در روزگار کنونی که مشکلات معیشتی و اقتصادی فراوان شده است:

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم

لَا نَسْأَلُکَ رِزْقًا نَّحْنُ نَرْزُقُکَ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَى ﴿۱۳۲ - طه﴾
ما از تو روزی نمی‌خواهیم بلکه ما به تو روز‌ی می‌دهیم و عاقبت نیک برای تقوا است. (132)

در روزگار کنونی که مشکلات معیشتی و اقتصادی فراوان شده است، و گرانی‌ها و تحریم‌ها و کارشکنی‌های استکبار جهانی و بی‌کفایتی و خیانت و دزدی برخی مسئولین وطنی باعث بحران‌های اقتصادی شده است و در سایه این‌ها بسیاری در مسئله رزق و روزی گرفتار ترس و نگرانی شده‌اند، احادیث ذیل بسیار تأمل برانگیز می‌نماید:

مولا امیرالمؤمنین علی علیه السلام:

قَدْ تَکَفَّلَ لَکُمْ بِالرِّزْقِ وَ أُمِرْتُمْ بِالْعَمَلِ فَلَا یَکُونَنَّ الْمَضْمُونُ لَکُمْ طَلَبُهُ أَوْلَى بِکُمْ مِنَ الْمَفْرُوضِ عَلَیْکُمْ عَمَلُهُ مَعَ أَنَّهُ وَ اللَّهِ لَقَدِ اعْتَرَضَ الشَّکُّ وَ دَخِلَ الْیَقِینُ حَتَّى کَأَنَّ الَّذِی ضُمِنَ لَکُمْ قَدْ فُرِضَ عَلَیْکُمْ وَ کَأَنَّ الَّذِی قَدْ فُرِضَ عَلَیْکُمْ قَدْ وُضِعَ عَنْکُمْ.

خدا رزق شما را تعهد کرده و شما فقط مأمورید که انجام وظیفه کنید. [کار روزی  رسان شما نیست، تلاش برای تحصیل رزق حلال وظیفه بندگی شما است. رو‍زی‌رسان خداست!)
بنابر این نباید امری که برایتان ضمانت شده بیشتر از کاری که انجامش برای شما واجب شده است در نظرتان اهمیت داشته باشد!!
به خدا سوگند،
تردید روی آورده
و یقین فاسد گردیده است!
و کار به جایی رسیده که
گویا آنچه که برای شما ضمانت شده تحصیلش بر شما واجب است!
و آنچه واجب گردیده از شما ساقط شده است.

فرازی از خطبه 114 نهج البلاغه

مولا امیرالمؤمنین علی علیه السلام:

 ... لا تحمل هم سنتک علی هم یومک! کفاک کل یوم علی ما فیه، فان تکن السنة من عمرک فان الله تعالی سیؤتیک فی کل غد جدید ماقسم لک، و ان لم تکن السنة من عمرک فما تصنع بالهم فیما لیس لک، و لن یسبقک الی رزقک طالب،
و لن یغلبک علیه غالب، و لن یبطی عنک ما قد قدر لک. (1)

 ... اندوه سال خود را بر اندوه امروزت می‌افزای، که روزی هر روز، برای تو کافی است. اگر آن سال در شمار عمر تو باشد، خدای بزرگ در فردای هر روز آنچه قسمت تو فرموده عطا فرماید و اگر آن سال در شمار عمر تو نیست، پس غم تو بر آنچه از آن تو نیست برای چیست؟
در آنچه روزی توست هیچ خواهنده بر تو پیشی‌ نمی‌گیرد!
 و هیچ غالبی بر تو [در رسیدن آن رزق بدستت] چیره نشود!!
و [رسیدن] آنچه برایت مقدر شده به تأخیر نمی‌افتد.

 نهج البلاغه: ص 543، فرازی از حکمت 317


حضرت امام جعفر صادق علیه السلام:

عَلِمْتُ أَنَّ رِزْقِی لَا یَأْکُلُهُ غَیْرِی فَاطْمَأْنَنْتُ.

دانستم رزق مرا دیگری نمی‌خورد پس آسوده گشتم.

بحارالانوار (علامه مجلسی): ج 78، ص 228


حضرت امام سجاد علیه السلام:

أَبِی حَمْزَةَ اَلثُّمَالِیِّ قَالَ: ذُکِرَ عِنْدَ عَلِیِّ بْنِ اَلْحُسَیْنِ عَلَیْهِمَا اَلسَّلاَمُ غَلاَءُ اَلسِّعْرِ فَقَالَ وَ مَا عَلَیَّ  مِنْ غَلاَئِهِ إِنْ غَلاَ فَهُوَ عَلَیْهِ وَ إِنْ رَخُصَ فَهُوَ عَلَیْهِ.

از گرانى کالاها نزد امام سجّاد علیه السّلام سخن به میان آمد، حضرت فرمود:
مرا به گرانى چه کار؟
اگر گران شود روزى‌ام بر عهده خداست،
و اگر ارزان شود نیز بر عهدۀ اوست.

الکافی , ج 5 , ص 81

در این روزگار که مرتب از سخن و گلایه از گرانی‌های وحشتناک اجناس است (فارغ از اینکه گرانی چه مقدار به علت تحریم‌ها و کارشکنی‌های خباثت‌آلود مستکبران عالم است و چه مقدارش به علت بی‌عرضه‌گی و یا خیانت و دزدی برخی مسئولین!) باور به این سخن امام سجاد علیه السلام برای آسودگی خاطر کفایت می‌کند!


حضرت امام محمد باقر علیه السّلام:

لیس من نفس إلاّ و قد فرض اللّه-عزّ و جلّ-لها رزقا حلالا یأتیها فی عافیه و عرّض لها بالحرام من وجه آخر، فإن هی تناولت شیئا من الحرام قاصّها به من الحلال الّذی فرض لها، و عند اللّه سواها فضل کثیر، و هو قوله-عزّ و جلّ-: «وَ سْئَلُوا اللّٰهَ مِنْ فَضْلِهِ. (2)

خداوند براى هر انسان رزق حلالى را مشخص و حتمى کرده که به طور کامل به او خواهد رسید، و از طرف دیگر رزق حرامى نیز به او عرضه مى‌شود، پس اگر از آن حرام مقدارى برداشت، به همان اندازه از مال حلال او کم مى‌شود
 و نزد خدا علاوه بر آن دو مال، زیادى و افزونیِ فراوانی هست که خداوند درباره آن در قرآن می‌فرماید: «از فضل و زیادى که پیش خدا است از او درخواست کنید.» [که این زیادی و افزونی فراوان با دعا و درخواست از درگاه الهی به دست بنده می‌رسد.]

 الکافی: جلد 5 ، صفحه 80


 رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله خطاب به امیرالمومنین علی علیه السلام:

یا علی، إن من الیقین أن ... لا تحمد أحدا على ما آتاک الله...، و لا تذم أحدا على ما لم یؤتک.

 یا علی!
از [ آثار] #یقین این است که...
در آنچه خدا به تو داده، کس دیگرى را نستایى [و در هر نعمتی که به تو می‌رسد منعم حقیقی را خدا ببینی‌ و نظر استقلالی به مخلوقی که واسطه رسیدن این نعمت به تو بوده نداشته باشی.]
 ... و کسى را در آنچه خدا به تو نداده، نکوهش مکنى (چرا که تا خدا اراده نکند بلایی به تو نمی‌رسد و کسی هم نمی‌تواند تو را از رزق مقدّرت محروم کند.]...

 تحف العقول: ص۶


 حضرت امام سجاد علیه السلام:

 اللّهمّ صن وجهی بالیسار، و لا تبتذل جاهی بالاقتار، فأسترزق أهل رزقک و أستعطی شرار خلقک، فأفتتن به حمد من أعطانی، و أبتلی بذمّ من منعنی، و أنت من دونهم ولیّ الإعطاء و المنع.

 خداوندا
آبرویم را با گسترش و وسعت در مال و دارئی‌ حفظ فرما
و شخصیتم را به واسطه تنگ‌دستی بی‌اعتبار مکن
که در نتیجه آن از روزی خورانت روزی طلب کنم
و از مخلوقین شرورت خواستار عطا گردم
 و بدین سبب به ستایش کسی که چیزی به من عطا کرده گرفتار شوم
و یا به بدگوئی از کسی که از من دریغ داشته مبتلا گردم
در صورتی که [در ورای بخشش و منع آنها #تدبیر_و_اراده توست و] سرپرست بخشش و دریغ در حقیقت توئی نه آنها!

 فراز‌هایی از #دعای_مکارم_الاخلاق؛ دعای بیستم صحیفه سجادیه که در ملحقات دوم مفاتیح الجنان هم آمده‌ است و از جامع‌ترین و بهترین و کامل‌ترین دعاهاست.
 این دعای شریف از ادعیه بسیار مورد تأکید و توصیه عالم ربّانی حضرت آیت الله یعقوبی قائنی رضوان الله تعالی بوده است!


 در پایان نیز یکی از مهمترین #ادعیه در باب #وسعت_رزق که مورد تأکید بسیار ویژه عالم ربّانی حضرت آیت الله یعقوبی قائنی رضوان الله تعالی علیه بود تقدیم می‌شود:

 از معاویة بن عمّار نقل شده:
از امام صادق علیه السّلام درخواست کردم تا براى رزق دعایى تعلیم من فرماید، آن حضرت این دعا را به من آموخت،
 "ما رأیت أجلب منه للرزق"
و من براى زیاد شدن رزق، چیزى بهتر از این ندیدم!

 اَللّهُمَّ ارْزُقْنى مِنْ فَضْلِکَ الْواسِعِ الْحَلالِ الطَّیِّبِ رِزْقاً واسِعاً حَلالاً طَیِّباً بَلاغاً لِلدُّنْیا وَالاْخِرَةِ صَبّاً صَبّاً هَنیئاً مَریئاً مِنْ غَیْرِ کَدٍّ وَلا مَنٍّ مِنْ اَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ اِلا سَعَةً مِنْ فَضْلِکَ الْواسِعِ فَاِنَّکَ قُلْتَ وَاسْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ فَمِنْ فَضْلِکَ اَسْئَلُ وَ مِنْ عَطِیَّتِکَ اَسْئَلُ وَ مِنْ یَدِکَ الْمَلاْ اَسْئَلُ.

 خدایا از فضل گسترده‌ات نصیبم کن،
[رزقی] حلالِ پاکیزه،
روزى فراخ حلال پاک
[که] براى دنیا و آخرت مرا رساننده [به خیرم] باشد،
ریزان ریزان
گوارا و  لذیذ
بدون زحمت
و بدون منّت از احدى از بندگانت،
تنها وسعتى از فضل واسعت باشد،
زیرا تو فرمودى: «از فضل خدا بخواهید(سوره نساء - آیه 31)»
پس از فضل تو مى‌خواهم،
و از عطاى تو درخواست مى‌نمایم،
و از دست [فضل و رحمت] تو پُر مى‌طلبم.

 الکافی: ج2، ص 551 - مفاتیح الجنان، فصل پنجم (ادعیه وارد برای وسعت رزق) دعای اول!


 نتایج حاصل از این احادیث شریف:
(1) رزق انسان مقدّر شده و احدی (هیچ یک از مسئولین و صاحب منصبان ایرانی و خارجی) و تحت هیچ شرایطی (تحریم، دزدی و خیانت و بی کفایتی مسئولین) نمی‌تواند آن کم و یا حتی زیاد کند.
(2) دغدغه انسان باید رعایت تقوا باشد، نه کسب روزی، از لوازم تقوا تلاش برای کسب روزی حلال است! اما کار رازق انسان نیست! کار کردن از شئون بندگی است و روزی رسان خداست!
3) ) به هر مقدار مال حرام در زندگی خود وارد کردیم، باید بدانیم که به مقدار حلالش موجود بوده و اگر صبر می‌کردیم به دست ما می‌رسیده است!
 (4) به جز رزق مقدّر، یک رزق اضافه و افزونی در نزد خداست که از فضلش به هر که آن را بطلبد عنایت می‌فرماید.
(5) برای طلب آن رزق افزون، بهتر است به سراغ ادعیه‌ای که از معصومین علیهم السلام به ما رسیده رجوع کنیم که یکی از بهترین و مجرّب‌ترین و معتبرترین‌هایش تقدیم شد.
(6) به هیچ وجه نباید به دیگران  در مسئله رزق نگاه استقلالی داشت، که اگر چیزی به ما بخشید با دید استقلالی به مدح و ستایشش بپردازیم و اگر به حسب ظاهر چیزی از ما منع کرد به بدگویی از او بپردازیم.


@justhadis110

The hardest poverty

رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله وصیته لامیر المؤمنین علی بن ابی‌طالب علیهما السلام:

یا علی إنه لا فقر أشد من الجهل.

Prophet Muhammad (PBUH), Prophet Muhammad (PBUH & HP), addressed to his successor, Ali ibn Abi Talib (pbuh):

No poverty is harder than ignorance

تحف العقول (ابن شعبة الحرانی): ص 11

Best supporter

رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله وصیته لامیر المؤمنین علی بن ابی‌طالب علیهما السلام:

یا علی لا مظاهرة أحسن من المشاورة.

Prophet Muhammad (PBUH), Prophet Muhammad (PBUH & HP), addressed to his successor, Ali ibn Abi Talib (pbuh):

No supporter is better  than consulting

تحف العقول (ابن شعبة الحرانی): ص 11

The most fearsome loneliness

رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله وصیته لامیر المؤمنین علی بن ابی‌طالب علیهما السلام:

لا وحدة أوحش من العجب.

Prophet Muhammad (PBUH), Prophet Muhammad (PBUH & HP), addressed to his successor, Ali ibn Abi Talib (pbuh)

No loneliness is more frightening than selfishness

تحف العقول (ابن شعبة الحرانی): ص 11

The most profitable asset

رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله وصیته لامیر المؤمنین علی بن ابی‌طالب علیهما السلام:
لا مال أعود من العقل.

Prophet Muhammad (PBUH), Prophet Muhammad (PBUH & HP), addressed to his successor, Ali ibn Abi Talib (pbuh)

No financial is more profitable than wisdom

تحف العقول (ابن شعبة الحرانی): ص 11

beauty of our words

 امام علی بن موسی الرضا علیه السّلام:

إنّ النّاسَ لَو عَلِمُوا مَحاسِنَ کَلامِنا لَاتَّبَعُونا.

Imam Reza (pbuh)
.If people knew the beauty of our words, they would certainly follow us

معانی الاخبار (شیخ صدوق): ص 180 

بزرگترین دستاورد مدرنیته به گواه سازمان بهداشت جهانی چیست؟ که فراگیرترین اثر را بر همه مردم دارد! هر روز بیشتر از دیروز!

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم

ظَهَرَ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ لِیُذِیقَهُمْ بَعْضَ الَّذِی عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ (سوره روم - آیه 41)

فساد، در خشکی و دریا به واسطه آنچه مردم کسب کرده‌اند آشکار گشته است؛ خدا می‌خواهد نتیجه بعضی از اعمالشان را به آنان بچشاند، باشد که (بسوی حق) بازگردند!

چرا معضل افسردگی مهمترین معضل آینده جهان است؟ راه حل آن چیست؟

سلام
یک سؤال
امروز داشتم یک‌سری مقاله می‌خوندم به دو عبارت بسیار جالب توجه رسیدم:

According to the World Health Organization, unipolar depressive disorders were ranked as the third
leading cause of the global burden of disease in 2004 and will move into the first place by 2030.

به  گفته سازمان بهداشت جهانی، اختلال افسردگی به عنوان سومین رتبه عمده‌ترین عوامل بیماری در سال 2004 در جهان معرفی شده و تا سال 2030 به رتبه اول  می‌رسد.

منبع:
http://www.who.int/mental_health/man..._wmhd_2012.pdf
صفحه 3 از مقاله بالا




عبارت دوم برای یک مقاله بود که رابطه مدرنیته و افسردگی را از جهات مختلف بررسی کرده بود و در نهایت به نتیجه زیر رسیده بود:

Parallel lines of evidence indicate that modernization is generally associated with higher rates of depression

تحلیل داده‌‌ها نشان می‌دهد که به طور کلی میزان مدرنیزاسیون با میزان بالای افسردگی همراه است.


منبع:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3330161/
پاراگراف اول از عنوان:

Future directions and implications

خوب راه حل چیست؟
مدرنیته‌ای که بزرگترین دستاور بشر مدرن و میوه رنسان (عصر روشنگریست) باعث افسردگی روز افزون بشر شده.
مشکل کجاست؟
چه باید کرد؟
راه حل به نظر شما چیه؟



پی‌نوشت:

وَ لَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿سوره حشر - آیه ۱۹﴾
و مانند کسانی مباشید که خدا را فراموش کردند، پس خدا هم آنان را دچار خودفراموشی کرد و خودشان را از یاد بردند.


أَلَا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ (سوره رعد - آیه 28)
همانا که تنها با یاد خدا قلوب به آرامش و اطمینان دست یابد.


مَن أعرَضَ عَن ذِکرِی فإنّ لَهُ مَعِیشَهً ضَنکاً  (سوره طه - آیه 124)
هر کس از یاد من رویگردان شود پس برایش زندگی تنگ و سختی خواهد بود.


دو چیز وجود دارد: خود وخودیت. [نفس و نفسانیت]
خود نباید فراموش شود چرا که راه اتصال انسان به خداست. [همان نفختُ فیه من روحی؛ انا لله و انا الیه راجعون]
[خدا] در ‌قرآن فرمود:
و لا تکونوا کالذین نسواالله فانساهم انفسهم [سوره حشر - آیه 119]
اما خودیت [نفسانیت، انانیت، رفتن دنبال هوا و هوس و حرص و آز و جاه و مقام] و باد کردن غلط است.

این خود[نفس] در حیوانات هم هست، این که شیر پای اولیا خدا را می‌بوسد، چون خود او [نفسش] مخاطب قرار گرفته نه طبیعتش که درندگی است.

و تمدن و غرب و مدرنیته همان است که خود و نفس و «از کجا آمده‌ام، آمدنم بهر چه بود، به کجا می‌روم آخر» را از یاد برده! و تابع نفسانیت و هواها شده و این بشر مدرن که چهارنعل به دنبال تحقق هواهای نفسش است و کاری با خالق ندارد و خود ربوبیت خود را بر عهده گرفته است عاقبتش چه می‌شود؟

می‌شود بشر مدرنی که روز به روز با پدیده افسردگی  بیش از پیش دست و پنجه نرم می‌کند و هر روز افسرده‌تر از دیروز می‌شود و  به تحقق آیه ذیل بیش از پیش نزدیک می‌شود:

مَن أعرَضَ عَن ذِکرِی فإنّ لَهُ مَعِیشَهً ضَنکاً  (سوره طه - آیه 124)
هر کس از یاد من رویگردان شود پس برایش زندگی تنگ و سختی خواهد بود.

تا کی این سیر ادامه دارد؟

تا وقتی که به غلط‌کردم بیافتد و نتیجه استکبارش در برابر حکم خدا و اولیای خدا را ببیند و اقرار کند:

غلط کردم گفتم نیاز به ولی خدا ندارم! حتی برای سعادت مادی و دنیوی‌ام!!

وقتی چشید و به غلط کردن افتاد چه می‌شود؟

می‌شود همان قسمت پایانی آیه بالا:

لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ (سوره روم - آیه 41)

باشد که (به سوی حق) بازگردند! [و خواهان حکم خدا و ولی خدا شوند!]

مطلبی بسیار معروف که به دروغ به امیرالمؤمنین نسبت داده‌ می‌شود (به اصطلاح در وصف دنیا)

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

 بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِیم

وَ لَا تَقْفُ مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ ۚ إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤَادَ کُلُّ أُولَٰئِکَ کَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا (سوره بنی اسرائیل - آیه 36)
از آنچه به آن آگاهی نداری، پیروی مکن، چرا که گوش و چشم و دل، همه مسؤولند.

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

 بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِیم

وَ لَا تَقْفُ مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ ۚ إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤَادَ کُلُّ أُولَٰئِکَ کَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا (سوره بنی اسرائیل - آیه 36)
از آنچه به آن آگاهی نداری، پیروی مکن، چرا که گوش و چشم و دل، همه مسؤولند. 

توجه ویژه:

متن زیر که به شدت در فضای مجازی توسط افراد بسیار و حتی متاسفانه کانالهای ارزشی باز نشر می‌شود ابدا ربطی به امیرالمومنین علیه السلام ندارد.

جملاتی دارد به صراحت با تعالیم قرآن و اهل بیت در تضاد است
از نوشته زیر تنها جمله پایانی آن با مطلع «در عجبم از مردمی که به دنبال دنیایی هستند که ...» از امیرالمومنین علیه السلام است و جملات قبل از آن تراوشات ذهنی نویسنده اولیه متن است و ابداً ربطی به مولا و هیچ‌یک از حضرات معصومین علیهم السلام ندارد

منتشر کنید، آگاه سازی شود و متنی که از حیث محتوا و معنی دارای اِشکالات مبنایی است، به ناحق به امیرالمومنین علیه السلام نسبت داده نشود!!

««*توصیف دنیا از زبان امام علی (ع)*#بیشترین_ضربه ها را خوبترین آدم ها می خورند ؛

#برای_خوبی_هایتان_حد_تعیین_کنید و هر کس را به اندازه لیاقتش بها دهید نه به اندازه مرامتان ؛

زندگی کردن با مردم این دنیا همچون دویدن در گله ی اسب است ! تا می تازی با تو می تازند ؛ زمین که خوردی ؛ آنهایی که جلوتر بودند ؛ هرگز برای تو به عقب باز نمی گردند ! و آنهایی که عقب بودند ؛ به داغ روزهایی که می تاختی تو را لگد مال خواهند کرد !

در عجبم از مردمی که به دنبال دنیایی هستند که روز به روز از آن دورتر می شوند و غافلند از آخرتی که روز به روز به آن نزدیک تر می شوند.نهج البلاغه خطبه ۴۳»»

http://shayeaat.ir/post/775

رابطه افزایش خوک‌صفتی در جامعه و به مسلخ رفتن امام قیام کننده در هر زمان از زبان امام سجاد علیه السلام

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

تا پایان با تامل:

زرارة بن اوفی گوید روزی خدمت امام زین العابدین علیه السلام رسیدم، حضرت فرمودند:

یا زرارة الناس فی زماننا علی ست طبقات اسد و ذئب و ثعلب و کلب و خنزیر و شاة فاما الاسد فملوک الدنیا یحب کل واحد منهم ان یغلب و لا یغلب و اما الذئب فتجارکم یذمون اذا اشتروا و یمدحون اذا باعوا و اما الثعلب فهؤلا الذین یاکلون بادیانهم و لا یکون فی قلوبهم ما یصفون بالسنتهم و اما الکلب یهر علی الناس بلسانه و یکرمه الناس من شر لسانه و اما الخنزیر فهؤلا المخنثون و اشباههم لا یدعون الی فاحشة الا اجابوا و اما الشاة فالمؤمنون الذین تجز شعورهم و یؤکل لحومهم و یکسر عظمهم فکیف تصنع الشاة بین اسد و ذئب و ثعلب و کلب و خنزیر. (1)


ای زراره مردمِ زمانِ ما شش طبقه‌اند: "شیر، گرگ، روباه، سگ، خوک و گوسفند"!

اما "شیر"، حاکمان و پادشاهانی هستند که دوست دارند بر هر کسی مسلط باشند و ظلم کنند، ولی احدی در برابر فسادشان ایستادگی نکند".

اما "گرگ"، تجار و کسبه‌ای هستند که در وقت خریدن جنس، آن را مذمّت می‌کنند تا ارزان‌تر بخرند، ولی برای فروش، آن را می‌ستایند تا گران بفروشند [و تنها به فکر سود بیشتر خویشند]".

اما "روباه"، کسانی هستند که دین را وسیله‌ای برای دنیایشان قرار داده‌اند و آنچه را به زبان می‌آورند در دل قبول ندارند".

اما "خوک"، مردانی هستند که رفتار زنانه دارند و همچنین کسانی که ذلیل و اسیر شهوتند و به هرعمل زشتی که دعوت می‌شوند پاسخ مثبت می‌دهند".

اما "سگ"، انسان بد زبان و فحاش است، به طوری که مردم [در بیرون از خانه [و یا اهل و عیالش در داخل خانه] از ترس زبانش او را احترام می‌کنند.

و اما "گوسفند"، شخص با ایمانی است که مانند گوسفند افرادشرور موی او را می‌بُرند و گوشت او را می‌خورند و استخوانش را می‌شکنند".

و از گوسفندی که میان شیر و گرگ و روباه و سگ و خوک گرفتار است چه ساخته است؟


(1): خصال (شیخ صدوق): باب احادیث شش گانه، ج۲، ص۳۷۸


جامعه ای که اکثر طبقه عامه اش خوک صفت شوند (یعنی مشتاقانه به هر امکان انجام گناهی پاسخ مثبت دهند ولو که در کنارش عبادت هم بکنند) در صورت قیام امام زمانش با او همان می کند که با حسین بن علی علیهما السلام شد.


در خصوص خوک صفتان، روایت ذیل نیز تامل برانگیز است که گمان نکنیم خوک صفتان تنها کسانی هستند که...

حضرت امام محمد باقر علیه السلام در خصوص این آیه از قرآن کریم با ابوحمزه ثمالی فرمودند:

«یَبعَثُ اللهُ یَومَ القِیامَةِ قَوما بَینَ أیدیهِم نورٌ کَالقَباطِیِّ، ثُمَّ یُقالُ لَهُ: کُن هَباءً مَنثورا.»
ثُمَّ قالَ: «أما وَاللهِ یا أبا حَمزَةَ، إنَّهُم کانوا لَیَصومونَ و یُصَلّونَ ولکِن کانوا إذا عَرَضَ لَهُم شَیءٌ مِنَ الحَرامِ أخَذوهُ.» (2)

روز قیامت، خداوند، گروهى را برمى‌انگیزد که پیشاپیش آنان نورى است، سپس به آن نور گفته مى‌شود: «نابود و پراکنده شو.»
سپس فرمود: به خدا سوگند اى ابو حمزه! آنان کسانى هستند که نماز مى‌خواندند و روزه مى‌گرفتند و اهل عبادات بودند؛ اما هر گاه چیزى از حرام به آنان عرضه مى‌شد، مرتکب می شدند.

(2)‌: تفسیر صافی: ج4، ص10

آیا ما در آخرالزمان هستیم؟

در روضه کافی از حمران روایت شده که گفت:
امام صادق (علیه السلام) (در مجلسی که صحبت از قدرت و شوکت بنی عباس و گرفتار و بدحالی شیعه می‌شد) فرمود:

من در روزی که ابو جعفر منصور دوانیقی با موکب سلطنتی خود حرکت می‌کرد با او بودم او بر اسبی سوار بود که جمعی از خدم و سوارگانش همراهش بودند و جمعی دیگر از پشت سر می‌آمدند و من بر الاغی سوار بودم و دوش به دوش او می‌رفتم.

به من گفت: یا ابا عبد الله به راستی جا دارد که به خاطر سلطنت و نیرویی که خدا به ما داده و عزتی که ارزانی داشته خوشحالی کنی و به مردم نگویی که شما و اهل بیت شما سزاوارتر از ما به این سلطنت بودید، زیرا اگر چنین حرفی را بزنی ما را هم علیه خودت و هم علیه مردم تحریک کرده‌ای.
فرمود: من گفتم: چه کسی از من چنین گزارشی به تو داده؟ هر کس که بوده دروغ گفته،

منصور گفت: آیا سوگند می‌خوری که چنین حرفی را نزده‌ای؟ می‌فرماید: به او گفتم: مردم ساحرند، یعنی دوست می‌دارند قلب تو را علیه من برنجانند، این تو هستی که باید اختیار گوش خودت را داشته باشی، هر چه آنها گفتند نپذیری، برای اینکه احتیاج ما به تو بیشتر است از احتیاج تو به ما،

آن گاه به من گفت: هیچ یادت می‌آید آن روزی را که من از تو پرسیدم: آیا ما به سلطنت می‌رسیم؟ تو گفتی: بله سلطنتی طولانی و گسترده و نیرومند، در سلطنت خود در مهلت و آسایشید و در دنیایتان در وسعت و فراخی تا آنکه در ماه حرام و در بلد حرام دست خود به خون ما بیالائید

امام می‌فرماید: فهمیدم که او جریان را به یاد دارد گفتم: بله ولی امید است خدای عز و جل تو را حفظ کند و من هم آن روز در آن سخن شخص تو منظورم نبود بلکه حدیثی بود که برایت نقل کردم البته ممکن است آن کسی که دست خود به خون ما بیالاید شخصی از اهل بیت تو باشد

چون سخن من بدینجا رسید ساکت شد و چیزی به من نگفت،

بعداً که به منزل آمدم یکی از دوستان با جمعیتی نزد من آمدند، آن دوست به من گفت:

فدایت شوم تو را در مرکب ابو جعفر دیدم در حالی که بر الاغی سوار بودی و او بر اسب سوار بود، سرش را به سوی تو خم می‌کرد و با تو سخن می‌گفت کانه می‌خواست زیر دست شدن تو را مجسم کند. یا للعجب این حجت خدا بر خلق است که صاحب واقعی این سلطنت و شوکت است و کسی است که همه سلاطین عالم باید به او اقتدا کنند و این دیگری مردی ستمگر و قاتل اولاد انبیا و مردی خونریز است، خون بی گناهانی را به زمین می‌ریزد که خدا دوست ندارد، آن وقت او در موکب سلطنتی قرار گرفته و تو بر الاغی سواری، این فکر مرا گرفتار شبهه کرد به حدی که بر دین و جانم ترسیدم.
امام (علیه السلام) فرمود:

بدو گفتم اگر حشم و خدمی را که من داشتم و آن فرشتگانی را که از پیش رو و پشت سر من در حرکت بودند می‌دیدی سلطنت منصور از نظرت می‌افتاد و آن را حقیر و پشیز می‌شمردی،

دوستم چون این بشنید گفت: الان دلم آسوده شده.
و سپس پرسید: اینها (حکام ظلم و جور) تا کی سلطنت خواهند کرد؟

و چه زمانی امت اسلام از شر اینها راحت می‌شود؟ (و حکومت به حق‌دارانش که شما اهل بیت علیهم السلام هستید می‌رسد؟)

در پاسخش گفتم: مگر تو نمی‌دانی که برای هر چیزی مدتی است،

گفت: چرا (می‌دانم)

گفتم: اگر بدانی که وقتی این امر تحقق یابد از چشم بر هم زدن هم سریع‌تر خواهد بود آن وقت علمت تو را نفع می‌دهد؟

آری اگر حال این قوم که نزد خدا دارند را بدانی و بدانی که چه حالی دارند آن وقت بغض و دشمنیت نسبت به آنان به نهایت درجه می‌رسد،

اگر تو و تمامی اهل زمین سعی کنید که حال آنان را شدیدتر از آنچه دارند بکنید هرگز نخواهید توانست

پس شیطان تو را دست نیندازد که عزت از آن خدا و رسول و مؤمنین است ولی منافقین نمی‌دانند.
آیا نمی‌دانی که هر کس منتظر امر ما باشد و بر اذیت‌ها و ترس‌ها که امروز می‌بیند صبر کند، فردا در زمره ما خواهد بود،

پس:

حمران قال : قال أبو عبد الله علیه‌السلام: ـ وذکر هؤلاء عنده وسوء حال الشیعة عندهم فقال : ـ إنی سرت مع أبی جعفر المنصور وهو فی موکبه ، وهو على فرس وبین یدیه خیل ، ومن خلفه خیل ، وأنا على حمار إلى جانبه فقال لی : یا أبا عبد الله قد کان ینبغی لک أن تفرح بما أعطانا الله من القوة ، وفتح لنا من العز ، ولا تخبر الناس أنک أحق بهذا الأمر منا وأهل بیتک فتغرینا بک وبهم.قال : فقلت : ومن رفع هذا إلیک عنی فقد کذب فقال لی : أتحلف على ما تقول؟ قال : فقلت : إن الناس سحرة ـ یعنی یحبون أن یفسدوا قلبک علی ـ فلا تمکنهم من سمعک فإنا إلیک أحوج منک إلینا ، فقال لی : تذکر یوم سألتک : هل لنا ملک؟ فقلت : نعم ـ طویل عریض شدید فلا تزالون فی مهلة من أمرکم ، وفسحة من دنیاکم حتى تصیبوا منا دما حراما فی شهر حرام فی بلد حرام؟ فعرفت أنه قد حفظ الحدیث ـ فقلت : لعل الله عز وجل أن یکفیک ـ فإنی لم أخصک بهذا وإنما هو حدیث رویته ، ثم لعل غیرک من أهل بیتک أن یتولى ذلک ، فسکت عنی ـ.فلما رجعت إلى منزلی أتانی بعض موالینا فقال ، جعلت فداک والله لقد رأیتک فی موکب أبی جعفر ، وأنت على حمار وهو على فرس ، وقد أشرف علیک یکلمک کأنک تحته فقلت بینی وبین نفسی : هذا حجة الله على الخلق ، وصاحب هذا الأمر الذی یقتدى به ، وهذا الآخر یعمل بالجور ، ویقتل أولاد الأنبیاء ـ ویسفک الدماء فی الأرض بما لا یحب الله ، وهو فی موکبه وأنت على حمار! فدخلنی من ذلک شک حتى خفت على دینی ونفسی ـ.قال علیه‌السلام : فقلت : لو رأیت من کان حولی وبین یدی ـ ومن خلفی وعن یمینی وعن شمالی من الملائکة ـ لاحتقرته واحتقرت ما هو فیه ـ فقال : الآن سکن قلبی ـ.ثم قال : إلى متى هؤلاء یملکون أو متى الراحة منهم؟ فقلت : ألیس تعلم أن لکل شیء مدة؟ قال : بلى ، فقلت : هل ینفعک علمک ـ إن هذا الأمر إذا جاء کان أسرع من طرفة العین؟ إنک لو تعلم حالهم عند الله عز وجل ، وکیف هی کنت لهم أشد بغضا ـ ولو جهدت وجهد أهل الأرض ـ أن یدخلوهم فی أشد ما هم فیه من الإثم لم یقدروا ، فلا یستفزنک الشیطان ـ فإن العزة لله ولرسوله وللمؤمنین ـ ولکن المنافقین لا یعلمون ، ألا تعلم أن من انتظر أمرنا ، وصبر على ما یرى من الأذى والخوف هو غدا فی زمرتنا؟

1.       فإذا رأیت الحق قد مات وذهب أهله،

2.       ورأیت الجور قد شمل البلاد،  

3.       ورأیت القرآن قد خلق ـ وأحدث فیه ما لیس فیه ووجه على الأهواء ،

4.       ورأیت الدین قد انکفأ کما ینکفئ الإناء

5.       ورأیت أهل الباطل قد استعلوا على أهل الحق ،

6.       ورأیت الشر ظاهرا لا ینهى عنه ویعذر أصحابه ،

7.       ورأیت الفسق قد ظهر ـ واکتفى الرجال بالرجال والنساء بالنساء ،

8.       ورأیت المؤمن صامتا لا یقبل قوله ،

9.       ورأیت الفاسق یکذب ولا یرد علیه کذبه وفریته ،

10.    ورأیت الصغیر یستحقر بالکبیر ،

11.    ورأیت الأرحام قد تقطعت ،

12.    ورأیت من یمتدح بالفسق یضحک منه ولا یرد علیه قوله ،

13.    ورأیت الغلام یعطی ما تعطی المرأة ـ

14.    ورأیت النساء یتزوجن بالنساء ،

15.    ورأیت الثناء قد کثر ،

16.    ورأیت الرجل ینفق المال فی غیر طاعة الله ـ فلا ینهى ولا یؤخذ على یدیه ،

17.    ورأیت الناظر یتعوذ بالله ـ مما یرى المؤمن فیه من الاجتهاد ،

18.    ورأیت الجار یؤذی جاره ولیس له مانع ،

19.    ورأیت الکافر فرحا لما یرى فی المؤمن ، مرحا لما یرى فی الأرض من الفساد ،

20.    ورأیت الخمور تشرب علانیة ـ ویجتمع علیها من لا یخاف الله عز وجل ،

21.    ورأیت الأمر بالمعروف ذلیلا ،

22.    ورأیت الفاسق فیما لا یحب الله قویا محمودا ،

23.    ورأیت أصحاب الآیات یحقرون ویحقر من یحبهم ،

24.    ورأیت سبیل الخیر منقطعا وسبیل الشر مسلوکا ،

25.    ورأیت بیت الله قد عطل ویؤمر بترکه ـ

26.    ورأیت الرجل یقول ما لا یفعله ،

27.    ورأیت الرجال یتمنون للرجال والنساء للنساء ،

28.    ورأیت الرجل معیشته من دبره ـ ومعیشة المرأة من فرجها ،

29.    ورأیت النساء یتخذن المجالس کما یتخذها الرجال ،

30.    ورأیت التأنیث فی ولد العباس ـ قد ظهر وأظهروا الخضاب ـ وامتشطوا کما تمشط المرأة لزوجها ، وأعطوا الرجال لأموال على فروجهم ، وتنوفس فی الرجل ، وتغایر علیه الرجال ،

31.    وکان صاحب المال أعز من المؤمن ،

32.    وکان الربا ظاهرا لا یعیر ،

33.    وکان الزنا تمتدح به النساء ،

34.    ورأیت المرأة تصانع زوجها على نکاح الرجال ،

35.    ورأیت أکثر الناس وخیر بیت من یساعد النساء على فسقهن ،

36.    ورأیت المؤمن محزونا محتقرا ذلیلا ـ

37.    ورأیت البدع والزنا قد ظهر ،

38.    ورأیت الناس یعتدون بشاهد الزور ،

39.    ورأیت الحرام یحلل ، والحلال یحرم ،

40.    ورأیت الدین بالرأی وعطل الکتاب وأحکامه ،

41.    ورأیت اللیل لا یستخفى به من الجرأة على الله ،

42.    ورأیت المؤمن لا یستطیع أن ینکر إلا بقلبه ـ

43.    ورأیت العظیم من المال ینفق فی سخط الله عز وجل ،

44.    ورأیت الولاة یقربون أهل الکفر ویباعدون أهل الخیر ،

45.    ورأیت الولاة یرتشون فی الحکم ،

46.    ورأیت الولایة قبالة لمن زاد ،

47.    ورأیت ذوات الأرحام ینکحن ویکتفى بهن ،

48.    ورأیت الرجل یقتل على التهمة وعلى الظنة ـ ویتغایر على الرجل الذکر فیبذل له نفسه وماله ،

49.    ورأیت الرجل یعیر على إتیان النساء ،

50.    ورأیت الرجل یأکل من کسب امرأته من الفجور یعلم ذلک ویقیم علیه ،

51.    ورأیت المرأة تقهر زوجها ـ وتعمل ما لا یشتهی وتنفق على زوجها ،

52.    ورأیت الرجل یکری امرأته وجاریته ـ ویرضى بالدنی من الطعام والشراب ،

53.    ورأیت الإیمان بالله عز وجل کثیرة على الزور ،

54.    ورأیت القمار قد ظهر ،

55.    ورأیت الشراب یباع ظاهرا لیس له مانع ،

56.    ورأیت النساء یبذلن أنفسهن لأهل الکفر ،

57.    ورأیت الملاهی قد ظهرت یمر بها لا یمنعها أحد أحدا ـ ولا یجترئ أحد على منعها ،

58.    ورأیت الشریف یستذله الذی یخاف سلطانه ،

59.    ورأیت أقرب الناس من الولاة ـ من یمتدح بشتمنا أهل البیت ،

60.    ورأیت من یحبنا یزور ولا تقبل شهادته ،

61.    ورأیت الزور من القول یتنافس فیه ،

62.    ورأیت القرآن قد ثقل على الناس استماعه ـ وخف على الناس استماع الباطل ،

63.    ورأیت الجار یکرم الجار خوفا من لسانه ،

64.    ورأیت الحدود قد عطلت وعمل فیها بالأهواء ،

65.    ورأیت المساجد قد زخرفت ،

66.    ورأیت أصدق الناس عند الناس المفتری الکذب ،

67.    ورأیت الشر قد ظهر والسعی بالنمیمة ،

68.    ورأیت البغی قد فشا ،

69.    ورأیت الغیبة تستملح ویبشر بها الناس بعضهم بعضا ،

70.    ورأیت طلب الحج والجهاد لغیر الله ـ

71.    ورأیت السلطان یذل للکافر المؤمن ،

72.    ورأیت الخراب قد أدیل من العمران ،

73.    ورأیت الرجل معیشته من بخس المکیال والمیزان ،

74.    ورأیت سفک الدماء یستخف بها ،

75.    ورأیت الرجل یطلب الرئاسة لغرض الدنیا ـ ویشهر نفسه بخبث اللسان لیتقى وتستند إلیه الأمور ،

76.    ورأیت الصلاة قد استخف بها ،

77.    ورأیت الرجل عنده المال الکثیر لم یزکه منذ ملکه ،

78.    ورأیت المیت ینشر من قبره ویؤذى وتباع أکفانه ،

79.    ورأیت الهرج قد کثر ،

80.    ورأیت الرجل یمسی نشوان ـ ویصبح سکران لا یهتم بما الناس فیه ،

81.    ورأیت البهائم تنکح ،

82.    ورأیت البهائم تفرس بعضها بعضا ،

83.    ورأیت الرجل یخرج إلى مصلاه ویرجع ـ ولیس علیه شیء من ثیابه ،

84.    ورأیت قلوب الناس قد قست ـ وجمدت أعینهم وثقل الذکر علیهم ،

85.    ورأیت السحت قد ظهر یتنافس فیه ،

86.    ورأیت المصلی إنما یصلی لیراه الناس ،

87.    ورأیت الفقیه یتفقه لغیر الدین ـ یطلب الدنیا والرئاسة ،

88.    ورأیت الناس مع من غلب ،

89.    ورأیت طالب الحلال یذم ویعیر ـ وطالب الحرام یمدح ویعظم ،

90.    ورأیت الحرمین یعمل فیها بما لا یحب الله ـ لا یمنعهم مانع ولا یحول بینهم وبین العمل القبیح أحد ،

91.    ورأیت المعازف ظاهرة فی الحرمین ،

92.    ورأیت الرجل یتکلم بشیء من الحق ـ ویأمر بالمعروف وینهى عن المنکر ـ فیقوم إلیه من ینصحه فی نفسه فیقول : هذا عنک موضوع ،

93.    ورأیت الناس ینظر بعضهم إلى بعض ویقتدون بأهل الشر ،

94.    ورأیت مسلک الخیر وطریقه خالیا لا یسلکه أحد ،

95.    ورأیت المیت یهز به فلا یفزع له أحد ،

96.    ورأیت کل عام یحدث فیه من البدعة والشر أکثر مما کان ،

97.    ورأیت الخلق والمجالس لا یتابعون إلا الأغنیاء ،

98.    ورأیت المحتاج یعطى على الضحک به ـ ویرحم لغیر وجه الله ،

99.    ورأیت الآیات فی السماء لا یفزع لها أحد ـ

100.ورأیت الناس یتسافدون کما تسافد البهائم ـ لا ینکر أحد منکرا تخوفا من الناس ،

101.ورأیت الرجل ینفق الکثیر فی غیر طاعة الله ـ ویمنع الیسیر فی طاعة الله ،

102.ورأیت العقوق قد ظهر واستخف بالوالدین ـ وکانا من أسوإ الناس حالا عند الولد ـ ویفرح بأن یفتری علیهما ،

103.ورأیت النساء وقد غلبن على الملک وغلبن على کل أمر لا یؤتى إلا ما لهن فیه هوى ،

104.ورأیت ابن الرجل یفتری على أبیه ـ ویدعو على والدیه ویفرح بموتهما ،

105.ورأیت الرجل إذا مر به یوم ـ ولم یکسب فیه الذنب العظیم ـ من فجور أو بخس مکیال أو میزان أو غشیان حرام ـ أو شرب مسکر کئیبا حزینا ـ یحسب أن ذلک الیوم علیه وضیعة من عمره ،

106.ورأیت السلطان یحتکر الطعام ،

107.ورأیت أموال ذوی القربى ـ تقسم فی الزور ویتقامر بها وتشرب بها الخمور ،

108.ورأیت الخمر یتداوى بها ویوصف للمریض ویستشفى بها ،

109.ورأیت الناس قد استووا فی ترک الأمر بالمعروف ـ والنهی عن المنکر وترک التدین به ،

110.ورأیت ریاح المنافقین وأهل النفاق قائمة ـ وریاح أهل الحق لا تحرک ،

111.ورأیت الأذان بالأجر والصلاة بالأجر ،

112.ورأیت المساجد محتشیة ممن لا یخاف الله ـ مجتمعون فیها للغیبة وأکل لحوم أهل الحق ـ ویتواصفون فیها شراب المسکر ،

113.ورأیت السکران یصلی بالناس ـ وهو لا یعقل ولا یشان بالسکر ـ وإذا سکر أکرم واتقى وخیف وترک لا یعاقب ویعذر بسکره ،

114.ورأیت من أکل أموال الیتامى یحمد بصلاحه ،

115.ورأیت القضاة یقضون بخلاف ما أمر الله ،

116.ورأیت الولاة یأتمنون الخونة للطمع ،

117.ورأیت المیراث قد وضعته الولاة ـ لأهل الفسوق والجرأة على الله ـ یأخذون منهم ویخلونهم وما یشتهون ،

118.ورأیت المنابر یؤمر علیها بالتقوى ـ ولا یعمل القائل بما یأمر ،

119.ورأیت الصلاة قد استخف بأوقاتها ،

120.ورأیت الصدقة بالشفاعة ـ ولا یراد بها وجه الله ویعطی لطلب الناس ،

121.ورأیت الناس همهم بطونهم وفروجهم ـ لا یبالون بما أکلوا وما نکحوا ،

122.ورأیت الدنیا مقبلة علیهم ،

123.ورأیت أعلام الحق قد درست فکن على حذر ـ واطلب إلى الله عز وجل النجاة ، واعلم أن الناس فی سخط الله عز وجل ـ وإنما یمهلهم لأمر یراد بهم فکن مترقبا ـ واجتهد لیراک الله عز وجل فی خلاف ما هم علیه ـ فإن نزل بهم العذاب ـ وکنت فیهم عجلت إلى رحمة الله ، وإن أخرت ابتلوا ـ وکنت قد خرجت مما هم فیه من الجرأة على الله عز وجل ـ واعلم أن الله لا یضیع أجر المحسنین ، وأن رحمة الله قریب من المحسنین.

هر زمان دیدی حق مرده و اهلش از بین رفته‌اند

و جور و ستم همه جا را فرا گرفته

و قرآن کهنه شده و چیزهایی در آن پدید آمده که در آن نیست

و دیدی که قرآن طبق هوا و هوسها توجیه و تفسیر می‌شود

و دیدی که دین وارونه شده،آن چنان که کاسه وارونه می‌شود

و دیدی که اهل باطل بر اهل حق آقایی و سروری می‌کنند

و دیدی که شر ظاهر گشته و از آن نهی نمی‌شود بلکه از اهل شر دفاع می‌شود

و دیدی که فسق علنی شده

و مردان به مردان و زنان به زنان (در مسائل جنسی) اکتفا می‌کنند

و دیدی که مؤمن سکوت کرده، چون گفتارش پذیرفته نمی‌شود

و دیدی که فاسق دروغ می‌گوید و پذیرفته می‌شودو کسی دروغ و افترای او را رد نمی‌کند

و دیدی که صغیر بزرگتران را تحقیر می‌کند

و دیدی که قطع رحم همگانی شده

و دیدی که وقتی کسی را به فسق می‌ستایند خود او می‌خندد و سخن گوینده را رد نمی‌کند

و دیدی که به پسر همان را می‌دهند که به زن می‌دهند

و دیدی که زنان با زنان ازدواج می‌کنند

و دیدی که مدح و ثنا بسیار شده

و دیدی که مرد مال خود را در غیر راه اطاعت خدا انفاق می‌کند و کسی نیست که او را نهی کند و دست او را بگیرد

و دیدی که مردم وقتی مؤمن را می‌بینند که در حال تلاش در مسیر بندگی است، پناه به خدا می‌برند از اینکه مثل او باشند

و دیدی که همسایه، همسایه‌اش را می‌آزارد و کسی نیست جلویش را بگیرد

و دیدی که کافر وقتی وضع رقت بار مؤمن را می‌بیند از وضع خود خوشحالی می‌کند و چون فساد را در پهنای زمین گسترده می‌بیند مسرور می‌شود

و دیدی که شراب‌های گوناگون علناً نوشیده می‌شود و مردمی بر سفره شراب جمع هستند که از خدای عز و جل هیچ پروایی ندارند

و دیدی که امر به معروف زایل شده

و دیدی که فاسق در اعمالی که خدا دوست ندارد نیرومند و مورد حمایت و مدح قرار می‌گیرد

و دیدی که دارندگان آیات  مورد تحقیر واقع می‌شوند و هر کسی هم آنان را دوست بدارد تحقیر می‌شود

و دیدی که راه خیر بسته شده و راه شر باز و پر رهرو است

و دیدی که خانه کعبه معطل مانده و مردم از رفتن به زیارت آن نهی می‌شوند و به ترک آن تشویق و مامور می‌گردند

و دیدی که هر کس به دیگری آنچه را که خود نکرده  می‌گوید

و دیدی که مردان خود را برای (بهره‌بردن جنسی دیگر) مردان آماده می‌کنندو زنان برای زنان 

و دیدی که مرد از راه مقعد خود روزی به دست می‌آورد و زن از راه فرجش.
و دیدی که زنان برای خود مجالس ترتیب می‌دهند آن چنان که مردان تشکیل می‌دهند

و دیدی که در دودمان بنی العباس عمل لواط و زن شدن مردان شایع و علنی گشته و به همین منظور خود را خضاب می‌کنند و شانه می‌زنند آن چنان که زنان برای شوهر خود شانه می‌زنند و مردان مالها به خاطر فروج خود خرج می‌کنند و چند نفر بر سر یک مرد تنازع می‌کنند و بر سر او، این علیه آن دیگری و آن علیه این غیرت به خرج می‌دهد.
و دیدی که صاحب مال محترم‌تر از مؤمن است

و ربا علنی معامله می‌شود و کسی سرزنش نمی‌کند

و دیدی که زنان به خاطر دادن زنا ستایش می‌شوند و زن شوهرش را در عمل لواط با مردی دیگر کمک و همکاری می‌کند

و دیدی که در نظر اکثریت مردم بهترین خانواده‌ها آن خانواده‌ای است که زنان را بر کار فسق کمک می‌کنند.
و دیدی که مؤمن همواره در اندوه و تحقیر شده و خوار است

و دیدی که بدعت‌ها و زنا علنی شده

و مردم را دیدی که با شاهدی که به دروغ شهادت می‌دهد به یکدیگر تجاوز می‌کنند

و دیدی که حرام حلال و حلال حرام شده است

و دیدی که هر کس دین را با رأی و نظر خود برای خود توجیه می‌کند و کتاب خدا و احکامش تعطیل شده.
و دیدی که در ارتکاب گناه از تاریکی شب استفاده نمی‌شود بلکه در روز روشن گناه می‌کنند

و دیدی که مؤمن جز با قلبش نمی‌تواند منکر را انکار کند

و دیدی که مال بسیار هنگفت در راه خشم الهی خرج می‌شود

و دیدی که والیان ولایت و سرپرستی مردم را قباله کسی بدانند که قدرتش بیشتر است

و دیدی که محرم به محرم خود اکتفا کند و با او ازدواج نماید

و دیدی که مردم به صِرف تهمت و بر اساس گمان حاکم یا صاحب قدرتی کشته می‌شوند

و دیدی که مردم بر سر عشق ورزیدن به یک پسر با یکدیگر به ملاک غیرت می‌ستیزند و حتی بر سر این عشق جان و مال فدا می‌کنند.
و دیدی که مردم کسی را که شهوت خود را با رفتن نزد زنان خاموش می‌کند سرزنش می‌نمایند

و دیدی که مرد با زنا دادن همسرش پول در می‌آورد و زندگی می‌کند با علم به اینکه او زنا می‌دهد و حتی بر این کار او نظارت دارد

و دیدی که زن قاهر و مسلط بر شوهرش می‌شود و بر خلاف میل او کارها می‌کند و علیه او پولها خرج می‌کند

و دیدی که مرد همسر و دختر- کنیز- خود را کرایه می‌دهد و در ازای آن به طعام و نوشیدنی پست راضی می‌شود

و اگر دیدی که سوگند به دروغ به خدای عز و جل بسیار و شایع شده

و دیدی که قمار علنی و آشکار گشته

و دیدی که شراب علنا فروخته می‌شود و کسی از آن منع نمی‌کند

و دیدی که زنان مسلمان ناموس خود را به اهل کفر می‌دهند.
و دیدی که لهو و لعب و رقص و آوازه‌خوانی علنی شده،مسلمانان از آن عبور می‌کنند و احدی، احدی را منع نمی‌کند و احدی جرات بر منع آن ندارد

و دیدی که افراد شریف و آبرومند به وسیله کسانی که از قدرت آنان می‌ترسند توهین شده و خوار می‌شوند

و دیدی که نزدیک‌ترین افراد به درگاه والیان آن کسی است که با بدگویی به ما اهل بیت آن والیان را مدح می‌گویند

و دیدی که شنیدن صوت قرآن بر مردم سنگینی می‌کند و در مقابل شنیدن آوازهای باطل برایشان آسان و خفیف است.
و دیدی که همسایه را از ترس زبانش احترام می‌کنند

و دیدی که راستگوترین مردم دروغ سازانند

و دیدی که شر علنی و بازار سخن چینی رایج شده

و دیدی که بغی و ستم آشکار گشته

و دیدی که غیبت کردن نوعی ملاحت و خوش‌اخلاقی تلقی می‌شود و مردم یکدیگر را به خاطر آن بشارت می‌دهند

و دیدی که حج و جهاد جنبه غیر خدایی به خود می‌گیرد

و دیدی که سلطان به خاطر کافر، مؤمن را توهین نموده و خوار می‌سازد

و دیدی که خرابی بر عمران مسلط شده

و دیدی که زندگی یک فروشنده از راه خیانت در کیل و وزن اداره می‌شود

و دیدی که خونریزی یک امر آسان و پیش پا افتاده تلقی می‌شود.
و دیدی که اگر کسی به طلب ریاست برمی‌خیزد عوضش تنها دنیا است و خود را مردی بد زبان معرفی می‌کند تا کسی جرات اعتراض کردن نداشته باشد و نیز امور به او نسبت داده می‌شود

و دیدی که به نماز بی اعتنایی می‌شود

و دیدی که ثروتمند مال بسیاری نزدش جمع شده و از روزی که مشغول جمع آوری آن شده، زکاتش را نداده

و دیدی که میت را از قبرش بیرون می‌کشند و آزارش داده، کفن‌هایش را می‌فروشند

و دیدی که هرج و مرج بسیار شده

و دیدی که افراد در صبح و عصر مست هستند و هیچ اهتمامی به وضع مردم ندارند

و دیدی که با چهار پایان جماع می‌کنند

و دیدی که چهار پایان به جان یکدیگر می‌افتند و یکدیگر را پاره می‌کنند.
دیدی که مرد به نمازخانه‌اش می‌رود و بر می‌گردد در حالی که جامه‌هایش را ربوده‌اند

و دیدی که دلهای مردم قساوت و چشمهاشان خشک شده و ذکر خدا بر آنان سنگین می‌آید و حرام خواری علنی گشته و بر سر آن از یکدیگر پیشی می‌گیرند

و دیدی که نمازگزار اگر به نمازخانه می‌رود برای آن است که خود را به مردم نشان دهد، مردم او را ببینند که نماز می‌خواند
و اگر دیدی که فقیه برای غیر هدف دین تفقه می‌کند، یعنی به این منظور فقه می‌خواند که دنیا و ریاست به دست آورد

و دیدی که مردم به سوی آن کسی می‌شتابند که غالب باشد و قدرت داشته باشد و  هر یک از دو طرف نزاع غلبه کند مردم با او باشند، چه غلبه‌اش حق باشد و چه باطل.
و دیدی که طالب حلال مورد مذمت و سرزنش و طالب حرام مورد مدح و احترام قرار گیرد

و دیدی که در دو حرم کعبه و مدینه کارهایی صورت می‌گیرد که خدا دوست نمی‌دارد و هیچکس جلوگیر آنان نیست و حتی بین آنان و آن عمل زشت کسی حائل نمی‌شود

و دیدی که در دو حرم شریف ساز و آواز علنی ارتکاب می‌شود

و دیدی که افرادی سخن از حق می‌گویند و امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند ولی از پای خطابه‌اش کسی برمی‌خیزد در حالی که خود را خیرخواه و دلسوز او می‌داند از در خیرخواهی و نصیحت می‌گوید: خدا از تو نخواسته که این حرف‌ها را بزنی

و دیدی که مردم در اقتدای به اهل شر به یکدیگر هم چشمی می‌کنند

و دیدی که راههای خیر از رهرو خالی است و احدی به آن راه نمی‌رود.
و دیدی که جنازه را به اهتزاز در می‌آورند و کسی از این عمل ناراحت نمی‌شود

و دیدی که هر سالی که می‌گذرد بدعت‌های بیشتری از سال قبل باب شده و شر بیشتری پیدا می‌شود

و دیدی که خلق و جمعیت‌ها جز اغنیا را پیروی نمی‌کنند،

دیدی که حاجت محتاج را در برابر مسخره کردن او و خندیدن به او بر آورده می‌کنند و ترحمشان برای غیر رضای خدا است

و دیدی که آیات آسمانی الهی رخ می‌دهد ولی کسی از آن نمی‌ترسد

و دیدی که مردم با یکدیگر (در ملأ عام) جفت‌گیری می‌کنند، آن طور که چهار پایان می‌کنند و کسی این عمل را زشت ندانسته و اگر زشت بداند از ترس مردم نهی نمی‌کند

و دیدی که افراد اموال بسیار در غیر راه خدا انفاق می‌کنند ولی در راه خدا از انفاق مالی اندک مضایقه می‌کنند

و اگر دیدی که رنجاندن و عقوق پدر و مادر علنی و خوار شمردن آنان شایع شده و والدین  در نظر فرزندان بدترین مردم تلقی می‌شوند، حتی فرزند خوشحال می‌شود از اینکه بر پدر و مادرش تهمت زده شود

و دیدی که زنان بر حکومت و سلطنت چیره شده‌اند و بر هر امری که هوا و هوس آنان را تامین کند مسلط گشته‌اند.
و دیدی که فرزندان به پدر و مادر خود افترا می‌بندند و پدر و مادر خود را نفرین می‌کنند و از شنیدن خبر مرگشان خوشحال می‌شوند

و اگر دیدی که وضع به اینجا کشیده که اگر شخصی روزی بر او بگذرد که در آن روز مرتکب گناه بزرگی نشود، فسق و فجوری انجام ندهد، کم‌فروشی و خیانتی ننماید، به حرامی دست نیافته و یا شراب مسکری ننوشد، در غم و اندوه فرو می‌رود و می‌پندارد که آن روز او به بطالت گذشته و یک روز از عمرش ضایع شده است

و دیدی که سلطان خوردنی‌ها را احتکار می‌کند

و دیدی که اموال ذوی القربای رسول خدا (صلوات الله علیه و آله) در ناحق تقسیم می‌شود و با آن اموال قمار می‌کنند و شراب می‌نوشند.
و دیدی که با شراب خود را معالجه می‌کنند و برای مریض تعریف و توصیف می‌کنند که فلان شراب برای تو بسیار نافع است و از شراب شفا می‌طلبند

و اگر دیدی که مردم در ترک امر به معروف و نهی از منکر و ترک اعتقاد به وجوب آن با هم برابرند

و دیدی که باد به بیرق منافقین و اهل نفاق می‌وزد، ولی بیرق اهل حق حرکتی ندارد (یعنی بازار منافقین گرم و پُرطرفدار است، بلعکس اهل حق)

و دیدی که مؤذن‌ها و نمازخوان‌ها در برابر مزد اذان می‌گویند و نماز می‌خوانند.
و دیدی که مسجدها پر است از مردمی که از خدا نمی‌ترسند در آنجا جمع شده‌اند، برای غیبت و خوردن گوشت اهل حق و در آن از خوبیهای شراب مسکر، سخن می‌گویند

و دیدی که پیشنمازی مست بر مردم نماز می‌خواند، در حالی که نمی‌فهمد چه می‌خواند و کسی هم او را ملامت نمی‌کند بلکه اگر مست شود مردم از ترس، احترامش می‌کنند و او را وا گذاشته، تعقیبش نمی‌کنند و بلکه معذورش می‌شمارند

و اگر دیدی که فردی را دارند به صلاح و خوبی مدح و ثنا می‌کنند که اموال ایتام را می‌خورد

و دیدی که قاضیان به خلاف آنچه خدا دستور داده قضاوت می‌کنند

و دیدی که والیان به انگیزه طمع، افراد خائن را امین خود می‌سازند.
و دیدی که والیان میراث (به جای اینکه ارث را کما فرض الله و طبق فرمان خدا در بین ورثه تقسیم کنند) تنها به وارثی می‌دهند که اهل فسق و جرات بر خدای تعالی باشد، (رشوه و حق و حساب خود را از او می‌گیرند) و او را آزاد می‌گذارند تا با حق سایر ورثه هر کاری که خواست بکند

و دیدی که در منبرها مردم را به تقوا امر می‌کنند ولی خود گویندگان به آنچه می‌گویند عمل نمی‌کنند

و دیدی که نماز در اوقاتش خوانده نمی‌شود، به اول وقت خواندن اهمیتی نمی‌دهند
و دیدی که صدقه‌ها به سفارش و شفاعت داده می‌شود و در آن رضای خدا مقصود نیست و بلکه به این جهت داده می‌شود که مردم از او طلب می‌کنند (برای حفظ آبرو و یا کسب وجهه)

و اگر دیدی که مردم در شکم و شهوت آزادند، باکی ندارند از اینکه چه می‌خورند و چه نکاح می‌کنند

و دیدی که دنیا به مردم روی آورده.
و دیدی که شعائر دین کهنه و بر افتاده،

در چنین روزگاری بر حذر باش، و برای درخواست نجات از خدا به خدا متوسل شو و بدان که مردم در چنین روزگاری غرق در سخط الهی هستند

و اگر خدای تعالی مهلتشان داده، از این کار منظوری دارد

و تو منتظر تحقق آن منظور باش

و کوشش کن تا خدای عز و جل تو را در وضعی ببیند که خلاف وضع مردم باشد

تا اگر عذاب در آنان نازل شود تو زودتر به رحمت خدای تعالی برسی

و اگر عذابشان تاخیر بیفتد آنها مبتلا شوند و تو از آنچه آنها در آن هستند بیرون شده باشی  (یعنی تو مثل آنان بر خدای عز و جل جرات نکرده باشی)

و بدان که خدای تعالی اجر نیکوکاران را ضایع نمی‌سازد و رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است.

منبع:

تفسیر المیزان (علامه طباطبایی): ج5، ص 296 به نقل از کتاب کافی (ثقة الاسلام کلینی): ج8، ص 36

http://lib.eshia.ir/12016/5/396

http://lib.eshia.ir/11005/8/36