او خواهد آمد، اگر من و امثال من بگذارند!
خدایا ما را از منتظران حقیقی اش قرار ده
او خواهد آمد، اگر من و امثال من بگذارند!
خدایا ما را از منتظران حقیقی اش قرار دهنشانه ی علم نافع:
امیرالمومنین از رسول خداوند نقل فرمودند که رسول خدا فرمود:
وَ رُوِیَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ طَلَبَ الْعِلْمَ لِلَّهِ لَمْ یُصِبْ مِنْهُ بَاباً إِلَّا ازْدَادَ بِهِ فِی نَفْسِهِ ذُلًّا وَ فِی النَّاسِ تَوَاضُعاً وَ لِلَّهِ خَوْفاً وَ فِی الدِّینِ اجْتِهَاداً وَ ذَلِکَ الَّذِی یَنْتَفِعُ بِالْعِلْمِ فَلْیَتَعَلَّمْهُ وَ مَنْ طَلَبَ الْعِلْمَ لِلدُّنْیَا وَ الْمَنْزِلَةِ عِنْدَ النَّاسِ وَ الْحُظْوَةِ عِنْدَ السُّلْطَانِ لَمْ یُصِبْ مِنْهُ بَاباً إِلَّا ازْدَادَ فِی نَفْسِهِ عَظَمَةً وَ عَلَى النَّاسِ اسْتِطَالَةً وَ بِاللَّهِ اغْتِرَاراً وَ مِنَ الدِّینِ جَفَاءً فَذَلِکَ الَّذِی لَا یَنْتَفِعُ بِالْعِلْمِ فَلْیَکُفَّ وَ لْیُمْسِکْ عَنِ الْحُجَّةِ عَلَى نَفْسِهِ وَ النَّدَامَةِ وَ الْخِزْیِ یَوْمَ الْقِیَامَة
هر که دانش را برای خدا بیاموزد، به هیچ بابی از آن نرسد مگر آنکه بیش از پیش خود را حقیرتر ببیند، با مردم متواضعتر شود، ترسش از خدا بیشتر گردد و در دینش کوشاتر شود. چنین کسی از علم بهره مند می شود، پس باید آن را بیاموزد
اما کسی که دانش را برای دنیا و منزلت یافتن نزد مردم و موقعیت یافتن نزد سلطان و حاکم فراگیرد، به هیچ بابی از آن نرسد مگر اینکه خودبزرگ بین تر شود و بر مردم بیشتر فخر فروشی کند و از خدا بیشتر غافل شود و از دین بیشتر فاصله بگیرد. چنین کسی از دانش نفع نمی برد، بنابر این باید از تحصیل دانش خود داری کند و علیه خود، حجت و پشیمانی و رسوایی در روز قیامت فراهم نیاورد.
روضة الواعظین و بصیرة المتعظین (ط - القدیمة)، ج1، ص: 12
یک سؤال
امروز داشتم یک‌سری مقاله می‌خوندم به دو عبارت بسیار جالب توجه رسیدم:
1:
leading cause of the global burden of disease in 2004 and will move into the first place by 2030.
منبع:
عبارت دوم برای یک مقاله بود که رابطه مدرنیته و افسردگی را از جهات مختلف بررسی کرده بود و در نهایت به نتیجه زیر رسیده بود:
تحلیل داده‌‌ها نشان می‌دهد که به طور کلی میزان مدرنیزاسیون با میزان بالای افسردگی همراه است.
منبع:
پاراگراف اول از عنوان:
خوب حالا برویم سر سؤال:
خوب راه حل چیست؟
مدرنیته‌ای که بزرگترین دستاور بشر مدرن و میوه رنسان (عصر روشنگریست) باعث افسردگی روز افزون بشر شده.
مشکل کجاست؟
چه باید کرد؟
راه حل به نظر شما چیه؟
پی‌نوشت:
وَ لَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿سوره حشر - آیه ۱۹﴾
و مانند کسانی مباشید که خدا را فراموش کردند، پس خدا هم آنان را دچار خودفراموشی کرد و خودشان را از یاد بردند.
أَلَا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ (سوره رعد - آیه 28)
همانا که تنها با یاد خدا قلوب به آرامش و اطمینان دست یابد.
مَن أعرَضَ عَن ذِکرِی فإنّ لَهُ مَعِیشَهً ضَنکاً (سوره طه - آیه 124)
هر کس از یاد من رویگردان شود پس برایش زندگی تنگ و سختی خواهد بود.
دو چیز وجود دارد: خود وخودیت.[نفس و نفسانیت]
خود نباید فراموش شود چرا که راه اتصال انسان به خداست. [همان نفختُ فیه من روحی؛ انا لله و انا الیه راجعون]
[خدا] در قرآن فرمود:
و لا تکونوا کالذین نسواالله فانساهم انفسهم [سوره حشر - آیه 119]
اما خودیت [نفسانیت، انانیت، رفتن دنبال هوا و هوس و حرص و آز و جاه و مقام] و باد کردن غلط است.
این خود[نفس] در حیوانات هم هست این که شیر پای اولیا خدا را می بوسد، چون خود او [نفسش] مخاطب قرار گرفته نه طبیعتش که درندگی است.
و تمدن و غرب و مدرنیته همان است که خود و نفس و از کجا آمده‌ام، آمدنم بهر چه بود، به کجا می‌روم آخر را از یاد برده
و تابع نفسانیت و هواها شده و این بشری که چهارنعل به دنبال تحقق هواهای نفسش است و کاری با خالق ندارد و خود ربوبیت خود را بر عهده گرفته است عاقبتش چه می‌شود؟
می‌شود بشر مدرنی که روز به روز با پدیده افسردگی بیش از پیش دست و پنجه نرم می‌کند و هر روز افسرده‌تر از دیروز می‌شود و به تحقق آیه ذیل بیش از پیش نزدیک می‌شود:
مَن أعرَضَ عَن ذِکرِی فإنّ لَهُ مَعِیشَهً ضَنکاً (سوره طه - آیه 124)
هر کس از یاد من رویگردان شود پس برایش زندگی تنگ و سختی خواهد بود.
سیره ائمه علیهم السلام در برخورد با مصیبت‌ها و گرفتاریها و بلاها
و کان للصادق علیه السلام ابن فبینا هو یمشى بین یدیه إذ غص فمات فبکى و قال:
لئن اخذت لقد بقیت ، و لئن ابتلیت لقد عافیت، ثم حمل الى النساء فلما رأینه صرخن فأقسم علیهن أن لا یصرخن،
فلما أخرجه للدفن قال: سبحان من یقتل أولادنا و لا نزداد له حبا، فلما دفنه قال: یا بنى وسع الله فی ضریحک و جمع بینک و بین نبیک.
و قال علیه السلام: انا قوم نسأل الله ما نحب فیمن نحب، فیعطینا، فإذا أحب ما نکره فیمن نحب، رضینا.
امام صادق علیه السلام پسری داشتند، روزی در حالی که در جلو حضرت راه می‌رفت ناگهان چیزی در گلویش گیر کرد و مُرد. حضرت گریست و گفت:
[الهی] اگر بگیری، هم تو هستی که می‌دهی، و اگر گرفتار سازی، هم تو هستی که عافیت بخشی. سپس پیکر او را نزد بانوان بردند. وقتی زن‌ها آن کودک را دیدند، شیون کردند. حضرت آنان را قسم داد که شیون و فریاد نکنند. چون او را برای دفن بیرون بردند فرمود:
منزّه است خدایی که فرزندان ما را می‌کشد، یکن جز بر محبت ما به او افزوده نمی‌شود و چون پیکرش را به خاک سپرد فرمود: فرزندم! خداوند آرامگاه تو را گشایش دهد و تو را با پیامبرت گرد هم آورد.
همچنین فرمود:
ما مردمی هستیم که برای کسانی که دوستشان داریم، آنچه دوست داریم از خدا درخواست می‌کنیم و خدا آن را به ما می‌دهد. لیکن اگر خدا چیزی را دوست بدارد که ما آن را برای کسی که دوست داریم، نمی‌پسندیم [در اینجا مثلاً همین فوت ناگهانی کودکشان را که خدا خواسته و قبل از اراده خدا امام علیه السلام آن را برای فرزندشان نمی‌پسندیدند]، به خواست خداوند خشنود می‌شویم. [در اینجا مثلاً هنگام جاری شدن خواست و اراده خدا همانگونه که خود امام علیه السلام هم بیان فرمودند با مرگ فرزند خشنود بودند و بابت این امر حتی محبتشان به پروردگار بیش از پیش شد.]
الدعوات (قطب راوندی):ص 286
اگر کسی بسیار گرفتار اتفاقاتی می‌شود که برایش غم و غصه به دنبال دارد در این حدیث علوی عمیقاً بیاندیشد...
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ مَا أَصَابَکُمْ مِنْ مُصِیبَةٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ وَ یَعْفُو عَنْ کَثِیرٍ (سوره شوری - آیه 30)
هیچ مصیبتی به شما نمی‌رسد مگر به واسطه کردار خودتان و (خداوند) از (عقوبت) بسیاری (از گناهانتان) در می‌گذرد و عفو می‌نماید.
اگر کسی بسیار گرفتار اتفاقاتی می‌شود که برایش غم و غصه به دنبال دارد و راهی هم برای خلاصی از آن پیدا نمی‌کند (و نمی‌داند از کجا دارد می‌خورد) در این حدیث علوی عمیقاً بیاندیشد...
مولی الموحدین
امیرالمؤمنین
امام العارفین
یعسوب الدین
اسد الله الغالب
غالب کل غالب
علی بن ابی‌طالب علیهما اسلام:
من أسر ما یرضی الله (عزوجل) أظهر الله له ما یسره، و من أسر ما یسخط الله (تعالى) أظهر الله ما یحزنه.
هر کس در پنهان آنچه را مایه رضایت و خوشنودی پروردگار است انجام دهد، خدای تعالی آنچه را که مایه سرور و شادی اوست برایش آشکار نماید؛ و هر کس در پنهان آنچه را مایه خشم و ناخشنودی خداست انجام دهد،خدای تعالی آنچه را که مایه غم و اندوهش باشد برایش آشکار نماید.
امالی (شیخ طوسی): ج1، ص 182
مشکل اخلاقی، مالی، بدهی و غم و غصه دارم چه کنم؟! + چگونه توفیق اقامه نماز شب را کسب کنیم
نماز شب (در دنیا) باعث زیبایی سیما، و نیکویی اخلاق و خوشبویی بدن و فراوانی رزق و مایه ادای قرض‌ها و موجب از بین رفتن غم و باعث تقویت نور چشم است.
مشکل اخلاقی، مالی، بدهی و غم و غصه دارم چه کنم؟! + چه کنم تا نماز شب خوان شوم
نماز شب (در دنیا) باعث زیبایی سیما، و نیکویی اخلاق و خوشبویی بدن و فراوانی رزق و مایه ادای قرض‌ها و موجب از بین رفتن غم و باعث تقویت نور چشم است.
نماز شب؛ بخوانیم تا بخوانیم (این مجمل را بخوانیم تا إن شاء الله توفیق شود خودش را بخوانیم.)
بسم الله الرحمن الرحیم
إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِیلًا (سوره مزمّل - آیه 6)
بی تردید عبادت و نماز در دل شب محکم‌تر و پایدارتر و گفتار در آن استوارتر و درست‌تر است.
وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّکَ عَسَىٰ أَن یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَامًا مَّحْمُودًا (سوره اسراء - آیه 79)
و پاسی از شب را (از خواب برخیز، و) قرآن (و نماز) بخوان!
وَ مِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَ سَبِّحْهُ لَیْلًا طَوِیلًا (سوره انسان - آیه 26)
و در شبانگاه برای او سجده کن، و مقداری طولانی از شب، او را تسبیح گوی.
یا بنی، إیاک وکثره النوم باللیل، فإن کثرة النوم باللیل تدع الرجل فقیرا یوم القیامة. (امالی (شیخ صدوق): ص304)
ای پسرم. از خوابیدن زیاد در شب بپرهیز؛ زیرا زیاد خوابیدن در شب، انسان را در روز قیامت فقیر و تهیدست می‌نماید.
اى پسر عمران! دروغ مى‌گوید آن که گمان مى کند مرا دوست دارد، در حالى که چون شب فرا مى‌رسد از من چشم مى‌پوشد و به خواب مى رود. مگر چنین نیست که هر عاشقى خلوت با معشوقش را دوست مى‌دارد؟
هان اى پسر عمران! این منم که بر حال دوستانم آگاهم، چون شب آنان را فراگیرد چشم دلشان را دگرگون مى‌سازم، و عقوبتم را در مقابل دیدگانش مجسم مى‌کنم آن گونه که از راه شهود و رویارویى با من به مخاطبه مى‌پردازند و در حضور با من به گفتگو مى‌نشینند.
اى پسر عمران! در دل شب‌هاى تار از دلت خشوع، و از بدنت خضوع، و از چشمانت اشک نثار من کن و مرا بخوان که مرا به خود نزدیک و اجابت‌کننده دعوتت خواهى یافت.
أَخْبِرْنِی جُعِلْتُ فِدَاکَ أَیُّ سَاعَةٍ یَکُونُ اَلْعَبْدُ أَقْرَبَ إِلَى اَللَّهِ وَ اَللَّهُ مِنْهُ قَرِیبٌ قَالَ إِذَا قَامَ فِی آخِرِ اَللَّیْلِ وَ اَلْعُیُونُ هَادِئَةٌ فَیَمْشِی إِلَى وَضُوئِهِ حَتَّى یَتَوَضَّأَ بِأَسْبَغِ وُضُوءٍ ثُمَّ یَجِیءُ حَتَّى یَقُومَ فِی مَسْجِدِهِ فَیُوَجِّهُ وَجْهَهُ إِلَى اَللَّهِ وَ یَصُفُّ قَدَمَیْهِ وَ یَرْفَعُ صَوْتَهُ وَ یُکَبِّرُ وَ اِفْتَتَحَ اَلصَّلاَةَ فَقَرَأَ أَجْزَاءً وَ صَلَّى رَکْعَتَیْنِ وَ قَامَ لِیُعِیدَ صَلاَتَهُ نَادَاهُ مُنَادٍ مِنْ عَنَانِ اَلسَّمَاءِ عَنْ یَمِینِ اَلْعَرْشِ أَیُّهَا اَلْعَبْدُ اَلْمُنَادِی رَبَّهُ إِنَّ اَلْبِرَّ لَیُنْشَرُ عَلَى رَأْسِکَ مِنْ عَنَانِ اَلسَّمَاءِ وَ اَلْمَلاَئِکَةَ مُحِیطَةٌ بِکَ مِنْ لَدُنْ قَدَمَیْکَ إِلَى عَنَانِ اَلسَّمَاءِ وَ اَللَّهُ یُنَادِی عَبْدِی لَوْ تَعْلَمُ مَنْ تُنَاجِی إِذاً مَا اِنْفَتَلْتَ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ یَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ مَا اَلاِنْفِتَالُ قَالَ تَقُولُ بِوَجْهِکَ وَ جَسَدِکَ هَکَذَا ثُمَّ وَلَّى وَجْهَهُ فَذَلِکَ اَلاِنْفِتَالُ وَ قَالَ أَبْغَضُ اَلْخَلْقِ إِلَى اَللَّهِ جِیفَةٌ بِاللَّیْلِ بَطَّالٌ بِالنَّهَارِ. (بحار الأنوار(علامه مجلسی): ج 87 ، ص 158)
در این موقع از جانب عرش این ندا برخیزد:
اى بنده‌اى که در حال خواندن خدائى، احسان و خیر از جانب عالم ملکوت بر سرت در حال پخش و ریزش است، و فرشتگان در کنار قدم‌هایت تا اوج آسمان اطرافت را گرفته و خداى مهربان ندا مى کند:
اى بنده من! اگر بدانى با که در حال گفتگو و راز و نیازى انفتال از خود نشان نمى‌دهى.
گفتم: اى پسر پیامبر! فدایت گردم مقصود از انفتال چیست؟
امام علیه السلام در حالى که صورت خود را به سمت پشت سر مى‌چرخانید فرمود: انفتال این است که صورت و بدنت را برگردانى.
* مفضّل بن عمر از حضرت صادق علیه السلام و آن حضرت از پدرانش روایت مى فرماید که رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود:
ان الله عزّ وجلّ أوحى إلى الدنیا: ان أتعبی من خدمک، واخدمی من رفضک، و ان العبد إذا تخلى بسیده فی جوف اللیل و ناجاه، أثبت الله النور فی قلبه، فإذا قال: یا ربّ یا ربّ، ناداه الجلیل جلّ جلاله: لبیک عبدی، سلنی أعطک، و توکلّ علیّ أکفک، ثم یقول جلّ جلاله لملائکته: ملائکتی انظروا إلى عبدی، فقد تخلى بی فی جوف اللیل المظلم، و البطالون لاهون و الغافلون نیام، اشهدوا أنی غفرت.(مستدرک الوسائل(محدّث نوری): ج 6 ، ص 339)
خداوند به دنیا وحى کرد: هر کس که در خدمت تو باشد، تو او را به رنج و تعب بینداز، و هر کس که تو را رها کند تو در خدمت او باش.
و هرگاه عبد در دل شبِ تار با مولاى خویش خلوت نموده با او به راز و نیاز بپردازد، خداوند نور را در دل وى جایگزین سازد، و چون بگوید: اى ربّ من و اى ربّ من، خداوند جلیل ندایش داده و گوید: لبَّیک اى بنده من، بخواه از من تا عطایت کنم، به من توکل نماى تا کفایتت نمایم. سپس حضرت حق به ملائکه فرماید:
اى فرشتگان من، بنده‌ام را بنگرید در دل شب با من خلوت کرده در حالى که بطالت پیشگان به لهو و لعب مشغولند، و غفلت‌زدگان در بستر خواب آرمیده‌اند، اینک گواه باشید که من به طور حتم او را آمرزیدم.
انَّ الْوُصُولَ الَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ لا یُدْرَکُ الّا بِامْتِطاءِ اللَّیْلِ. (بحار الأنوار: ج75، ص 380)
به راستی که وصول به خداوند سفر و سیرى است که جز با مرکبِ شب (زنده‌داری و عبادت شبانه)، پیمودن راهش ممکن نیست.
شرف المومن صلوته باللیل و عزه کف الاذی عن الناس. (بحارالانوار، ج 87، ص 141)
خدا رحمت کند مردی را که شب از خواب برخیزد و نماز شب بخواند و همسرش را نیز بر این عمل تشویق نماید و اگر بیدار نشد (با اجازه قبلی او) به صورت وی آب بپاشد و او را بیدار کند و خدا رحمت کند زنی را که در شب برخیزد و نماز شب بخواند و شوهرش را نیز بدین عمل وادار کند و اگر از جای برنخواست (بااذن قبلی او) آب به صورتش بپاشد تا او را بیدار کند.
ما من عبد یحدث نفسه بقیام ساعة من اللیل فینام عنها الا کان نومه صدقة تصدق الله بها علیه و کتب له أجر ما نوی. (میزان الحکمه، ج 5،ص 423)
کسی که به نیت بیدار شدن برای نماز شب بخوابد خواب او نوعی صدقه بشمار می‌آید و خداوند متعال برای او پاداش نماز شب را مقرر می‌دارد.
* حضرت امام جعفر صادق علیه السلام:
ما من عمل حسن یعمله العبد الا و له ثواب فی القران الا صلاة اللیل، فان الله لم یبین ثوابها لعظم خطرها عنده فقال: تتجافی جنوبهم عن المضاجع...«فلا تعلم نفس ما اخفی لهم من قره أعین جزاء بما کانوا یعملون.(سوره سجده - آیه 17)» (بحارالانوار، ج 8،ص 126)
پاداش همه اعمال نیک در قرآن آمده است. جز نماز شب و ثواب نماز شب را خدا به جهت عظمت آن بیان نکرده، و تنها در مدح اهل نماز شب فرمود: آنان در نیمه های شب از خوابگاه خود بر می خیزند... پس هیچ کس نمی داند چه نوع پاداش ارزشمندی برای او بجهت این کردارهای نیکی که انجام داده، در نظر گرفته شده است.
* حضرت امام جعفر صادق علیه السلام:
لا تدع قیام اللیل، فان المغبون من حرم قیام اللیل. ان الرجل لیکذب الکذبة فیحرم بها صلاة اللیل، فاذا حرم صلاة اللیل حرم بها الرزق. لیس منا من لم یصل صلاة اللیل. (علل الشرایع (شیخ صدوق): ج2، ص 362)
از نماز شب دست برمدار زیرا کسی که از نماز شب باز ماند زیانکار است، و بسا انسان در زندگی مبتلا به دروغ گفتن می‌شود و از خواندن نماز شب محروم می‌ماند و از رزق و روزی حلال او کاسته می‌شود.
از ما نیست آنکه اهل نماز شب نباشد.
صلاة اللیل تحسن الوجه و تحسن الخلق و تطیب الریح و تدر الرزق، وتقضی الدین، و تذهب بالهم، و تجلو البصر. (ثواب الأعمال و عقاب الأعمال , ج 1 , ص 42)
نماز شب (در دنیا) باعث زیبایی سیما، و نیکویی اخلاق و خوشبویی بدن و فراوانی رزق و مایه ادای قرض‌ها و موجب از بین رفتن غم و باعث تقویت نور چشم است.
اذا کان آخر اللیل یقول الله سبحانه: هل من داع فاجیبه؟ هل من سائل فاعطیه سؤله؟ هل من مستغفر فاغفر له؟ من تائب فاتوب علیه. (ارشاد القلوب، ج 2، ص 18)
هنگامی که آخر شب فرا می‌رسد خداوند منزه فرماید: آیا دعا کنندهای هست تا اجابتش کنم؟ آیا درخواست کنندهای هست تا حاجاتش را عطا کنم؟ آیا استغفار کنندهای هست تا او را بیامرزم؟ آیا توبه کننده هست تا توبه‌اش را بپذیرم؟
* قضای نماز شب را، نیز فضیلت بسیار است، چنانکه از امام صادق (علیه السلام) روایت شده است که شخصی به آن حضرت عرض کرد:
فدایت شوم چه بسا اتفاق می‌افتد که یک، دو، یا سه ماه نماز شب از من فوت می‌شود و من آن را به روز قضا می‌کنم. آیا این کار جایز است؟
* رسول خدا (صلی الله علیه وآله) فرمودند: خدای تعالی به بنده‌ای که قضای نماز شب را بجای می‌آورد مباهات می‌کند و می‌فرماید:
ای فرشتگان، این بنده چیزی را که به او واجب نکرده‌ام قضا می‌کند. گواه باشید که من او را آمرزیدم.
* علامه طباطبایی می فرمود: «چون در نجف اشرف برای تحصیل مشرّف شدم، از نقطه نظر قرابت و خویشاوندی، گاه گاهی به محضر مرحوم قاضی شرفیاب می‌شدم؛ تا یک روز در مدرسه‌ای ایستاده بودم که مرحوم قاضی از آن جا عبور می‌کردند. چون به من رسیدند، دست خود را روی شانه من گذاردند و گفتند: ای فرزند! دنیا می‌خواهی، نماز شب بخوان؛ آخرت می‌خواهی، نماز شب بخوان! [برگرفته از سایت حوزه نت مجله:پرسمان-تیر و مرداد ماه 1392 شماره 127-126 ]
* حضرت امام جعفر صادق علیه السلام به نقل از رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و اله فرمودند:
افضل الناس من عشق العباده فعانقها و احبها بقلبه و باشرها بجسده و تفرغ لها فهو لا یبالی علی ما اصبح من الدنیا علی عشر ام علی یسر. (وسائل الشیعه 61:1 ح 2)
با فضیلت‌ترین مردم کسی است که به عبادت عشق می‌ورزد و با آن هم‌آغوش می‌گردد و از اعماق دل آن را دوست می‌دارد و با تمامی وجود برای آن به پا می‌خیزد و خود را برای آن مهیا و آماده می‌سازد. پس، چنین کسی باکی از آن ندارد که شب خویش را در آسایش و نعمت به صبح رساند یا در سختی یا نعمت.
* در توقیعی از ناحیه امام حسن عسکری علیه السلام برای ابن بابویه صادر شده که در آن آمده است:پیامبر صلی الله علیه و آله به علی علیه السلام سفارش کرد و فرمود:
ای علی! بر تو باد نماز شب، بر تو باد نماز شب، بر تو باد نماز شب، و کسی که نماز شب را سبک بشمارد از ما نیست.»
بانو فاطمه طباطبایی در خاطرات خود اینطور می‌گوید که یک بار که با آقا (مرحوم امام خمینی رحمت الله علیه) نشسته بودیم و صحبت می‌کردیم به ایشان گفتم: سبک شمردن نماز در منظور امام صادق علیه السلام شاید به این معناست که شخص نمازش را یک بار بخواند و یک بار نخواند، آقا گفت: خیر اینکه خلاف شرع است اگر نماز نخواند. منظور امام صادق علیه السلام این است که به طور مثال اگر هنگام نماز ظهر است، فرد به کار دیگری مشغول است و آن کار را به نماز ارجحیت داده است و به همین دلیل نماز را سبک شمرده است. [برگرفته از خاطره نقل شده در کتاب برداشت‌هایی از سیره امام خمینی(رحمت الله علیه)، جلد 3.]
منکر واجبات کافر است
انجام دادن یا ندادن واجبات یک چیز است
قبول داشتن یا نداشتن آن چیز دیگر
مثلاً شاید کسی بگوید من قبول دارم باید نماز خواند و نماز خواندن واجب است اما برایم سخت است و گاهی تنبلیم می‌آید (به اصطلاح کاهل نماز است.)
چنین کسی بسیار تفاوت دارد با کسی که بگوید من اصلاً نماز را قبول ندارم.
یا مثلاً کسی بگوید که من می‌دانم داشتن حجاب واجب است اما زوم به نفسم نمی‌رسد که آن را درست اجرا کنم. چنین کسی بسیار تفاوت دارد با کسی که بگوید من اصلاً حجاب را قبول ندارم.
فرقش چیست؟
اولی می‌شود مسلمان اهل معصیت و گناه
دومی می‌شود کافر که عذابش اصلاً قابل قیاس با مسلمان معصیت‌کار نیست!
از کجا می‌گویم؟!
حضرت امام محمد باقر علیه السلام:
مَنْ جَحَدَ الْفَرَائِضَ کَانَ کَافِراً.
هر کس منکر واجبات شود کافر است.
اصول کافى (ثقة الاسلام کلینی): ج3 ، ص 55 ، حدیث 2
ویژه محتکرانی که گمان می‌کنند مسلمانند
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم