر آن رب رحمان و رحیم
که اگر میشد امام معصوم اینگونه خدای خویش را نمی خواند!!!!!!!!
(8) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ،
وَ ارْزُقْنِى الرَّغْبَةَ فِى الْعَمَلِ لَکَ لاِخِرَتِى
حَتَّى أَعْرِفَ صِدْقَ ذَلِکَ مِنْ قَلْبِى،
وَ حَتَّى یَکُونَ الْغَالِبُ عَلَیَّ الزُّهْدَ فِى دُنْیَاىَ،
وَ حَتَّى أَعْمَلَ الْحَسَنَاتِ شَوْقا،
وَ آمَنَ مِنَ السَّیِّئَاتِ فَرَقا وَ خَوْفا،
8. خدایا! درود بر محمد و آل او فرست،
و مرا راغب گردان که براى آخرت خود در راه توبکوشم
و این رغبت را با دل خود آمیخته بینم،
و بى رغبتى به دنیا بر وجود من غالب گردد
و هر عمل نیک را از روى شوق به جاى آرم
و از اعمال زشت به ترس و بیم بپرهیزم، ...
نکاتی فوق عظیم در این فقرات دعا است
امام نمی فرمایند که خدایا به من توفیق بده تا برای آخرت بکوشم
یا از دنیا در گذرم
یا عمل نیک به جای آورم
یا از اعمال زشت بپرهیزم
کلام بسیار بالاتر است
اینجا امام می فرمایند که رغبت در این امور ممدوح نزد خودت را در قلبم قرار بده
و ترس و بیم و خوف از اموری که نزد تو ناپسند است را به من ارزانی دار!!!
که اگر رغبت این ها که مورد پسند خداست و خوف آنها که مورد پسند خدا نیست در قلب واقع شد دیگر کار کردن برای آخرت و ترک دنیایی که برای همه ی آدمها معمولاْ بسیار سخت است دیگر بسیار شیرین خواهد شد چون مطابق میل قلب شده است
و این همان است که عرفا از آن به مبدأ میل یاد میکنند
خداوند إن شاء الله جهت قلوب ما را و محبوب و مطلوب ما را به سمت رضایتش قرار دهد که در آن صورت دیگر مجاهده می شود معاشقه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
اینجا امام از خداوند می خواهند که دو بال خوف و رجا و حب و بغض را به او ببخشند که بدون این موتور حرکت نمی شود در سلوک الی الله قدم از قدم برداشت و این را همانگونه که خود امام معصوم به ما می آموزدند باید عاجزانه از خود خداوند خواست!
در این صورت است که
ریاضت نفس می شود لذت روح که ما میتوانیم آن را بچشیم!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
یک نکته ی عظیم دیگر هم نهفته در این عبارت وَ ارْزُقْنِى (خدایا روزیم کن) است
یعنی تمام این رغبت به آخرت و بی رغبتی به دنیا و حب و بغض و خوف و ... تمام اینها باید توسط خدا روزی انسان شود و انسان ضمن تلاش و مجاهده با تمام وجود که توفیق و حول و قوه ی همین تلاش را هم خود خدا به انسان داده است باید فقیرانه از خدا بخواهد تا جهت قلبش را تغییر دهد و این کسب کردنی نیست و باید ما گداها به در خانه ی آن غنیِ کریمِ رحیمِ مانند امامانمان و به تعبیت از ایشان اینها را عاجزانه از خداوند طلب کنیم
و نکته ی بسیار عظیمی است که چرا امام سجاد علیه السلام قبل از تمام فقرات این دعا های بسیار بسیار مهم طلب صلوات بر محمد و آل محمد می کنند!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
یعنی کلید این که این دعا ها اصلاْ بالاهم برود توسل به این محبوبین خدا است!!!!!!!!!!!!!!!
و در تصریح همین معنای تغییر جهت قلوب که نتیجه اش میشود لذت از بندگی و انجام واجب و ترک حرام و رغبت در روی آوردن به آخرت و رغبت و میل به ترک حب دنیا که از سخت ترین کارها برای بنده است امام در ادامه ی فقرات دعا در بند ۹ می فرمایند:
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ،
بارخدایا بر محمد و آلش درود
فرست،
وَارْزُقْنى خَوْفَ غَمِّ الْوَعیدِ، وَ شَوْقَ ثَوابِ الْمَوْعُودِ،
و ترس و
وحشت اندوه عذاب، و شوق وعده ثواب را روزیم ساز،
حَتّى اَجِدَ لَذَّةَ ما اَدْعُوکَ لَهُ، وَ کَاْبَةَ مااَسْتَجیرُ بِکَ
مِنْهُ.
تا لذّت آنچه را که تو را براى آن مىخوانم، و اندوه چیزى را که از آن
به تو پناه مىبرم بیابم.
باز در پاسخ به این سخنان ایشان
"به نظرم اولویت ما باید کنترل نگاه، فکر، خوش قول بودن، خوش رو بودن، راستگو
بودن و اینجور چیزا باشه؛ در ادامه، توفیق تهجد و ... خودش به سراغمون میاد.
یا
علی."
ببینید امام چه فرموده اند و استاد هم گفته اند که در حقیقت تا بنده ی حقیر به تبعیت از امام خود از خداوند چه بخواهم تا توفیق سحر در سایه ی اجابت آن را بدست آورم
(13) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ ارْزُقْنِى التَّحَفُّظَ مِنَ الْخَطَایَا، وَ الاحْتِرَاسَ مِنَ الزَّلَلِ فِى الدُّنْیَا وَ الاْخِرَةِ فِى حَالِ الرِّضَا وَ الْغَضَبِ، حَتَّى أَکُونَ بِمَا یَرِدُ عَلَیَّ مِنْهُمَا بِمَنْزِلَةٍ سَوَاءٍ، عَامِلا بِطَاعَتِکَ، مؤ ثرا لِرِضَاکَ عَلَى مَا سِوَاهُمَا فِى الْأَوْلِیَاءِ وَ الْأَعْدَاءِ، حَتَّى یَأْمَنَ عَدُوِّى مِنْ ظُلْمِى وَ جَوْرِى ، وَ یَأْیَسَ وَلِیِّى مِنْ مَیْلِى وَ انْحِطَاطِ هَوَاىَ
13. خدایا! درود بر محمد و آل او فرست،
و مرا از گناهان حفظ کن،
و در دنیا و آخرت در حالت خشنودى و خشم مرا از لغزش نگاه دار،
چنان که این دو حال نسبت به من مساوى باشند و من عمل به طاعت تو کنم و رضاى تو را برگزینم و غیر رضاى تو نخواهم و جز به فرمان تو درباره دوستان و دشمنان عمل نکنم ...
و مرا از آن کسان قرار ده که تو را در آسایش چنان به اخلاص خوانند که بیچارگان در رنج و سختى،
می ماند توضیحی در خصوص این قسمت از سخنان ایشان که گفته اند:
" وقتی شما در طول روز مراقب اعمالت باشی و حداقلی از لیاقت رو پیدا کنی، شب
اصلا "نمیگذارند" که شما بخوابی! نه اینکه به زور به زور بخوای خودت پاشی و در حال
چرت زدن توی رخت خوابت بشینی!!!
"
که احتمالاْ در خصوص این قسمت از فرمایشات استاد ذکر کرده اند که گفته اند:
هر چند که اصلاً خود بیداری در سحر موضوعیت داره و ارزش داره ولو که چرت هم
بزنی و توی رخت خوابت بشینی
در تصریح محبوب بودن همین حالت خستگی و چرت هم صریح حدیثی را تقدیم میکنم که حکایت از این دارد که اگر به هر دلیلی هم (مانند انجام کار سخت در طول روز یا...) بنده ای با زحمت و حالت خواب آلودگی به شب زنده داری بپرداز این مسئله بسیار ارزشمند و محبوب است نزد خداوند رحیم:
علی بن محمّد نوفلی می گوید: از یکی از معصومین شنیدم که فرمود:
«همانا بنده ای در شب از خواب بلند می شود و از شدّت خواب و چرت به راست و چپ می افتد و سرش روی سینه اش می افتد، امّا با این حال مشغول نماز شب می شود،
خداوند به ملائکه اش دستور می فرماید:
به این بندۀ من نگاه کنید که برای تقرّب و نزدیکی به من به چه حالی افتاده،
با اینکه من این نماز را بر او واجب نکرده ام امّا او به امید سه خصلت با این حال مشغول نماز شب است.
1- به خاطر گناهی که من او را بیامرزم
2- به خاطر توبه ای که با او تجدید کنم و توبه اش را قبول کنم.
3- و رزق و روزی اش را زیاد نمایم.
ای ملائکه من! شما را شاهد و گواه می گیرم که من همۀ این خصلت ها را برای او جمع کردم.
علل الشرایع، ج2، ص52
ذکر نام مولا علی در قرآن مجید!!!!
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
درست است که در هیچ جای قرآن نام امیرالمومنین به صراحتاْ به عنوان جانشین رسول خدا نیامده است اما این مطلقاْ به این معنا نیست که نام حضرت مطلقاْ در قرآن نیامده است!!!
دو نمونه را تقدیم میکنم:
محمد بن عباس از احمد بن ادریس از عبد الله بن محمد بن عیسی از موسی بن قاسم از محمد بن علی بن جعفر روایت کرد که گفت:
شنیدم امام رضا علیه السلام که فرمود: امام صادق آیه شریفه ی وَإِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ
وَ الْمُنْجِی مِنَ الْهَلَکَاتِ الَّذِی ذَکَرَهُ اللَّهُ فِی مُحْکَمِ الْآیَاتِ فَقَالَ تَعَالَى وَ إِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ
و رهایى بخش از هلاکتها، آن کسیکه خدا در آیات محکم او را ذکر کرده و فرموده است: او در اصل کتاب نزد ما علىّ حکیم است.
لینک متن و ترجمه ی زیارت ششم امیرالمومنین در مفاتیح الجنان
خدا را شکر که مولایم علی شد!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
اما مورد دیگر :
در آیه ی ۸۴ از سوره ی شعرا از قول حضرت ابراهیم علیه السلام گفته می شود:
وَاجْعَل لِّی لِسَانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ
و زبان راستگویی را برای من در آیندگان قرار ده.
خوب حالا میگردیم دنبال جواب این درخواست.........میرسیم به آیه 50 از سوره ی مریم:
وَ وَهَبْنَا لَهُم مِّن رَّحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِیًّا
و از رحمتخویش به آنان ارزانى داشتیم و برایشان (ابراهیم و اسحاق و یعقوب)، زبان صدق علی را قرار دادیم!!
اما روایات در توضیح این آیات:
ابوبصیر از امام صادق (علیه السلام) نقل می کند که:
خداى عز و جل می فرماید: « هنگامی که [حضرت ابراهیم] از آن ها و آنچه جز خدا می پرستیدند کناره گیری کرد، ما اسحق و یعقوب را به او بخشیدیم و همه را پیغمبر قرار دادیم، و از رحمت خود بدان ها بخشیدیم، و براى آن ها على را زبان راستى قرار دادیم »
مقصود على بن ابى طالب (علیه السلام) است، زیرا ابراهیم از خداى عز و جل خواسته بود که برایش در میان پسینیان زبان راستى قرار دهد و خداى تبارک و تعالى براى او و اسحق و یعقوب، على را زبان راستگو قرار داد.
حدثنا أبی و محمد بن الحسن رضی الله عنهما قالا حدثنا سعد بن عبد الله عن یعقوب بن یزید عن محمد بن أبی عمیر عن هشام بن سالم عن أبی بصیر عن أبی عبد الله ع ... قال الله عز و جل فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَ ما یَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ کُلًّا جَعَلْنا نَبِیًّا وَ وَهَبْنا لَهُمْ مِنْ رَحْمَتِنا وَ جَعَلْنا لَهُمْ لِسانَ صِدْقٍ عَلِیًّا یعنى به علی بن أبی طالب ع لأن إبراهیم قد کان دعا الله عز و جل أن یجعل له لسان صدق فی الآخرین فجعل الله تبارک و تعالى له و لإسحاق و یعقوب لسان صدق علیا.
کمال الدین وتمام النعمة، الشیخ الصدوق، ج 1 ص 139
تأویل الآیات، شرف الدین الحسینی، ص 297 (مؤسسة النشر الإسلامی ) ج 1 ص 304 (مدرسة الإمام المهدی عج)
و از این جالبتر:
در دعای ندبه که مخصوص امام مهدی (علیه السلام و عجّل الله تعالی فرجه) می باشد، چنین آمده است:
و بعضی از اولیائت را به عنوان دوست خود گرفتی، و وقتی از تو زبان راستی در آیندگان خواست، دعایش را مستجاب نمودی و آن را علی قرار دادی.
و بعض اتخذته [لنفسک ] خلیلا، و سألک لسان صدق فی الآخرین فأجبته، و جعلت ذلک علیا.
مباحث دقیقتر روایی حتی از منابع اهل سنت و مباحث مربوط به علم صرف و نحو بیشتر را میتونید از این دو لینک در خصوص این آیه دوم پیگیری بفرماید:
و
http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=158098
و
http://donyaye-emruz.blogsky.com/
فقط یک نکته
در هیچ کجای زبان عرب "لسان"همراه با "علی" نیامده. چون باید مصداقی باشه تا بتونیم بگیم این هم نمونه ای از اون هست بنابر این اینجا علی برای لسان صدق صفت نیست و منظور شخص خاصی است که زبانش مصداق لسان صدق است یعنی مولا امیرالمومنین علی علیه السلام
خدا را شکر که مولایم علی شد!!!!!!!!!!!!!!!!
چه کنم تا جزو یاران امام زمان باشم؟؟!!!
نوشته است:بسم الله الرحمن الرحیمسلام
منه دانشجو با درسای خیلی خیلی سنگین...
میخواستم بدونم آخه منی که مثه استادو شماها...توفیق ندارم اطلاعاتمو(نه علمی...مذهبی) به این اندازه بالا ببرم!امام زمان کسی مثه منو جزء313تا یارش قبول میکنه؟!
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
313 نفر را نمیدانم
اما اگر میخواهید جزو یاران حضرت باشید
امام صادق علیه السلام می فرمایند:
من سره أن یکون من أصحاب القائم فلینتظر ولیعمل بالورع ومحاسن الاخلاق، وهو منتظر
هر کس شاد می شود که از اصحاب قائم علیه السلام باشد، می بایست که منتظر باشد و بر اساس ورع و محاسن اخلاق عمل نماید در حالی که منتظر است.
غیبت نعمانی، ص 200 ح16
ورع از تقوا بالاتر است
تقوا یعنی انجام واجب و ترک حرام
ورع بر طبق فرمایش مولا علی یعنی:
الورع الوقوف عند الشبهه
ورع یعنی توقف در امور شبه ناک
غرر الحکم ص 216
یعنی علاوه بر ترک گناه باید کسی که میخواهد یار امام زمان باشد از شبهات هم پرهیز کند!
حال ممکن است بگویید که من که در انجام واجبم می لنگم و در ترک معصیتم که تعطیل چه برسد به ترک شبهه
همه همین هستیم
اما آیا خدا قادر نیست ما را آدم کند
امام سجاد در دعای 22 ضحیفه ی سجادیه سخنی به این مضمون دارند که:
خدایا میدانم که باید نفسم را اصلاح کنم اما تو تواناتری نسبت به من در اصلاح نفسم
زورمون به نفسمون نمیرسه آیا عرضه ی گدایی در خونه ی خدا هم نداریم
درسته بی آبرو هستیم
اما خدا مگه امر نکرده که به اهل بیت که پیش خدا آبرو دارن توسل کنیم
عرضه ی توسل به اهل بیت هم نداریم
گر گدا کاهل بوَد تقصیر صاحب خانه چیست؟
و البته تمام این ها در صورتی است که ما راست بگوییم
یعنی چی ؟
یعنی حقیقتاً امام زمان را بخواهیم و امام زمان را هم برای خدا و خود امام زمان بخواهیم نه برای خودمان و دنیای خودمان و حاجات خودمان که
شخصی از امام صادق علیه السلام سوال می کند که آقا جان فرج شما اهل بیت کی فرا می رسد ؟
حضرت در پاسخش می فرمایند:
ما لک و الفرج و أنت ممّن ترید الدّنیا؟!
تو را به فرج چه کار در حالیکه دنیا را می خواهند و دنیا طلبند؟؟!!!
کسی می پرسد فرج چه زمانی است که خد را برای خدا و حضرت آماده کرده است، منی که فرج را برای آن می خواهم که دنیایم آباد شود، مشکلات اقتصادی ام حل شود و...
من آقا را برای خدا و خودش نمی خواهم
برای حوائج خودم میخواهم
و یا توهم زده ام که ایشان را برای خدا و خودش می خواهم
وگرنه نمی گفتم من درس دارم و وقت ندارم برم دینم را یاد بگیرم که مولا علی می فرمایند
یا ایها الفتیان حصنوا دینکم بالعلم
ای گروه جوانان ایمان خود را حفظ کنید با کسب علم
الحدیت-روایات تربیتى، ج2، ص: 51
در این کلام نورانی مولا مخصوصاً به جوانان امر میکنند که اگر میخواهند دینشون حفظ بشه باید بروند و نسبت به آن علم پیدا کنند!!!!
حتماً این دو تاپیک را نظری بیافکنید:
من برای دینم وقت ندارم!
و
از اون مهمتر، این تاپیک:
(B+)علل باز ماندن افراد، از یاری رساندن و بودن در رکاب امامِ زمانشان
شرط اول اینه که اول انسان با خودش صادق باشه
ببینه چه قدر برای حضرت تا حالا هزینه کرده
چه قدر وقت گذاشته
مهمترین مشکل ما اینه که راست نمیگیم
صادق نیستیم، نه با خودمون و نه با خدا
تا اونجا که من فهمیدم بر اساس آیات و روایات برای بودن در رکاب حضرت 3 چیز نیاز اساسی هست
1- تحصیل اعتقادات درست (که بسیار بسیار بسیار بسیار مهم است نسبت به بقیه!!!!!!)
2- تحصیل ورع (با همان توضیحاتی که در خصوص ورع داده شد)
3- تحصیل خلق خوش و اخلاق نیکو
برای تحصیل مورد 2 که ورع باشه هم قبلش انسان نیاز داده تا فروع دینش را خوب بشناسه و احکامش اعمال عبادیش رو خوب بلد باشه
برای انجام تمام امور بالا هم شدیداً به دو چیز نیاز داره
1- توکل و التماس شدید به خدا با حُسن ظن بسیار زیاد به فضل خدا در عین اعتراف و تقصیر خودش و فقر و عجز خودش
فضل یعنی بی استحقاق بخشیدن!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
2- توسل به اهل بیت که یگانه راه رسیدن به خدا هستند و جز آنها راهی نیست به سمت خدا و در این خصوص هم مراجعه بفرماید به این تایپک:
(A)رابطه حب اهل بیت و ایمان!#
اگر ما در طلبمان حقیقتاً صادق باشیم (که این صادقانه بودن طلب هم نشانه هایی دارد) خدا از ارائه ی فیض دریغ ندارد
منتها آن دوچیز را فراموش نکنید
مجدد تکرار میکنم
1- توکل و التماس شدید به خدا با حُسن ظن بسیار زیاد به فضل خدا در عین اعتراف و تقصیر خودش و فقر و عجز خودش
2- توسل به اهل بیت که یگانه راه رسیدن به خدا هستند و جز آنها راهی نیست به سمت خدا و در این خصوص هم مراجعه بفرماید به این تایپک:
(A)رابطه حب اهل بیت و ایمان!#
مشکل اینجا هست که بیش از 1000 سال است که ده ها و هزاران و شاید صد ها هزار نفر بوده اند که اینها را بهتر از منِ حقیر بلد بوده اند
اما کو مرد عمل؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
ای وای بر من
خدایا توفیق عمل به علم را به همه ی ما عنایت فرما
التماس دعای فراوان در حق پدر و مادرم
نکاتی ارزشمند پیرامون سلوک الی الله 2
یک نکته ی تکمیلی در خصوص این قسمت از حرفای ارسال قبلیم که نوشتم:(۱۹/دی/۹۱ ۲۲:۵۳)علی 110 نوشته است: گفتند:
اگر انسان میدونست در التماس کردن به خدا چه چیزهایی هست کاری نمیکرد جز التماس به خدا!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
به همین مضمون روایتی هم داریم که
اگر بنده می دانست که در سجده چه رحمتی او را فرا گرفته، سر از سجده بر نمیداشت!!!!!!
و سجده از بزرگترین تجلیات تضرع و التماس به درگاه خداست
و نکته ی دیگری در خصوص این قسمت که نوشته ام:
(۱۹/دی/۹۱ ۲۲:۵۳)علی 110 نوشته است: بعد گفتن کسانی هستند که بعد از یه مدت مأیوس میشوند از این که بخواهند آدم بشن و راه بندگی خدا رو پیش بگیرند
یکی از دلایل یأس اونها و نتیجه نگرفتنشون از اعمالشون این هست که برنامه ی منظم عبادی ندارند (همون عمل اندک هم اگر با نظم انجام داده بشه و مداوم باشه خیلی اثرش بیش از اعمال پراکنده است که بی نظم باشه ولو که بعضی وقتا خیلی هم زیاد باشه، یعنی یه حداقل نظمی در همان عبادات ولو حداقلی لازم هست!!!!!!!!!!!!!!!!)
این نظم در عبادت یک سرّ و نکته ی بسیار لطیف و دقیقی درِِش نهفته است
شما چه وقت یک کار رو منظم انجام میدید؟
بله
وقتی که به هر دلیلی اون کار برای شما دارای اهمیت باشه!!!!!!!!!!!!!!!!!
و وقتی کاری رو بی نظم انجام میدید
معمولاً اونکار برای شما چندان اهمیتی نداره حقیقتاً!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
کسی که بی نظم داره عبادت میکنه یه جورایی انگار خدا و عبادت خدا چندان براش اهمیتی نداره
و چه طور میشه تا وقتی حقیقتاً انسان براش خدا و عبادت خیلی اهمیت نداره منتظر باشه که در عرصه تقرب به خدا اتفاق خاصی براش پیش بیاد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
اما دو ابر نکته ی خفن
یکی به غایت سنگین
و دیگری به غایت لطیف
اول سنگین رو میگم!!!
استادِ استاد میگفتن:
وقتی یک گاو گرسنه باشه و ولش کنی توی یه مزرعه چه میکنه؟
شروع میکنه به خوردن و لگد کردن و له کردن
کاری نداره زمین مال کی هست، آیا کس دیگه ای هم محتاج این چیزایی که اون میخوره هست و.....
فقط همتش اینه که بخوره تا سیر شه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
یه خر که سیر شده رو شما وِلش کن توی یه آخور پر از خرِ ماده
چه میکنه؟
شروع میکنه به.... کاری هم نداره کی به کی هست
فقط همتش اینه که به شهوتش برسه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
حالا اگه آدم یه جایی در یک موقعیتی قرار گرفت که بتونه به مال دیگران و حق دیگران تعدی کنه (حتی به اندازه ی گرفتن حق یک شخص در ایستادن در صف نونوایی) بدون اهمیت به حق دیگران به اموال دیگران یا بیت المال دست درازی کرد
یا در خلوت که موقعیتی پیش آورد حتک حرمت های الهی رو کرد و شهوت چرانی کرد
در این صورت فرق آدم با خر و گاو چیه؟؟؟؟؟
و آن وقت بود که من به فکر فرو رفتم که فرق من با خر و گاو چیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
به قول امضای یکی از اعضای تالار:
و اما بعد از کتک
یک نکته ی بسیار لطیف و دل انگیز که اندکی هم حال داده باشیم و فقط برجک زدن نباشد ارسال ما
حکایتی رو استادِ استاد ما نقل میکنند که:
یه روزی حضرت یوسف در زمانی که عزیز مصر بوده داشته رد میشده از یه راهی، یه بچه ای رو میبینه که خیلی فقیر و ژولیده و مسکین هست
جبرئیل امین نازل میشه و میگه
ای یوسف، آیا میدانی این بچه چه کسی است؟
حضرت یوسف می فرماید، نه نمیدانم ای برادرم جبرئیل
جبرئیل امین میفرماید: این همان نوزادی است که به اذن خدا زمانیکه زلیخا به تو تهمت زد شهادت به پاکی تو داد
وقتی حضرت یوسف این را شنید، امر کرد تا آن کودک را حمام ببرند و او را سیر کنند و خلعت و لباس نو بپوشانند و اکرامش کنند و بی نیازش کنند
بعد دید که حضرت جبرئیل در حال لبخند زدن است
حضرت یوسف پرسید:
ای برادر جبرئیل، آیا از کمی اکرام ما لبخند میزنی؟؟؟؟؟؟
جبرئیل امین پاسخ میدهد:
نه خنده ام از این است که تویی که یک بنده ی خدا هستی، کسی را که در نوزادی آن هم از روی جبر و نه اختیار به زبان آمده و اقرار به پاکی تو کرده است را این چنین اکرام میکنی
در حیرتم که خداوند در روز قیامت با این خلقی که از روی اختیار اقرار به پاکی خدا کرده اند را چه میخواهد با آنها بکند!!!!!
التماس دعا برای پدر و مادرم
خدا یا ما را از کسانی قرار بده که ترس در دل دشمنان حضرت حجت می اندازند!!!
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و لعنت علی اعدائهم اجمعین و جعلنا من خیر اعوانه و انصاره والمستشهدین بین یدیه
نکاتی ارزشمند پیرامون سلوک الی الله
سلام
دلم نیامد با شما در میون نگذارم این مطالب رو
یه تماس گرفتم با استاد که بگم در کربلا دعاگویتان بودیم
بعد گفتم استاد دعا بفرماید خدا به من سحر بده!!!!
و بعد مثل رگبار، دُر و گوهر از دهانشان می ریخت و من فقط تونستم قسمتیش رو یاد داشت کنم (رومَم نمیشد بگم استاد دارم حرفاتونن رو می نویسم آروم تر بگید)
اونقدری که تونستم بنویسم ایناس
شاید به درد شما هم خورد:
بعد از اینکه به ایشان گفتم، استاد از خدا بخواید که بتونم سحر پاشم و سحر داشته باشم
گفتند: والا علی آقا من هر چی با خودم فکر میکردم میدیدم سحر خیلی خصوصی هست!
هر چند که اصلاً خود بیداری در سحر موضوعیت داره و ارزش داره ولو که چرت هم بزنی و توی رخت خوابت بشینی
اما شما از سحر شروع نکن
ابتدا سعی کن قبل از اذان مغرب مدتی با خدا مناجات داشته باشی!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
پیشنهاد هم میکنم اگه تونستی دعای 22 صحیفه ی سجادیه رو بخونی
به طور مثال فرازی داره به این مضمون که:
خدایا من میدونم که باید نفسم رو اصلاح کنم اما تو تواناتر از منی به اصلاح نفسم!!!
بعد گفتند مجدد، بیداری در سحر مهم هست اما بسیار مهمتر از اون راه پیدا کردن در محفل سحر هست!!!!
و این راه پیدا کردن آثاری داره مثل اینها:
کسی که در سحر راه پیدا کرده:
قلبش شکسته هست
در روز ذوق عمل صالح پیدا میکنه
اشک امانش نمیده
کسل و خسته نیست
اصلاً به فکرش هم خطور نمیکنه که نماز شب 11 رکعت هست فقط دلش میخواد قیام قعود و سجود و رکوع داشته باشه
و...
گفتند:
اگر انسان میدونست در التماس کردن به خدا چه چیزهایی هست کاری نمیکرد جز التماس به خدا!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
گفتند اینکه خدا در قرآن می فرماید: ما خلقتَ الجنِّ و الانسِ الّا لیعبدون معناش این نیست که انسان برای عبادت خلق شده
یعنی انسان برای عبودیت خلق شده (هر که عبودیت داشته باشد بی شک عبادت کننده است اما هر عبادت کننده ای الزاماً عبد خدا نیست، یعنی مثلاً اعمال عبادی انجام میده اما از هوای نفسش و ابلیس هم در هر چیزی اطاعت میکنه یا حالت شکستگی و خضوع رو دربرابر خدا نداره در عین اینکه اعمال عبادیش رو هم انجام میده!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)
و تضرع و اظهار فقر به خدا از مهمترین مضاهر عبودیت هست
پس آدم باید در خونه ی خدا دائم تضرع کنه همونطور که اهل بیت دائم اینجوری بودند
(یه توضیح بدم که فرق بین عبادت و عبودیت چیه:
اعمالی هستند مثل نماز و روزه و خمس و زکات و حج و... که بهشون میگن اعمال عبادی
اما الزاماً در اینها ممکن هست که تضرع و خشوع و اظهار فقر به خدا وجود نداشته باشه!!!!!!!!!!!!!!!!!!
همونطور که خدا در آیات ابتدایی سوره ی مومنون می فرماید از نشانه های مومنین این هست که در نماز خاشعند!!!!!
عبد در مقابل مولا و معبود خود متضرع و خاشع است!!!!!)
بعد گفتن کسانی هستند که بعد از یه مدت مأیوس میشوند از این که بخواهند آدم بشن و راه بندگی خدا رو پیش بگیرند
یکی از دلایل یأس اونها و نتیجه نگرفتنشون از اعمالشون این هست که برنامه ی منظم عبادی ندارند (همون عمل اندک هم اگر با نظم انجام داده بشه و مداوم باشه خیلی اثرش بیش از اعمال پراکنده است که بی نظم باشه ولو که بعضی وقتا خیلی هم زیاد باشه، یعنی یه حداقل نظمی در همان عبادات ولو حداقلی لازم هست!!!!!!!!!!!!!!!!)
و گفتند این حقه که معصومین فرمودند که تا بنده 5 چیز درش پیدا نشه به کمال نیافته!!!!
1- داشتن ساعت خلوت با خدا
2- سحر
3- شکمش پُر و انباشته نشه
4- ذکر
5- سکوت
التماس دعا برای پدر و مادرم
امروز آقای شفیعی سروستانی رو دیدم یه دعایی کرد خیلی به دلم چسبید
تا حالا خودم اینجوری دعا نکرده بودم
گفت:
خدا یا ما را از کسانی قرار بده که ترس در دل دشمنان حضرت حجت می اندازند!!!
الهی آمین به حق محمد و آل محمد
فقط میتونم بگم خدا رو شکر...
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
الحمدلله رب العالمین برگشتم
هر قدر خدا رو شکر کنم کم هست
و عبادت بی رنج لازم است
(لقمان حکیم: عبادت بی رنج سکوت است)
خدایا به قول امام معصوم علیه السلام:
اللهم الرزقنا صدق النّیة
خدایا صدق نیت روزی ما بفرما